Felicjan - kocie zło

Felicjan jest podłym bydlakiem! Nie ma tłumaczeń że kocięctwo miał ciężkie, że wypadł z czwartego pietra ( niewątpliwie na główkę ), że zmieniał domy i miał stresy. Jest po prostu wrednym osobnikiem kociego gatunku, szowinistyczną samczą kocią świnią ( wszystkie świnie, szczególnie te samcze, w tym miejscu przepraszam, porównania użyłam  żeby ludzkość stopień Felicjanowego znikczemnienia w zrozumiały dla się sposób odebrała ). Zacznę od początku świata - w środę  Felicjan pojechał na kontrolę do lekarza. Ponieważ  ryczał na transporterek to został zawinięty w  żyrafki które  Szpagetka dostała po wypadku i Krzysiu czule zwany Karczkiem zawiózł nas do dohtora. W samochodzie i gabinecie Felicjan zachowywał się poprawnie, nawet badanie uszu zniósł z godnością. W drodze powrotnej zaczął nieco pomiaukiwać ale tak radośnie bo czuł  że jedziemy do domu. Nocka upłynęła spokojnie, nic nie zapowiadało wystąpień  i  nerwów, jednak w czwartek  rano Felicjan pokazał na co go stać. Zeżarł błyskawicznie swoją porcję i zaczął atakować "na poważnie" inne koty, bezczelnie odganiał je od misek i chlał nieswoje. Gulgotał przy tym i warczał i przede wszystkim gryzł. Kiedy krzyknęłam zamiast myknąć wgapił się we mnie z pomrukami i podnoszeniem wargi nad kłem, po czym nie przerywając wgapiania i pomrukiwania zabrał się do nielegalnego  żarcia  ( nie wiem jak on to robi  że jednocześnie podżera i warczy ). Chciałam zabrać nie jego michy i wynieść a  w tym momencie w tego  gnoja diabeł wstąpił. Skutek jest taki że ja jestem pochlana a on ma zbity tyłek . Na pogryzieniu mnie się nie skończyło,  transporterek został obficie przez  Felicjana  olany, żyrafki zostały podrapane a następnie też na nie nalał ( żebym wiedziała że to wszystko przez wizytę u dohtora, a właściwie to brak rekompensaty w postaci całego kociego żarcia za tę odbębnioną  wizytę  - i nie piszcie mi  że fantazjuję i antropomorfizuję kota, wiem całą sobą za co to była msta ) po czym zaczął wyszarpywanie  futerka z moich nowych kapci ( jednym z nich dostał po dupsku ). Felicjan waży siedem kilo, na mięsku chowany, silny i prawie zdrowy, do opanowania ciężki. Zachowuje się bardziej jak wkurzony pies niż normalny kot choć obraza była kocia ( tyłkiem do mnie odwrócony i wychodził ostentacyjnie tupiąc - tak, on czasem tupie - z pomieszczeń do których wchodziłam ). Oczywiście po paru godzinach mu przeszło i w najlepsze przymilał się do Małgoś - Sąsiadki i słodko bawił z innymi kotami, ja w tym czasie wmasowywałam żel przeciwbólowy w okolice pokąsane i pocieszająco przypominałam sobie jak Tatusiowi Behemot zwany Misiem  żyłkę nagdryzł ( o amoku w jaki wpadała Tabisia, nasza prawie jamniczka i szkodach zdrowotnych poniesionych w związku z tym  przez moją Mamę aż wstyd pisać ). Wychodzi na to że pochodzę z  rodziny patologicznej, zwierzęta dysfunkcyjne z nami dysfunkcyjnymi razem egzystowały, nie ma się co dziwić  że powielam wzorce. Może jakaś psychoterapia dla mnie i kotów, może niebiewska karta dla Felicjana, a może rękawice do spawania mieć na podorędziu. No i maskę ochronną na oczy, a najlepiej to strój hutnika. O rzeczy podstawowej czyli kaftanie  bezpieczeństwa dla Felicjana pod  żadnym pozorem nie zapomnieć i wpisać na listę zakupową. Może uda się jakoś znormalnieć.
Cio Mary doniosła mi że przeczytawszy o napadającym na dzieci w Bydgoszczy Czarnym Kocie ( he, he, Czarna Wołga w nowej postaci ), kot jakoby miał gonić nieszczęsne pomioty. Ponoć jakaś mamusia dzieciom się zaprodukowała ( nie wierzę że można być takim debilem, podejrzewam podpuchę ). Cio Mary tak pocieszająco mi tę historyjkę opowiedziała, nawet dodała "Nasz Felicjan jest szary w prążki" co mi humor poprawiło.