"Zimowy śniegu tren" i zgnilizny grudnia

Powinnam posty ogrodowe pisać jak ten blog zasadniczo ogrodowy a ja tu lajfstajle jakieś uprawiam ( pernetiany, mieszańce herbatnie i  piżmaki odłogiem leżą a Piesa i Megi  mają czytać ) i to  się za bardzo nie żenując. No ale jak tu ogrodować  w takiej temperaturze, przy ciągłych zmianach pogody, w dodatku z głosem  który powinien należeć do starej żaby a  nie do mnie ( pamiątka po  odsiostrzeńcowej infekcji ).  Nie składa się, że tak to eufemistycznie nazwę ( "normalnym" ludziom komunikuję - w błocie marznącym babrać się nie będę , never ). Zagrzać się samej do pracy "głęboką  żabianką"?  Po co, cóż ja takiego ogrodowego mogłabym teraz oprócz blogiego uprawiać? Cykorię?!

Dobra,  ogródek usprawiedliwiony ale żeby blog się stoczył w jakieś podróżniczo - ciastowe rejony?! No i co z tego, mógł się stoczyć w rejony  soft porno albo, o wstydzie, ugrząść w polityce i zamulić jadem tzw. debaty  publicznej ( "normalnym" ludziom piszę - wnętrzarstwa na całego nie będzie a mój udział  w debacie  publicznej powoli acz nieuchronnie  zmierza w kierunku "nagłego  wybuchu  ekspresji" w przestrzeni innej niż ta blogowa - boszsz... mam marzenie żeby  ci państwo od polityki wreszcie zaczęli płacić gremialnie, niezależnie od opcji, swoje zaciągane  u nas  szaraczków rachunki ). No więc o czym pisać kiedy ogród na przemian w śniegach i roztopowej brei, wspomnienia  letnich dni już się lekko  zatarły a do wiosny coś koło 100 dni?

Można niby  konkurs "Szukaj  kota" urządzić,  tylko że Okularię z powodu jej objętości łatwo wyczaić  ( właściwie tylko na pierwszym zdjęciu poniżej kota jest ukryta jak należy ). Znaczy gry i zabawy towarzyskie odpadają.

Teraz o wielkim osiągnięciu Szpagetki, nasza mała kota nauczyła się korzystać z sedesu! Początkowo byłam zachwycona licząc na to że inne koty ( poza Lalkiem, bo on nie takimi umiejętnościami może się pochwalić ) pójdą w jej  ślady ( gińcie kuwety ). Niestety Szpagetka broni watercloseta jak niepodległości, uznała  że tylko ona jest godna zaszczytu sedesowania. Zrobiło się nawet przez moment mało przyjemnie bo Szpagetka rozważała czy i ja mam prawo z kibelka korzystać. Miauk protestacyjny był, pokonałam potwora wzrokiem i hym... zaznaczyłam prawa.
Stan na dzisiaj  jest taki - kibelek musi być zaklapkowany  żeby Felicjan w nim nie rezydował, Szpagetka zatem ryczy kiedy czuje że musi "za potrzebą" a ja jestem jak ta matka "wysadzanego" dziecka - wiecznie nasłuchująca czy ryk zwiastujący tzw. prozę życia już brzmi. No i dzielę się tym "wydarzeniem" z Wami jak te mateczki małych dziatek zachwycone rozwojem progenitury - "Dziś Jasiu pierwszy raz nocniczkował!". Oho, z kibelka dobiega wściekle warczenie i gulgotanie, pewnie Sztaflik usiłuje  zdobyć sedes i stąd to zapluwanie się Szpagetki.

A co poza tym? A poza tym ten śnieg  topniejący i zgnilizna jakowaś w powietrzu się unosząca to tak na zmianę już  ponoć do końca roku,  która  to  perspektywa mnie   rozstraja. No nic, ale to absolutnie nic, poza tym co muszę ( cholera a dużo mi się tego nazbierało przez to zaleganie w wyrze ) mi się nie chce. Sorry za taki nieco  dobijający, przedweekendowy post  z jaśniejszym akcentem szpagetkowym ale jakbym jaką deprechę pogrypową podłapała czy cóś.