Mój pierwszy polski irys SDB

'Cisza Przed Burzą' to mój pierwszy irys SDB o polskim.... kłączu. Karzełek został wyhodowany przez Lecha Komarnickiego, guru polskich Irysowych i zarejestrowany w 2003 roku. Kwiaty typu amoena, kolory na nich rzeczywiście burzowe. Kopułka jasnoniebieska, niemal błękit, płatki dolne w fioletowo - śliwkowym kolorze, przy brzegach płatków wyraźnie przechodzące w oliwkowe tony. Bródka żółta, hafty oliwkowe. Kwitnie w środku sezonu, wzrostu jest przeciętnego czyli jak na SDB to tak w okolicach 30 cm. Kępa robi się błyskawicznie, zaliczam go do grona irysów kosiarkowych czyli takich po których człowiek przejedzie przypadkiem kosiarką a one jak gdyby nigdy nic. Kształt kwiatów jest klasyczny, miłośnicy falban mogą zacząć cierpieć ale barwy zasługują na uwagę, to połączenie błękitu, ciepłego fioletu i oliwki dobrze wygląda na rabacie. Robi wrażenie sadzony przy irysach mających kwiaty typu self w odcieniach koloru niebieskiego i fioletowego. Lepiej nie łączyć go jednak z irysami o białych kwiatach, nawet tymi o lawendowych i ciemnoniebieskich bródkach. Tego typu "brudaski" jak 'Cisza Przed Burzą' ciekawiej wypadają na tle ciemniejszych kwiatów.
Mojego esdebiaczka pozyskałam z zaprzyjaźnionego ogrodu zwanego Irysowem wraz z zapewnieniem że kłącze rozrasta się bezproblemowo i nawet przy szybkości rozrastania się SDB ( ekspres w w stosunku do rozrastania się TB ) ta odmiana się wyróżnia iście zawrotnym tempem. Sprawdziło się, w następnym roku dzieliłam kępę choć SDB zazwyczaj dzielę po dwóch a niekiedy i trzech latach. I pisząc dzieliłam nie mam tu na myśli odkrawania kawałka kłączka u rośliny w gruncie a normalne wykopanie i podział. Bezproblemowo 'Cisza Przed Burzą' zniosła złej pamięci luty 2012, jakoś udało jej się też szczęśliwie uniknąć przymrozków majowych, które niszczyły esdebiaczkowe kwiaty rok wcześniej. Jak dodać wspomnianą wcześniej odporność w stylu "za nic mam jazdę po mnie kosiarką" to jawi nam się irys pancerny ( jak to pięknie brzmi w języku Germanów - Panzer Schwertlilie ). Ta odmiana nie zrobiła zawrotnej kariery, nagród nie ma ale jest chyba najczęściej sadzonym polskim irysem SDB. Uprawiający szybko się orientują że to jeden z tych irysów które lepiej wypadają w realu niż na zdjęciach. W Alcatrazie ten irys dorobił się już trzech stanowisk.