Bodziszek kantabryjski

Bodziszek kantabryjski to dzieło człowieka. Chyba! Zapis łaciński Geranium x cantabrigiense jednoznacznie nam uświadamia że mamy do czynienia z krzyżówką. Kiedy i gdzie powstała ta hybrydka nie udało mi się dojść, rzecz jasna jak to w wypadku bodziszków podejrzewam angielskich ogrodników, lecz dowodów nie mam. Zresztą to może wcale nie oni wpadli na ten genialny pomysł, Holendrzy i Belgowie też lubią "przybodziszyć". A może to gdzieś w ciepłych rejonach Europy odkryto w ogrodzie ( albo i nie w ogrodzie ) mieszańca bodziszka korzeniastego Geranium macrorrhizum z delikatnym bodziszkiem dalmatyńskim Geranium dalmaticum? Może to pszczółki wykonały robotę za człowieka i ludzie są jedynie odkrywcami a nie twórcami tak świetnej rośliny? Ktokolwiek by tego nie dokonał należą mu się wyrazy uznania - bodziszek kantabryjski to bardzo dobra  roślina zadarniająca, hardcorowa , która zachowała wdzięk subtelnego bodziszka dalmatyńskiego. Szczerze pisząc nie wyobrażam sobie Alcatrazu bez tej rośliny. Uprawiam  trzy odmiany  "chodzące" na polskim rynku - 'Karmina', 'Biokovo', 'St.Ola'. Marzy mi się dorwanie czwartej, 'Cambridge', której jakoś nie spotkałam podczas szkółkingu ( no nie złożyło się ). Bodziszek kantabryjski rośnie na podobnych stanowiskach jak bodziszek korzeniasty, jednak jest nieco bardziej wybredny jeśli chodzi o słoneczko. W głębokim cieniu lepiej go nie sadzić, nie ma tak sztywnych pędów jak bodziszek korzeniasty i źle wygląda przy braku dostępu do słońca. Bardzo dobrze za to sobie radzi w słońcu i w półcieniu, szczególnie uprawiany na półcienistych stanowiskach potrafi zachwycić nie tylko podczas kwitnienia ( jesienią przebarwiają się liście, im więcej słoneczka tym bardziej ogniście, he, he, - że tak sobie rymnę, jednak u mnie najładniej przebarwiają się te z półcienistych partii rabaty podjarząbkowej ).

Bodziszek kantabryjski dorasta do 25 - 30 cm wysokości, ma delikatniejszą budowę niż bodziszek korzeniasty. Jego liście nie są też w przeciwieństwie do bodziszka korzeniastego aksamitne w dotyku. Bodziszek kantabryjski ma liście gładkie tak jak jego rodzic bodziszek dalmatyński. Kwitnie na przełomie maja i  czerwca,  bardzo długo bo zdarza mu się kończyć kwitnienie  na początku lipca. Rozmnażamy go przez podział w sierpniu lub na początku  wiosny ( jest prawie tak tolerancyjny jeśli chodzi o termin podziału jak bodziszek korzeniasty, ale to prawie  czyni wielką różnicę - możemy tego bodziszka dzielić niemal zawsze o ile tylko będzie miał zapewnione ciepło i wilgoć, jest bardziej wymagający  przy dzieleniu  niż ten twardziel bodziszek korzeniasty ). Teraz trochę o odmianach - 'Karmina' to ponoć najciemniej kwitnąca odmiana bodziszka kantabryjskiego. Co prawda w naszej tabazowej bazie zamieszczono info że nie różni się tak naprawdę kolorem kwiatów od odmiany 'Cambridge', no ale tego akurat  nie jestem w stanie sprawdzić. Odmiana 'Biokovo' ( na fotkach nr 1, 2, 4, 5 ) to tzw. spontaniczny ( ha, pszczółki! ) mieszaniec międzygatunkowy, odkryty w górach Biokovo w Chorwacji, w roku 1990. Jest najprawdopodobniej krzyżówką biało kwitnących  form bodziszka korzeniastego i dalmatyńskiego ( albo przynajmniej jeden rodzic był biało kwitnący). Prześliczna, kwitnąca niemal czysto białymi kwiatami odmiana 'St. Ola' ( zdjęcie poniżej) jest hybrydą Geranium dalmaticum 'Album' i Geranium macrorrhizum 'Album', nazwaną na cześć grodziska o tej nazwie znajdującego się na Orkadach. To w ogóle jakaś zakręcona sprawa z tą nazwą a mój angielski jest praktycznie nieistniejący więc mogłam i ja coś przeinaczyć. Św. Olaf II Haraldsson, król norweski został ubity w około 103O roku i szkocki kościół średniowieczny obrał sobie tego schrystianizowanego Wikinga za patrona. Kraje skandynawskie i część Wysp Brytyjskich to było wówczas jedno słabo zorganizowane państwo. Dlaczego jednak Olafowi miało wypaść f z imienia? Tu dochodzimy do szetlandzkiego wątku. W Tingwall znajduje się megalit, znacznie starszy niż wycieczki Wikingów na wyspy, który nazywany jest St. Ola. Co niektórzy snują opowieści o jakiejś zawłaszczonej przez chrześcijaństwo bogini o imieniu Ola. Jak to naprawdę jest z tą nazwą bodziszka nie wiem, w każdym razie blisko jest wysp na Morzu Północnym, he, he.