Kolorowa faza jesieni - zaczęło się!

Powolutku jesień wchodzi w kolorową fazę. Żółcie i czerwienie na drzewach, owoce w barwach od przygaszonych niebieskim nalotem fioletów do  kremowej bieli, zdecydowana przedzimowa zieleń iglaków - tęcza, Panie tego! Kolory  dają po  oczach, mimo tego że muszą się prezentować pod zasnutym chmurami zawiesinowymi, prawie "zgaszonym"  niebem i są przychlapane deszczem o różnym natężeniu ( od wszędobylskiej zawilgotki do ulewy pseudotropikalnej ). Oczywiście to dopiero wstęp do ogólnej złocisto - ognistości, sporo drzew i krzewów jeszcze ma  zielone liście. Klonik tojadolistny czy jarzębina 'Autumn Spire' w  czerwieniach i pomarańczach a  klonik japoński, klonik palmowy 'Garnet', jarzębina 'China Lace' - nic, null, zero przebarwień - nadal zielone jak  żaba. Ba, jesionek, któremu zawsze pierwszemu robią się złote liście też bezczelnie zielenieje! Nietypowo jakoś tegoroczne przebarwienia liści się zaczynają. Tym że  ambrowiec 'Gumball' ( fotka nr 7 ) się nie przebarwia nie jestem specjalnie zaskoczona, to drzewko to taki  ścierwek naprawdę w pełni pokazujący kolory jesieni dopiero w listopadzie a jak się da to i w grudniu. Taa, radości z raryteta, dobrze że Alcatrazowi tej błotni nie zafundowałam, co tak mi się na hamerykańskich zdjęciach podobała!

 Znaczy nie mam pretensji o to że drzewa  przybyłe  jednak z innego klimatu w tzw. miejskim ódzkim nie zawsze zachowują się jak "u siebie". W ogóle my chyba za dużo wymagamy od roślin - przybyłe z Ameryki czy Azji trójlisty nie kolonizują  ogrodów leśnych w Polsce, bo są  roślinami które do szczęścia wymagają nieco więcej niż tylko wilgotnej wiosenną porą, próchniczej  gleby, cienia i chłodku. Rozrastają się w kępki urodne w naszych ogrodach, są jednak bardziej wrażliwe na zawirowania  aury niż trójlisty rosnące na naturalnych stanowiskach lub w zbliżonych geograficznie do naturalnych stanowisk ogrodach ( różne rzeczy tam znoszą, których nie zniosłyby u nas ) i bardzo daleko im  do tworzenia łanów jak w hamerykańskich  czy japońskich lasach. Większość gatunków trójlistów wolno  dojrzewa i tak sobie przyrasta ale my mamy problem z uprawą nawet  tych trójlistów które rozrastają się jak na trójlisty w miarę szybko. Im bliżej Atlantyku tym jakoś te trójlisty szybciej przyrastają i szybciej przechodzą z fazy zatabliczkowanych dziwolągów do fazy normalnej rośliny ogrodowej i to nie tylko  dlatego że w krajach położonych na zachód od nas łatwiej je kupić ( wszędzie  je  teraz rozmnażają  in vitro ). Rzecz jasna zawsze można przenieść bliżej  Atlantyk i roślinie się polepszy. No tak, dobry klimat to coś więcej niż tylko średnia opadów w miesiącu, temperatura i takie inne podstawowe parametry. Klimat to  złożona sprawa, z czego zdają sobie sprawę wszyscy ogrodnicy którzy zawierzyli kiedyś  amerykańskiej podziałce na strefy  klimatyczne.

Dziś była u nas Sylwik w drodze do domu z tournée na południu kraju, przyjechała z trawkami jako zespołem towarzyszącym. Cud, miód i malina - trawki urodne, Mamelon i ja  dopadłyśmy do nich  jak do źródełka wiecznej młodości, znaczy dzikim galopem ( Mamelon latała po deszczu w domowych kapciach, dopiero Sławek zagnał zatrawkowaną ( legalnie, Kochani, legalnie ) do domu. Mamelon szczęśliwa jak to ona, bo "niebiewskości", fiolety i krwistości,  ja szczęśliwa bo  preriówki dobrze u mnie rosną i porządnie wyglądają.  Duuuże wrażenie zrobiła na nas obu 'Vampire's Breath',  pięknie się przebarwia jesienią. Jeżeli rosnąca w doniczce roślina robi takie wrażenie  to co dopiero będzie na rabacie! No i ta nazwa halloweenowa - Oddech Wampira przechodzący z niebiewskości w karmazynowe fiolety w okolicach listopada, miodzio, he, he. Teraz  czekamy na róże i resztkę cebul ( popełniłam tulipanostępstwo  - oprócz ulubionych botanicznych skusiłam się na 'Blushing Lady' i to skusiłam się porządnie ) i przede wszystkim czekamy na lepszą pogodę, taką ze słoneczkiem, żeby to wszystko wsadzić.