Październiczności

No i  zapaździerniczyło! W  tym  roku klonik  japoński 'Aconitifolium' cóś  wcześniej zaczął przebarwianie liści na prawdziwie  ognistą  czerwień.  Cóż,  po  dziwnym lecie  zdziwna  jesień i nie  ma właściwie  czemu  się  dziwić.W  domu jesień  jak zawsze  herbatkowa a w  tym  roku mła  jest szczególnie  mile do herbatki usposobiona  bo ma nowy jesienny  serwis  herbatkowy, którego  zakup bezczelnie  wyżebrała u "swojego faktora".  Garnuszki  są  właśnie  takie  jakie  powinny  być  jesienne garnuszki  herbatkowe.  Olbrzymi  garnek  herbaciany będzie  teraz  robił  za wazonik a herbatkę  będziem  pili " aligancko". Tak  w leśno - polnych  klimatach, jak  mła  lubi.

Mła  w ubiegłym, jeszcze w wrześniowym tygodniu pilnowała "siostrzeńców".  Młodociane  u  Dżizaasa,  Wasyl i  Tytus  po  domowemu  zwani Wasią i Tytim, są  kotami  po przejściach.  Na podwórko kamienicy w której mieszkają Dżizaas i  Jądrzej jakiś ponad  miesiąc  temu przyniosła  je  dzika  kotka.  Dwa spośród  trzech maluchów  były  w dobrym  stanie ale najmniejszy samczyk jak to określiła  Dżizaas "obesrany po  uszy  i ledwie żywy".  Została podjęta  szybka  akcja  ratownicza, małe  rozparcelowano ( dwa  zostały  przy  Dżizaasie, jeden  trafił  do  sąsiadki z   kamienicy z drugiej  strony  ulicy ), kotka  na leczenia  a potem na sterylizację  do lecznicy, Tytus  ostre leczenie  w domu i jakoś  wszyscy  z tego  wyszli żywi, choć  Dżizaas  miała  napady  migren  ze  stresu.  Pierwotnie  Wasię  usiłowano  wcisnąć  do mła ale ona  wiedziała że  tak młody, dziki  kotek może paść  ofiarą paskudyzmu dziewczynek - za  duży  na  maluszka wzbudzającego resztki instynktu macierzyńskiego, za mały żeby  poradzić  sobie z wypasionymi i silnymi dziewczątkami (  Mrutek  miał  problem  a co  dopiero takie  kociątko ).

Poza  tym lepiej  kiedy zwierzę, szczególnie  młodziutkie   ma  w  domu towarzysza ze swojego  gatunku. Z doświadczenia  mła  wynika że stadko  chowa  się  lepiej  niż  jedynaki a w tym  wypadku to kotki  z  tego  samego  miotu, znaczy braciszki.  No i  Dżizaas została   madką wielokotną na pełnym  etacie.  O  dziwo Jądrzej pozazdrościł  i też  chciał  zostać  madkiem bo "alergia  na kocią  sierść to  mu  dawno temu przeszła a w ogóle  to  była  alergia  na roztocza". Taa...  Małe wyleczone, wyedukowane ( kuweta ogarnięta i dobrze  wiedzą  gdzie trzymane  jest żarełko ) i dopieszczone - znaczy  jest  tak  jak powinno  być. Chłopaki  mocno różnią  się  między  sobą -  Waśka czyli Wasyl Bestia  ze  Wschodu jest dużym  kotem o potężnych łapach, cętkach  zamiast pręg i lekko skośnych  oczach ( kocia  fotka nr 1 i  4 to jego portreciki ),  Tytus ( kocia  fotka nr 2 i 5 ) to miniaturek o oczach  jak  groszki, wyłudzający  co  się  da metodą kota z bajki  o  Shreku.
Ciocia Tabs  oczywiście bardzo  kokocha maleństwa, mimo tego że  wie jak  Dżizaas z Jądrzejem  je rozpuszczą i pofolgują  najgorszym  kocim  cechom  charakteru ( no,   ale  Cio  Tabs  nie powinna się  wypowiadać na temat  prawilnego  wychowania  kotów  bo  Cio  ma  koty głównie  po to żeby  je  rozpuszczać ).  Rosną  małe  manipulatory  i zarządcy "państwa", już  teraz są przedsmaczki, he, he, he.

No a  moje  własne  stadko?  Moje  własne stadko  daje  mła  popalić w ramach integracji Nowego. Śpią  już  stadnie, znaczy  wszystkie  koty w domu, ale panienki  przeniosły  się  do  kuchni żeby  Mrutek  sobie  nie myślał! Zimno  w  nocy, tyłek  trzeba  wygrzać  jednak obrazę  dalej  się  zaznacza. Przywództwo Salonu  Odrzuconych mieszczącego  się  w kuchni objęła  Sztaflik, to ona  jest najbardziej  nieprzejednana jeśli  chodzi o dopuszczenie  Mrutiego do łask.  Sztaflik przemawia teraz długo  do mła, gada  zupełnie  jak  wścieknięta  Tabisia ( młau -łau -łał - łała - łał - młałuł ), która przecież  była nastojaszczą  suczą i  nie tylko   gatunek i płeć mam  tu na  myśli.  Treść  tych  Sztaflikowych przemów  nie  nadaje  się  do tłumaczenia, jedna  wielka  nieprzyzwoitość  się  na mła  wylewa z  tego  kociego  gardziołka.  Sztaflik nadal prycha na  Nowego, pokazuje  zęba ( choć  już  nie tak często ), daje  sygnał  do ataku radzieckiego całego stada  ale i  w jej  zachowaniu zachodzą  pozytywne  zmiany.  Zaaferowana  rozdawanym żarciuchem przestaje zwracać uwagę  na Mrutka, no  i nie leje  go  już  tak mocno.  Okularia  i Szpagetka spuszczone  z oka  przez  Sztaflisię  coraz  częściej  podchodzą  do  Mrutka  nie po to żeby  go zdzielić  tylko żeby  go dokładnie obwąchać, Szpagetka  zdecydowała się nawet  jeść  przy  Mrutku.  Mrutek  ze  swej  strony  też  się  pokazał od  rogów. Nie jest kotem  agresywnym, jego zaczepki  wynikają  z chęci  zabawy.  Jest za to uciekinierem.  To prawdziwy wałęsa, niby nie chce (  tak  przynajmniej usiłuje  wyglądać jak zamierzam otworzyć  okno  )  ale  czuje  że  musi! Byle za okno  na zewnętrzny parapet a potem  hulaj dusza, piekła  nie ma!  Madka w szlafroku i laciach  po podwórku  lata  jak  wariatka a on  ani myśli  do  domu  bo  siostrunie chodu,  liście   spadają  a ptoszki  fruwają.  Co  mu tam madka o zagrożeniach  będzie  truła jak on tu   zaraz wszystko sobie sam  zobaczy. No tak,   plan  był taki żeby  Mrutka stopniowo z dworem oswajać i  ten plan  jest zasadniczo  realizowany -  Mrutek na gigancie  sam się  oswaja  a ja  latam usiłując  wykonać  dawkowanie swobody za  oswajanym, który  nie reaguje  na  moje  przywoływania.  Kończy  się  to moje  latanie jednako - zasadzam  się  za brzózką  albo drzwiami  do kamienicy, spadam na Mrutka  jak  "jaszczomb" i  Mrutek wędruje w moich ramionach  w domowe  pielesze  gdzie  wypuszczony czym prędzej zajmuje strategiczną  pozycję na parapecie, obok  Szpagetki schowanej  dla  bezpieczeństwa (  Mrutek jest jeszcze  w końcu półobcy ) w papierowej zakupowej torbie z Leroja.  I tak sobie razem bezekscesowo egzystują  na tym parapecie - torba i Mrutek.
Na  fotkach poniżej  gwiazdunie -  Sztaflik   i  Okularia  udają  ze to  nie one tylko  jakieś  roślinki, w  tym czasie  Mrutek podziwiał  samochód  Pana  Krzysia a Szpagetka usiłowała  wrobić  Małgosi że ona  nic ale to absolutnie  nic  nie  jadła, od przybycia  Mrutka  to o pustym  żołądku chodziła i proszę  jak  się  słania  na Małgosine  stopy.

A poza  życie  stadnym to byłyśmy  z Mamim na  wysortach i odreagowywałyśmy  stresy (  Gosine  zdrowie,  Magdziołowe  kłopoty, Tatuś w roli  rekonwalescenta i Cio  Mary z  nowo zdobytym   "chorzeniem  grypopodobnym" ) radosnym  grzebaniem  w śmieciach.  Czegóż  to  te  Niemce, Holendry  i  Brytyjczyki  nie  wyrzucajo z chałup?! Mła  aż  kwiczała  ze  szczęścia  gdy  dopadła ceramiczne  źwierzątka.  Sama  sobie  prezent  zrobiła  na  Dzień  Zwierząt  ( człowiek też  zwierz ) bo  tak  głupio żeby  koty kuszały karmę  Acana za piniądz ciężki  a mła tak bez  niczego, żadnej przyjemności  za marne rupie kupionej.  No  nie  wypadało. Mła  nabyła paskudki które pasują  do  jej starych paskudek i od razu  jej lepiej.  Hym... grzebanie  w śmieciach ma silne działanie  terapeutyczne, może  mła  nie ma tyle  energii   co po powrocie  z lasu  czy szkółki roślin  ale też ją nosi i  czuje że  gór  co prawda  przenosić nie będzie  ale parę  "sztychów"  szpadlem jest w stanie wykonać.  Zdobycze  mła pokaże  przy inszej okazji, teraz mła jest przywoływana  do zalegania wspólnego - sukces,  Szpagetka i Mrutek zusammen  przywołująco ryczą  razem z wyra!