Rok w ogrodzie - ogrodowanie na ćwierć gwizdka

Mijający rok w ogrodzie jakoś nie  zakwitł oszołomieniami i achoochami. Niby było pogodowo jak trzeba - najspamiepierw zima  która miała bogate, śnieżne  epizody, później wiosna chłodna i mokra, lato zróżnicowane, deszczowo chłodne i skwarno upalne, długa średnio  chłodna jesień. Narzekać  nie można, ogród swoje dostał ale spokojność natury  jakoś nie przełożyła się na spokój  ogrodującej. Mła nie miała tyle czasu  dla Alcatrazu i Podwórka ile by chciała, sama nie wiem dlaczego tak się jakoś wszystko układało że w tym roku nie ogrodowałam za dużo. Hym... nie tylko mła tak trafiło, podobnie było  u Mamelona i Gosi, ogrodowanie odchodziło nawet nie na pół  a na ćwierć gwizdka. Niby były zakupy, niby były wsadzanie, rozsadzania, dzielenia  ale w ogrodzie mła spędziła  mniej czasu  niż zazwyczaj. Niestety to widać.  Mła sobie przyrzeka że wiosną ruszy z robotami ale pewności na 100% nie ma czy i jak  to będzie możliwe.

Wiosna była w tym roku w Alcatrazie okazała.  Począwszy od tej najwcześniejszej, śnieżyczkowo - oczarowo - ciemiernikowo - cyklameniastej. Z podszytu co i raz wychodziły kiełki w różnych dziwnych miejscach, w których mła nie pamiętała by cokolwiek cebulastego  lub bulwkowatego sadziła. Wczesnowiosenne cebulaczki ładnie się  same sieją w Alcatrazie, co zdejmuje częściowo  ze mła łobowiązek docebulowywania ogrodu. Oczywiście głównie  sieją się gatunki, odmiany cóś mało chętne  do siana bo selekty zazwyczaj   mają troszki mniejszy wigor. No a mieszańce międzygatunkowe jak to hybrydki są  niepłodne i w ich wypadku można  tylko liczyć na  przyrost nowych cebul czy bulw. Mła bardzo liczy bo w tym roku po raz  pierwszy zobaczyła jak kwitnie Galanthus 'S. Arnott' i mimo tego że cebule  dopiero w 2019 sadzone i roślina nie nabrała jeszcze charakterystycznych dla odmiany cech,  to mła się  już  zauroczyła tym co z ziemi wylazło.

 W tym  roku mła sobie sama gratulowała postawienia na  odmianę Crocus vernus 'Vanguard'  jako wiodącą w krokusowych nasadzeniach. Jak  dla  mła jest  to najlepsza odmiana szafranu wiosennego jaka kiedykolwiek rosła w Alcatrazie. Niezanikająca, ładnie się rozrastająca, produkująca kwiaty dobrej jakości bez względu na warunki atmosferyczne ( niektórym mieszańcom ogrodowym, takim bardziej,  skomplikowanym zdarza się że kwiaty są cóś nie tego - płatki nie tak okrągłe, wybarwienie nie tak solidne, cebulki lubią zanikać w tajemniczych okolicznościach  po kwitnieniu ). I do tego taka elegancka, stonowana  a jednocześnie barwna w urzekający, subtelny sposób. Mła sobie obiecuje że zavanguarduje Alcatraz po całości. Wyobraźcie  sobie wiosną ogród we wrzosowych odcieniach, pełen  bzyczenia  trzmieli nukrujących w  otwartych kieliszkach kwiatów w słoneczny, wczesnowiosenny  dzień. Mniam!

W tym roku kwitły też bardzo  przyzwoicie ciemierniki, zarówno te  kupne jak i siewki wyprodukowane w Alcatrazie. W przyszłym roku mła zamierza zagarnąć  dla ciemierników kolejny kawałek  Alcatrazu, bowiem nawet rosnąc w solidnej masie nasadzenia ciemiernikowe nie wyglądają jak monkultura. Wystarczy trochę paproci, jakichś  cieniolubów typu miodunka czy brunnera,  towarzyszących ciemiernikom żeby te nasadzenia sprawiały w miarę naturalne wrażenie. To tak  jak z zawilcami, masa rośnie a człek wie  że  to, Panie tego, natura a nie żadne  ogrodniczenie wyczynowe. Chętnie bym sobie sprawiła jakieś miłe nowe odmiany, może takie z kwiatami w typie picotee. A może jakieś nówki daliowe  czy anemonowe, do mła  bardzo przemawia ten  typ budowy ciemierniczych  kfiotów. Pytanie tylko czy będzie jeszcze gdzie  kupić, szkółki nam się ostatnio cóś kurczyć zaczęły, coraz gorzej z ofertą roślin rzadszych.

W nachodzącym mła roku planuje też kolejne zakupy hiacyntowe, chciałabym odtworzyć nasadzenia z hiacyntów i szafirków, przetykane dla odmiany sasankami pod magnolką 'Alexandrina' ( ta część Alcatrazu jest bardziej słoneczna ). To co w tym roku się pod 'Alexandriną' roślinnie działo cóś nie zachwyciło mła, najwyższy czas na zmianę. Sasankom przydałoby się odmłodzenie, spróbuję sztuczki sprzed lat - będę dzieliła sasanki.  Nie jest to proste bo rośliny o palowych korzeniach nie  lubiejo takich zabaw, ale mła zależy na konkretnych odmianach, więc dzielenie wydawa się jej  najlepszym sposobem. Będzie z tym sporo roboty, przydałoby się ze po kwitnieniu sasanek  popadywało i nie było zbyt gorąco ( wtedy akcja ma większe szanse powodzenia ). Szczególnie zależy mła na najciemniejszej z jej sasanek, mła się marzą  duże ciemno kwitnące sasankowe kępy pod drzewami kwitnącymi biało - różowymi  kwiatami . Tych  kęp musi być na prawdę dużo  żeby człek  uzyskał odpowiedni efekt, co najmniej  trzy lata zajmie dochodzenie  do jako takich rezultatów.

W tym roku pojawiły się w Alcatrazie nowe magnolki, w masie że tak rzecz określę.  Wszystko za sprawą wyprzedaży w Leroyu. Drzewka w miarę duże i dorodne, niektóre już w tym roku zdążyły wyprodukować  pąki kwiatowe. Mła ma nadzieję że przetrwają tegoroczną zimę i że Alcatraz będzie  nareszcie należycie zamagnoliowany. Nie żeby dotychczas on był sierotka magnoliowa ale mła się marzą wiosenne oszołomienia i coroczne drżenie serca  czy aby przymrozek nie popsuje kwitnienia. Wicie rozumicie, na tle inszych problemów z którymi człek się boryka wydawa się mła  problemem magnoliowo - przymrozkowy w sam raz dla damy w starszym wieku znajdującej przyjemność w ogrodowaniu. Jakoś milej się kłopotać sprawą na która człek nie ma żadnego wpływu niż np. złodziejstwem politycznych na który jakiś tam mizerny wpływ  pośredni się miało.

Są takie maje w ogrodzie kiedy człowieka tak naprawdę nie obchodzą nawet najfajniejsze kwitnienia. Taki był maj kiedy odchodził nasz Laluś a w tym roku wszystkie majowe ogrodowe radości przysłoniła sprawa chromej nóżki Szpagetki.  Dla mła leczenia a potem  pozbycie  się chromego kociego łapska znaczyło więcej niż kwitnienia jej ulubionych roślin - irysów SDB. Na szczęście wredne łapsko naszej  Szpagutowskiej poszło sobie tralalala, rekonwalescencję kota przechodziła godnie i mła po tych wszystkich nerwach, niepokojach,  palpitkach sercowych mogła do siebie dojść wśród kwitnących irysów, co prawda wyższych kategorii niż irysy SDB ale się liczy. W irysowych nasadzeniach  to mła  będzie musiała się bardzo solidnie  przyłożyć w nadchodzącym  roku.  Przede mną wielkie rozsadzanie, i kolejna część wymiany gleby. Będzie się działo. Ech... Ten rok niewątpliwie był pełen gryplanów ogrodowych.

Mła przyznawa że to przyszłoroczne przesadzanie  irysów i wymiana  gleby spędza jej sen z powiek. Z maluchami czy średniakami  mła sobie spoko poradzi  ale  jest problem z irysami TB. Irys jak wiadomo najlepiej  wygląda  w kępie, co tam komu po jednym kwitnącym egzemplarzu. Mła nagromadziła irysów od jasnej  anielki, kolekcjonerska pasja ją  poniosła i teraz będzie musiała  zrobić to co od czasu do czasu robią wszyscy kolekcjonerzy -  selekcję odmian. Ogrodnicze serca mła cierpi, kombinuje jakby tu upchnąć ulubione rośliny.  Jest jednak jeden problem - trzeba mierzyć siły na zamiary. Mła nie robi się coraz młodsza, przypadek Benjamina Buttona to nie jest jej  przypadek, sił do obróbki ogrodu nie przybywa, piniążków coby na siły fachowe liczyć tyż nie ma. Może i dobrze że nie ma bo z siłami fachowymi i obróbko bylin  to różnie bywa.

O ile na Suchej -  Żwirowej szykuje  się w nadchodzącym roku jazda z irysami, o tyle w Alcatrazie szykuje się jazda z rodkami. Mła będzie musiała przycinać, formować , uzupełniać ( wypadł nie wiadomo dlaczego starszawy  już egzemplarz odmiany 'Calsap', mła ma do niej sentyment ponieważ Mama mła  bardzo tę odmianę lubiła, tak że  mła wiosenna porą chce posadzić spory krzok koło byłego oczka wodnego ). Mła chciałaby też  nabyć troszki nowych azalek  japońskich bo na miejscu po byłym  bukszpanie ( mła nie może się przyzwyczaić  że  Zabukszpanie  zmieniło się Załysienie ) chciałaby zrobić pas azalek  japońskich ( kolejna wymiana gleby, trza tam solidnie dotorfować wysokim bo bukszpany to raczej alkaliczne podłoże wolały i teraz mła musi popracować nad ph gleby ) w kolorach pastelowych. Mła ma tyż ochotę na parę krozczków rodka impeditum.

Co do inszych  krzewów Alcatrazu to mła będzie głównie sekatorowała bowiem  raz na jakiś czas trzeba. W przypadku  krzewów kwitnących w maju lub na początku czerwca dobrze uskuteczniać  takie  cięcia  korekcyjne po kwitnieniu ( mła o tym pisze bo ludzie tno jak im się wydawa prawilnie przy końcu zimy i na początku  wiosny, taa... nie tylko forsycja  "kocha" ten  termin cięcia ). Cóś się jej dużo roboty z sekatorem zapowiada na przyszły rok, mła szczęśliwa  że w zeszłym roku pocięła berberysy, przynajmniej cięcia kłujaków  ma z głowy. Na Suchej  - Żwirowej za to będzie cięła  róże, tyż po kwitnieniu bo tam głównie historyczne różyce rosno. Mła już czuje bluesa, rivanol, srebło koloidalne i promile ( wewnętrznie, dla podniesienia  na duchu ) będą używane, mła nie ma co do tego złudzeń  ( w końcu osobiście sadziła róże mchowe to cóś na temat cierni wbitych w nieprawdopodobne miejsca wie ). 

Na Suchej  Żwirowej czeka mnie też solidne odchwaszczanie i odnawianie  nasadzeń.  Przede wszystkim tych z czyśćca bizantyńskiego oraz lawend i lawandyn. Muszę też pomyśleć nad nowymi stanowiskami dla marcinków.  Nie mogą rosnąć w nieskończoność w tych samych miejscach o ile ich kwiaty mają cieszyć oczy. Mam nadzieję że angielska gipsówka rozsadzona przez Mamelona da radę i pokaże  się po zimie. W sumie   jak usiadłam  nad zeszycikiem i podliczyłam wszystkie punkty robót na Suchej - Żwirowej to mła wyszło że właściwie zaczyna robić rabatę na  nowo i nie ma zmiłuj. Ech... taki to urok  rabat bylinowych  że raz na jakiś czas człek czy chce czy nie chce musi się za ogrodowanie wziąć  poważniej o ile ma  nie zmarnować  roślin. Dlatego wymagająca nieco więcej roboty suchawa rabatka mła  ma tylko cóś tam ponad trzysta pięćdziesiąt metrów kwadratowych, większej mła nie dałaby rady obrobić.  Szczerze pisząc to ledwie obrabia to co jest.

Jeszcze szczerzej pisząc z lekka mła ta perspektywa robótek ogrodowych na Suchej - Żwirowej przeraża, najbardziej odchwaszczanie i wykopki. Wicie  rozumicie, fajnie robi się plany siedząc nad zeszycikiem i podchłeptując ofiarną ( znaczy  ofiarowaną ) herbatkę. Przenoszenie stanowisk w zeszyciku to tylko parę kresek i podpis, jednakże w realu realizacja  już tak  prosta nie jest. Żadnych ludziów do roboty mła nie zatrudni bo: ludzia znaleźć ciężko, kasa  na inne, bardziej potrzebne w nieruchomości roboty się przyda, no i to o czym mła wspomniała już wcześniej - mła nie ufa za bardzo ludziom najmowanym do obróbki zielonego. Mła ma takowe podejrzenie że roślinkę opisaną to  i owszem wsadzą ale rozpoznać byliny bez opisu to  nie rozpoznają. Roślinki wsadzać to mła może sama, jej o  inszo robotę ogrodowo chodzi. Tu mła miała nawet pomysła w temacie pomoc  ogrodowa  ale było zbyt dużo przeszkód  do jego realizacji.

Szczwany plan mła miał polegać na tym że mła sama wszystko osobiście wykopie,  oznaczy i zabezpieczy a na Sucho - Żwirowo wejdzie sprzęt pod  tytułem glebogryzarka albo chłop solidny zaopatrzony w szpadel ( nie wiem dlaczego ale do chłopa mam jakoś wincyj zaufania  niż  do maszyny ) i przekopie a następnie rozplantuje  jako wywrotkę ziemi. Ten plan ma dwie  wady: pierwsza to taka że mła po wykopaniu zielonego dobra na bank by  padła i nie była by  w stanie wkopać ukochanych bylin, druga to taka  że odpowiedni termin dla wykopków irysowych to jest cóś inszy niż dla wykopków  marcinków. Jest jeszcze sprawa roślin o korzeniach  palowych, mła nie po to sadziła maki  orientalne i malwy żeby  je teraz chłop ze szpadlem katował. I to za kasę mła! Szczwany plan  skończył jak prawie wszystkie szczwane plany ogrodowe mła, w których któś cóś za mła robi.

 

No i taki to był ten mijający ogrodowy rok. Z odkładaniem na później, z ważniejszymi  niż ogród sprawami, z deszczem padającymi akurat wtedy kiedy mła  miała czas, który ogrodowi mogła poświęcić. Hym... mła się cóś bardziej wyżyła w planach ogrodowych niż  rzeczywiście naogrodowała ale nie ma co narzekać - parę drzewek przybyło, mła posadziła nowe byliny, pojawiły się w  ogrodzie nowe iryski SDB i irysy TB. Zapowiada się niezłe  kwitnienie magnolek w przyszłym roku, rodki mają fajne  pąki a mła marzą  się  nowe kloniki palmowe. Żebyśmy tyko zdrowi byli wszystkie i te ludzkie i te najważniejsze zwierzęce, to jakoś damy radę. Nawet jak wykonamy tak jak  w tym odchodzącym  roku tylko  ćwierć  założonego planu to będzie git. W końcu ogród ma się po to żeby się nim cieszyć a nie z wywieszonym ozorem na twarz padać i katować się myślą że cebulków nie zdążyło się  posadzić.