Wpis cienisty - bergenie i insze poszkodowane rośliny cień lubiące

 No dobra, zaczynam o tragicznie  "dopieszczonych" przez aurę  cieniolubach. Alcatraz był ostatnio tak ciepłym  miejscem że nawet koty chowały się w domu przed żarem lejącym się z nieba.  Kotony  uciekły ale rośliny nie mogły więc jak  to się mawia - "majo przerąbane". Oberwało w zasadzie wszystko: krzewy, byliny a nawet drzewka ( bo młode ). Tak szczerze pisząc  to nie wiem co da się  uratować  a co już nie ożyje, na wszelki wypadek opłakuję wszystkie suchnioły. Zacznę od bergenii wszelkich gatunków i odmian. Na pewno w tym roku muszę coś zrobić  ze starym stanowiskiem bergenii sercolistnej  Bergenia cordifolia, wygląda bowiem jakby  nie wyglądało. Roślina się zestarzała i  wymaga odmłodzenia. O ile będę chciała nadal uprawiać ją  na tym stanowisku to aż się prosi o wzbogacenie ziemi a może nawet częściową  jej wymianę. w perspektywie upały więc na razie daję sobie spokój ale bliżej września trza będzie się przyłożyć do sprawy sercolistnej. Bergenię orzęsioną uprawiam w trzech odmianach, taki ze mnie  zboczeniec. Najlepiej rośnie Bergenia ligulata która jest problematyczna systematycznie że tak rzecz ujmę. Niby nazwa sugeruje odrębny gatunek ale w zasadzie traktowana jest  jako forma Bergenia ciliata.   W zasadzie. Jako pisał Graham Stuart  Thomas "Ma  rzadkie włoski na powierzchni liści, z większą ilością włosów na krawędziach liści, a krawędzie są pofalowane". Od siebie dodam że to pofalowanie to głównie u rozwijających się liści występuje, znaczy starsze jakby spokojnieją.  Ta forma oznaczana czasem jako Bergenia ciliata subsp. ligulata ,  najbardziej  łysa ze wszystkich bergenii orzęsionych  jak nadmieniłam traktowana jest przez systematyków ciut dwuznacznie.  Nie mnie rozstrzygać botaniczne spory, niech się towarzystwa o w oparciu o cytogenetyczne badania  użerają - dla mnie ważne jest że to jest najłatwiejsza w  uprawie z orzęsionych bergenii.  Nie wymaga aż tak "wilgotnych warunków uprawy", co oznacza  że nie musi  koniecznie rosnąć w zamglonych okolicach  wodospadu, he, he, he.

 Bergenia ciliata  czasem  oznaczana jako Bergenia ciliata subsp. ciliata rzeczywiście potrafi grymasić.  Książkowo  to ona niby do suchego cienia i mało wymagająca ale real skrzeczy w zupełnie inszym tonie. Przede wszystkim to jest roślina stref cieplejszych. Klimat południowego Kaszmiru czy południowo - zachodniego Nepalu absolutnie nie jest taki sam jak umiarkowany ( taa... umiarkowany ) klimat środkowej  Europy. Susza w  Kaszmirze to nie nasze upały, górskie susze insza  inszość. Jak czytamy pienia  na temat  małej wymagalności roślin wydawane przez brytyjskich szkółkarzy to pamiętajmy że oni mają  wyspiarskie doświadczenie, o prawdziwym kontynentalnym lecie mało wiedzą ( owszem, miewają susze ale stepowienie uskutecznili dawno, dawno temu i nadal są wyspami deszczowymi ). Człowiek się kusi na taką 'Dumbo', która jest niczym innym jak tylko wielkolistną formą  Bergenia ciliata i bum - ma w ogrodzie gościa z dalekich stron  w których klimat cóś inny od naszego. No i  robi się rozczarowująco, czasem nawet bardzo. W naszej strefie, do tej pory  zwanej strefą  chłodnych lat ( he, he, he ) radzi sadzić się ciliaty w półcieniu. Im dalej na południe i  lata z natury rzeczy bardziej  gorące tym  bardziej ta bergenia pożąda cienia.  A przede wszystkim pożąda wilgotnego powietrza. Tak, tak, nie ziemi wiecznie mokrej a wilgoci zawartej w atmosferze.  Znaczy z tym wodospadem to wcale nie żartowałam. Najlepsze stanowisko jakie można dla tej rośliny u nas wymyślić? Po mojemu sucho w nóżkach ale gdzieś w pobliżu wody, ciukrkadełka jej wyraźnie służą. Zimą trza dbać o to żeby korzonki były należycie zabezpieczone, mroźny bezśnieg jest dla tej rośliny zabójczy, nawet dla starych egzemplarzy. Tam gdzie aura nie dopieszcza lepiej stanowisko bergenii  ściółkować. O młode  sadzonki dbać szczególnie, roślina wymaga sporo czasu ( czasem i dwa sezony ) na aklimatyzację w nowym miejscu. Starsze  bergenie znoszą  lepiej fundowane przez pogodę niedogodności uprawowe ale są sprawy nie do przeskoczenia. Na  ten przykład wiosenne przymrozki niszczące pędy kwiatowe, stara czy młoda  roślina jednako traci kwiaty!

Dobra, teraz trochę fot ogrodu. Jest źle i trza to brać na klatę. Przed nami upały i boję  się że do zmarłej halezji dołączy cóś tam jeszcze. Kiepsko, kiepsko po całości co widać na fotach ( choć one nie takie całościowo  ogród pokazujące ). No nic to - Alcatraz mnie w tym roku z lekka podłamuje więc następny wpis będzie codziennikowy i poświęcony sprawom ogólnokocim. Są sprawy którym można zaradzić  ( sprawy ogólnokocie ) a są takowe  co nijak  ich ugryźć się nie da ( patrz pogoda ). Wpis języcznikowy będzie później bo mamy  z Mamelonem problem z ładowaniem zdjęć ( a  na  zdjęciu najważniejszym jeden taki miodny  że ho, ho, ho! )

Niektórzy są chamscy do  nieprzytomności, złapani na gorącym uczynku chowają rogi czyli zamykają oczka i  udają że te dziurwy w liściach  host to nie oni  tylko nagusy. Wiadomo, nagusy podłe ale skorupki też  świńskie cyce!  Jakby upał mało szkód narobił!