Lipiec lipowo - dżemowy czyli prawdziwe lato!

 Jeżeli ktoś z Was mieszka  przy ulicy wysadzanej lipami to wie co się teraz u mnie dzieje - lipowy  lipiec totalnie znokautował wszystkie inne pachnące lipce.  Kwiatami lipy pachnie  wszędzie , w każdym zakątku domu.  Upalna pogoda sprzyja rozprzestrzenianiu się lipowych woni, zapach niesie choć ode mnie z kamieniczki do  ulicy zalipowanej spory kawałek.  Nie narzekam  bo uwielbiam ten zapach, słodki ale nie ciężki,  prawdziwy zapach początku lata. Dla mnie to ta sama kategoria zapachowa co woń chabrowych i rumiankowych kwiatów, zapach ściętego  siana i  żubrówki po deszczu ( lub "włosków" Szpagetki, która w słoneczne dni  uwielbia zalegać na żubrówce ). Raz w życiu udało mi się dorwać podobny zapach, była to francuska  woda........ do prasowania.  Tak, tak, wlewało się płyn do parowego  żelazka, ewentualnie do spryskiwacza i uskuteczniało prasowanie. Był to jedyny  czas w moim życiu kiedy prasowałam z przyjemnością. Niestety woda lipowa się skończyła i od tego czasu chodzę w ciuchach nie wymagających prasowania!
Lipowe wonie są też doceniane przez innych członków rodziny, na zdjęciu poniższym Sztaflik na nielegalu, czyli uwalona na obrusie. Zapach kwiatów lipy działa na nią nasennie,  podobnie jak na mnie zapach koniczyny białej (  kiedy byłam mała "z pewną taką nieśmiałością" zapadałam w sen,  gdy przez otwarte okna niosło zapach kończyny,  straszne opowieści Starej Janiakowej o tych co nie obudzili się z drzemki w którą zapadli wśród  kwitnących łubinów miałam w pamięci ).

Z wielka niechęcią ( bo ja leniwa jestem ) zabrałam się do smażenia dżemów. Nie ma zmiłuj, jak chcę pojeść zimową porą to nie bujam na łonie natury jak ten pasikonik, tylko jak ta pracowita mrówa sterczę nad  garami. Powinnam niby zagonić Dżizaasa która się zadeklarowała, ale moja sister właśnie przeżywa okres inkubacyjny w pracy. Paczę i podziwiam, obie moje siostry uwielbiają  wykorzystywać zdobyte wyższe wykształcenie w pracy zawodowej, he, he.  Pamiętam jak  "średnia" sister, którą wykształcili na biotechnologa postanowiła zostać masażystką. Jeżu,  dobrze że nie tzw. "tajską masażystką"! Teraz z kolei nasze wykształcone do bólu siostrzę najmłodsze stwierdziło że zostanie kucharką ( czytaj kuchtą bo do tego jak na razie będzie się sprowadzała jej praca ). No cóż, są  okresy błędów a po nich następują  okresy wybaczeń!  Średnia była  zawodowo przez ostatnich parę lat matką pełnoetatową, a obecnie energia ją rozpiera więc robi za stolarza,  działaczkę społeczną , ogrodniczkę i grozi rodzinie dalszymi możliwościami rozwoju zawodowego ( czego rodzina się nieco obawia, bo  w domu potrzebny jest ktoś kto tę całą domową maszynerię ustawia i sprawia że ona działa ).  Z Dżizaasowymi planami  na przyszłość też może być  różnie,  baby są dziwne jak twierdzi męska część rodziny ( taaaa, bo pojawiające  się na świecie dzieci przestawiają  babom życiorysy w znacznie większym stopniu  niż facetom ).  W każdym razie skutkiem obecnych  działań Dżizaasa  jest to że to ja musiałam podjąć  działania dżemowo - konfiturowe, bo Dżizaas z lekka wypruta po pracy zawodowej jest nieskora do pamiętania składanych wcześniej obietnic.

Stoję zatem nad garami  i wdycham opary truskawkowo -  czereśniowe wymieszane z wszechobecną wonią lip. A wszystko przez to że dżemy sklepowe które mnie satysfakcjonują kulinarnie mają jakieś zawrotne ceny, a te tańsze czyli pokupne składają się głównie z zapektynowanego do niemożliwości soku owocowego  z paroma owocami wrzuconymi dla usprawiedliwienia nazwy dżem. No niestety   wiek mam słuszny,  więc jestem dżemową tradycjonalistką - sok sztucznie zagęszczony pektynami z jabłek to dla mnie ciągle galaretka owocowa, dżem powstaje w wyniku próżenia owoców i odparowania soku. Owszem galaretki też lubię i nawet  wyrabiam, ale skleroza nie rozwinęła się u mnie aż  tak silnie że zaczęłam mylić pojęcia.  Ha, pamiętam jeszcze na czym polegają różnicę pomiędzy dżemem, marmoladą, konfiturą i powidłami.  Jestem  trochę jak ten ostatni Mohikanin w zadżemiksowanym i zapektynowanym do  niemożliwości świecie przetworów owocowych. Stara słonica!

Pamiętajcie drogie dziatki i najlepiej wyhaftujcie myśl złotą  złotym bajorkiem i powieście makatkę koło obrazka Anioła Stróża przeprowadzającego dzieciątka przez kładkę - poziomek się nie gotuje bo tracą aromat, poziomki rozciera się surowe z potworną ilością  cukru  ( tyle ile ważą poziomki  ma ważyć cukier - i nie ma zmiłuj ), truskawki zbyt długo przesmażane robią się paskudne, do dżemu czereśniowego  ( uwaga żeby nie przesadzić z cukrem bo czereśnie  szybko się scukrzają ) dobrze jest dodać wanilii ( prawdziwej, nie waniliny ) bo same czereśnie  mdłe straszliwie i w zasadzie lepsze na kompoty ( z wypestkowanych owoców drogie dziatki ), konfitury ze szklanek są znacznie delikatniejsze niż te z prawdziwych wiśni ale trzeba  je robić "ze stałym wglądem do gara" bo inaczej jest duża szansa na na to że otrzymamy bardzo słodki dżem, róża ( płatki ) ucierana na surowo jest bardziej  aromatyczna niż tradycyjna konfitura, do prawdziwej galaretki  z porzeczek potrzeba dużo cukru, w tym wypadku dobrze jest docenić nowe tryndy i pomyśleć o kupnych pektynach, od dodatku cynamonu jasne owoce ciemnieją (  to dla tych  wyrabiających bardzo eleganckie kompoty czy octowe przetwory z jabłek  i gruszek ). I tyle  rad ciotko - klotkowych.