Urlopik

Moi mili mła w ten miesiąc ponurawy udaje się na króciutki wypoczynek, przede wszystkim ten mentalny, po dopieszczeniach życiowych. Mła ma nadzieję  że i Wam się uda odetchnąć mimo niesprzyjającej aury. Jak któś się chce zabawić to może zobaczyć nowy  film Polańskiego, jak na niego taki se ale momentami zabawny i stojący parę stopni wyżej niż ten chłam zapodawany nam jako pasza  dla duszy. Nowego  filmu Finchera natomiast nie polecam, ponieważ  nadal nie rozumiem co poeta miał na myśli i boję się że jeszcze przypadkiem  rekomenduję Wam jaką bezmyślność. Koty, kamieniczka  i starsze dziefczynki kamieniczne zostają pod opieką Cio Mary, Sławencjusz pod opieką Piotrusia a Mamelon i mła udawają się do jaskini zbójców, wrażej Brukseli, którą tu straszą nas namiętnie. Będziemy mieszkały w dzielnicy Anderlecht, w tej  syryjsko - libańskiej części, ku zgrozie naszych znajomych pań różnych, które jak jeden mąż a właściwie jedna dama, uważają że cała okolica będzie dybać na te resztki co zostały z naszej cnoty, he, he, he. Hym... mła obiecywa nie napadać na żadne spodzienki, mła nigdy, mieszkając w różnych tzw. przez lud polski Murzynowach, nie napadała na miejscową ludność, a ludność  to jej co najwyżej kebaba sprzedała, niespecjalnie zwracając uwagę na fakt bycia przez mła, zjawiskową dobrze utuczoną półblendynką. Nie znaczy że mła sądzi że w dzielnicach z migrantami spoza Europy problemów ni ma, są i to niewąskie. No ale mła nie  jedzie mieszkać w Molenbeek.

Mła nieco zadziwia ten histeryczny ton u osób,  które nosa za granicę kraju nie wystawiły a wiedzą wszystko o tej chodzącej muslimskiej  grozie czyhającej na panie w  mocno późnym wieku balzakowskim. Czuję się jakbym do dzikich ludów kanibalizm uprawiających się wybierała, dzięki tym jękom, sama nie wiem czy grozy czy pragnienia żeby ta groza się choć w części jeszcze mogła jęczącym przytrafić. Mła ma natentychmiast ochotę studząco opowiedzieć jak kroją turystów w naszej Cebulandii, co to niby taka bezpieczna. Zawsze trzeba uważać, czy to podczas podróży czy u się w chałupie, bo swołocz po świecie się kręci ale żyć w bunkrze z powodu realu tak wymieszanego z urojeniami że ta Bruksela to już niemalże  Rijad, to nie dla mła. Jedziemy na zakupy, he, he, he, znaczy do dzielnicy Marolles na pchli targ i do okolicznych sklepików ze starzyzną. Kasy mamy mało za to plany zakupowe że ho, ho, ho. Mła chce kupić jeszcze lepszą  ramkę do swojej brugijskiej koronki, natomiast Mamelon chce kupić... szafę. Mła aż przysiadła kiedy Mamelon się ze mła podzieliła tym radosnym info, Sławencjusz mła uspokoił krótkim  - "Niech sobie  pomarzy". Oczywiście zamierzamy się kręcić po mieście,  chcemy poleźć  do Królewskich Muzeów Sztuk  Pięknych, może do  muzeum koronek. No i zamierzamy żreć mule i chlać brugijskie czerwone piwo, zagryzając w przerwach frytami z majo i goframi. Plany jak widzicie ambitne. Ile  nam się uda zrealizować nie wiemy, mła zda relację po powrocie. No chyba że jakiś ciężko ślepy szejk, spragniony  masochistycznych uniesień, uprowadzi mła na pustynię.

Za oknem śnieg z deszczem, koty w pościółce zdjęte na fotkach, mła na wpół spakowana załącza Muzycznik stosowny, he, he, he.