Codziennik - próby ogarnięcia domowych pieleszy

Jako kerownik domu jestem niezadowolniony z postawy pańci. Podłoga  tylko w połowie umyta ( kombinowała że niby fug nie trzeba wyszorować, widziałem i potępiam ), rozpiździej na stole ( dekoracje - sracje, jak myśli  że nie sięgnę do tych jej słojów to  jest ciężko naiwna ), pierś kurza ugotowana a ja  preferuję  indyczą i w dodatku mało tej kurzyny którą jem z najwyższym obrzydzeniem ( co objawia się dzikimi napadami na przygotowywaną michę ale to mnie  się robi z tych nerwów  że to  jednak nie indyk ). Jeszcze parę rzeczy które mnie się nie podobają bym znalazł ale nie chce mi się przemęczać i wysilać intelekta więc tylko  śledzę ze złością te jej próby uporządkowania naszego bordello i czekam kiedy  się zmęczy żebym mógł wreszcie przestać jej słać  moje słynne  zabójcze spojrzenia i spokojnie się zdrzemnąć. Głupia larew zapomniała że lubię sjestować w popołudniowym słoneczku i przeszkadza. A o popołudniowe słoneczko w grudniu ciężko!

Taa, wbrew  Felicjanowi usiłuję  zrobić jednak  choć trochę  ordnungu  ale zawsze coś mi stoi na przeszkodzie. Może lepiej to nazwać usiłowaniem usiłowania? W dodatku Mamelon namawia mnie do złego ( no proszę, zamiana ról ) i wyciąga na tzw. śmieci ( nie mogę powiedzieć że się z tego nie cieszę, każdy wyjazd na taką imprezkę mnie  robi dobrze a stanowi naszego bordello robi bardzo źle ). Mimo niby luźniejszych dni przyłażę do domu  po południu i  usiłując szybkim sprzątankiem uśpić nieczyste sumienie przeszkadzam  Felicjanowi w leżakowaniu ( o dziwo, innym kotom jakoś nie przeszkadzam ale Fuckicjan jest po prostu prawdziwym wrednym kociskiem ). Przekupuję tego gada drobiem ale ostatnio zaczął na mnie pomrukiwać więc pewnie będę musiała nabyć wołowinę żeby się podlizać. Wiem, kocisko jest rozbajdane do granic wytrzymałości przeciętnego kociarza ( o ile istnieje takie zjawisko jak przeciętny kociarz ).

Porządki w moim wykonaniu wyglądają tak - na środku kuchni stoi wiadro z wodą i  płynem, szczota do fug, zestaw szmat, szmatek, szmateczek specjalnego przeznaczenia a ja siedzę przy  kuchennym stole i przeglądam zeszyciki gwiazd  Ciotki Hanki Sz. . Orientuje się  że chyba zaraz zrobi się ciemno więc na chybcika lecę do pokoju gdzie stoi drugie wiadro z wodą z płynem,  i szmatami które mają wyższe IQ niż nasza cała kamienica ( normalnie szmaty kosmiczne, stacje orbitalną nimi pucować ), wykonuję szybki  pad na kolana i dalej szorować podłogę ku wyraźnemu niezadowolnieniu  Felicjana ( spojrzenie nr 4 - jesteś już martwa a ja zastanowię się jak napocząć Twój zezwłok ). Szoruję zapamiętale dopóki nie przylezie stado uznające czyszczenie przeze mnie na kolanach podłogi za okazję do zabawy w napad.

Kocia upierdliwość powoduje  że przerywam tyrkę i wgapiam się  w niespodziewanie rozbłysłe słoneczne promienie prześwietlające szkiełka, resztki listopadowej dekoracji. Pamiątki po listopadzie powodują że czuję iż zaniedbałam sprawę słojów z bombkami, więc porzucam pokój i lecę do kuchni gdzie na stole stoją słoje i cała masa bombek. Stado podąża za mną więc  żeby załatwić sobie spokój i zero pomocy z ich strony szybko nakładam na michy kuraka. Stado się rzuca na kurzynę a ja wpakowuję ekspresowo bomby do słoja, zanim stado pochłonie  i się zainteresuje. Oczywiście przydałoby się bombek więcej i więcej ale przed świętami ich ceny szybują jak te orły, sokoły i są drapieżne dla portfela czyli porpony. Cóż, corocznie uzupełniam swoje bombkowe zbiory w okresie poświątecznych wyprzedaży, to najlepszy czas na kupowanie świątecznych ozdób. W tym roku mam  upatrzone co nieco, więc pod  koniec  grudnia zapoluję na wysorty i przeceniaki . Mam nadzieję że rodacy nie ruszą tłumnie do sklepów i w spokoju będę mogła nabyć świecidełka. Za to w przyszłym tygodniu w ogóle nie udaję się do sklepów! Ha, nabyłam co potrzeba mi do szczęścia ( uroczego ciemiernika naszłam w Leroju, wprost niezbędnego do  życia, przetrzymam go w pralni do lepszej  czyli późnozimowej lub też wczesnowiosennej  pory  ) i nie ma że nie ma - zero uczestniczenia w zakupowym maratonie. Wszak  muszę sprzątać, he, he.

Cio Mary przyszła do nas z wizytką i jęknęła na widok słojów i ubombkowanego wianka prezentujących "magię świąt" w naszym zapuszczonym bordello ale sprytnie powstrzymawszy ją przekupstwem  nagoździkowaną mandarynką przed jakimś zabójczym  dla mojego ego komentarzem. Cio wypiwszy soczek, wypaliwszy pecika, obwąchawszy mandarynkę i stwierdziwszy "Okien nie myję!". Hym... przedświąteczne wyluzowanie znaczy udziela się rodzinie.