Wiosenny spleen ( taaa, istnieje takie zjawisko )!

Ostatnio miałam wglądkę w rzeczywistość sądowo - skarbową, pełna radość i w ogóle taniec brzucha. Aż dziw  że to jeszcze jakoś tam funkcjonuje, chyba tylko przez etykę pracy nielicznych urzędników w Oceanie Niekompetencji. Przy okazji zauważyłam że właśnie nam się państwo rozjeżdża, bajki centralnie nadawane nie są słuchane, zaraz będziemy mieli  Polskę dzielnicową. Tak do końca to nie wiem czy w chwili obecnej to dobrze czy  źle ale wyraźnie dziś  poczułam - totalne ignorowanie pomysłów uszczęśliwiających ( kretyńskich zresztą ) i tzw. opór biurokratyczny. Ciekawe dokąd nas to zaprowadzi?  W czasach kryzysu migracyjnego i wojenki  pseudodomowej u jednego sąsiada, władza  zaczyna nam coś w wielkim mieście słabnąć "od dołu", znaczy  już widać że "Król jest nagi". To wcale  nie jest hurrra i na pohybel obecnie  rządzącym, rzecz do solidnego przemyślenia bo raz osłabiona władza słabnie dalej ( tak mnie uczy doświadczenie z komuną ), bez względu na to kto ją sprawuje. Co prawda gdyby nie te  niespokojne czasy specjalnie bym nad tym osłabieniem władzy  ustawodawczo - wykonawczej + sądowniczej nie biadała, moim zdaniem nasza ukochana matczyzna  zasługuje na odzipnięcie od nadmiaru władzy ( uwielbiającej działać nie tam gdzie  trzeba, a tam gdzie trzeba to działaniem zupełnie nie zainteresowanej ). No ale w tej chwili przydałoby  się jakieś ogarnięcie i zapanowanie nad kwestią bezpieczeństwa a tu król nie tylko jest nagi ale jeszcze ma pryszcze na gołym  tyłku. Nie podobie mi się ten brak ogarnięcia przy jednoczesnych dupowłazistych działaniach typu "samowystarczalni jak Gomułka, dobrzy jak Gierek"! Naiwni jak rząd londyński po Jałcie, ciśnie mi się na klawiaturę.

Pogoda nadal wstrętna, nad głową niebo w szaro - szarą pepitkę, od czasu do czasu powiew w paskudnym stylu arktyczna wiosna przeszywa co się da, a jak się nie da to  i tak się da. W nocy lało i to jest jedyny poważny plus. Minusów jest znacznie więcej  - mróz  do nas zawitał w nocy z  poniedziałku na wtorek i w związku z tym kwiaty magnolii nie są już  urodne.  Poherbaciało, czyli tepale przybrały kolorek średnio zaparzonego czaju, i to czaju podłego  gatunku ( odcień "beżowiasty"  jak to określiła Małgoś - Sąsiadka ). Szczęśliwie nie pomroziło liści hosty 'Empress Wu', ale zdaje się że oberwały za to całkiem niespodziewanie hosty które są jeszcze w fazie kielnej.  Kolejny rok ze zmrożoną sałatą zamiast host! Wielki minus to  brak śladów życia na dwóch rarytetnych krzewach i odmówienie współpracy ze strony odmianowych zawilców gajowych. Liście są, kwiatów w tym roku coś mało ( a jesień była suchawa, wymarzona dla zawilców gajowych nabierających  sił przed wiosennym kwitnieniem ). Minusy pomniejsze to spóźnione kwitnienie pierwszych małych irysków, w zeszłym roku o tej porze na większości SDB dawało się wyczuć  zgrubienie  z kwiatami, a wcześniaki były nie tylko wykłoszone ale już kwitnące. Ta wiosna jakoś  irysom nie sprzyja, nie tylko u mnie ( Ewandka znaczy telefonicznie na swoje skarby  narzekała  ).  Co prawda "Co się odwlecze to nie uciecze", ale smętnie jest spoglądać w końcówce kwietnia na jednostajnie zielone  liście małych irysów. Patrzę na podwórko i Alcatraz i jakoś w tej szarawej aurze nie działa na mnie odstresowująco urok własnego kawałka ziemi "z zielonym". Czuję całkiem nie wiosenny spleen, czyhający na moją niby wyurlopowaną i rozpuszczoną pobytem w Pradze  psyche. Może by tak zrobić sobie piwoterapię i wychłeptać koziołka ( w tych warunkach auro - termalnych to takiego zagrzanego )? Piwoterapia umiarkowanie przeprowadzana ma zbawienny wpływ na Tabazellowy organizm, no chyba że przez pomyłkę  do organizmu zamiast  rzetelnego piwa dostanie się jakimś cudem chemiczny wyrób  piwopodobny. Na ersatze spożywcze nieświadomie wprowadzone "do korpusa" to najlepszy jest  natychmiastowy womit długodystansowy ratujący życie. Niestety żaden womit nie pomoże na zatrucie  podrabianą wiosną, ten pogodowy ersatz  udający kwietniową aurę mnie dobija. Słoneczne i bezchmurne niebo zwiastuje ziąb jak w styczniu, a jak dżdży to zupełnie jak w późnym październiku. Tak, tak, obłożenie się kotami i zakopanie w kocach wydaje mi się realną koncepcją na spędzenie długiego weekendu.

Zdjątka niby podnoszące na duchu, zimna nie czuć!