Codziennik - przedświąteczne porządki ensemble

Mimo strasznych narzekań rodziny na pieską pogodę ( są nienormalni - temperatury rzędu dwudziestu paru stopni w pierwszej dekadzie kwietnia też  są nienormalne w naszej strefie klimatycznej ) bezczelnie cieszę się z chłodniejszych dni. Ha, mam nawet coś jakby cień szansy na nacieszenie się zapachem fiołków. Fiołki wonne w tym roku zakwitały i przekwitały błyskawicznie, w ogrodzie ich kwiaty spotykam już tylko w bardziej cienistych miejscach, w półcieniu  na fiołkowisku mało co się ostało. Dżedż dżdży co dobrze robi  zielonemu i mojej cerze ( staram się nie pamiętać o tablicy Mendelejewa w ódzkim powietrzu ) jak tym angielskim ladys, wiecznie wystawionym na wszystkie dwieście pięćdziesiąt sześć rodzajów wyspiarskiego deszczu. No niestety z powodu dżdżu  moje wizyty w Alcatrazie uległy skróceniu, o pracy ogrodniczej w ogóle nie ma mowy. Woń fiołków w mokrym powietrzu wyczuwalna śladowo, niestety , przyjdzie poczekać na dni bez deszczu.

Za to w pieleszach domowych zamiast kocurkowymi wydzielinami jedzie rzeżuchą, bowiem trenuję kontakt z naturą parapetową w wersji przedświątecznej. Taa, smrodowi wschodzącej rzeżuchy do zapachu fiołków tak daleko ja mnie do gwiazdy współczesnych wybiegów - ale zieloność świąteczna w formie ściętego ostrosłupa ubzdurała się rodzinie i Małgoś - Sąsiadce. Oczywiście nie obyło  się bez ekscesów ze strony czworonożnej części rodziny - Lalenty poocierał się sznupą o obsiane ustrojstwo i łazi dumny z kiełkującą rzeżuchą w sierści na "policzkach". Ustrojstwo poszło do renowacji a ja drżę obecnie o los kiełkującego "żytka", kolejnej wielkanocnej obsiewki na którą  cóś łakomie spogląda Szpagetka. Za oknami zielone buja ale nie ma to jak przeczyścić sobie  żołądeczek czymś troskliwie pielęgnowanym przez pańcię.  Felicjanowi ustawione na parapecie nowe zielonki się nie podobają, podżerać nie podżera ale usiłuje zwalić je na podłogę ( wygląda na to że ze względów estetycznych, bo choć smrodek rzeżuchowy zyskał jego uznanie to na parapecie nie powinno stać czy leżeć  nic, poza rzecz jasna poduszeczką Felicjana, która  to  poduszeczka wraz z uwalonym na niej Felicjanem najlepiej  pasuje do okna i parapetu ). Sztaflik i Okularia małpują kretyństwa Felka więc rozważam wyprowadzkę rzeżuchy i "żytka" na parapety Małgoś -  Sąsiadki ( znaczy tej ich części nie obleganej  przez koty ). W domu najwyższy czas na bukiety z żonkilami w roli głównej!

Każdej wiosny pojawiają się w domu, w dużej ilości, tzn. wszystkie wazony i nie tylko wazony zajęte przez żonkile. Stoją sobie zusammen do kupy z pędami brzozy, forsycji, wierzby a jakby się dało to i ze strusimi piórami bym je komponowała.  Czasem mają  solówkę i są takie same w sobie urodne. Nie ma że nie ma  - początek kwietnia należy do żonkili. W domu należy, w Alcatrazie i owszem narcyzki długotrąbkowe popularnie zwane żonkilami występują ale raczej sporadycznie, łanów nie ma. Po pierwsze Alcatraz woli hołubić inne rośliny, po drugie nie mam specjalnie dużej ilości miejsc gdzie narcyzy czują się na tyle dobrze że ponownie kwitną i bezproblemowo przyrastają. Na takich stanowiskach sadzę ukochaną odmianę  'Thalia' czy pięknie pachnące poeticusy. Za to w domu wszelkie wariacje "florystyczne"  w wykonaniu żonkili, innych narcyzków  i moim wciskane są w każdy kąt pokojów czy kuchni, tylko łazienka od nich wolna bo  "zbiory oceaniczne" zajmują tyle miejsca że nie m gdzie szkiełka z kwiatami ustawić. Nie myślcie że stoją sobie te żonkilowe urodności w cud wysprzątanym mieszkanku, wokół szaleje huragan zwany świątecznymi porządkami ( nienawidzę ) a mój prześwietny  bałagan pięknie przyozdobiony kwiatami. Nie ma to jak radosna słoneczność kwiatów w towarzystwie świeżo  wyżętej ściery do podłogi, ryczącego odkurzacza i płynu odkażającego. Miodzio! Kiedy narcyzki zasychają nadal są urodne, schowane dotrwają do czasu jesiennych bukietów z zasuszeńców. Tajemnicą trwania w moim zakoconym  domu dużej ilości wazonów  z żonkilami jest sprytne obciążenie pojemników na kfioty kamorami. Stosuję w szkiełkach nieprzejrzystych i ceramice, ku wielkiemu niezadowoleniu kotów rzecz jasna.

No bo oczywiście są tacy którym przeszkadzają i kwiaty i strasznie ale  to strasznie przeszkadzają porządki. Sami nie wiedzą na co mają rzucać się w pierwszej kolejności - atakować odkurzacz czy wazon? Niektórzy zadowalają się przywleczeniem dżdżownicy i katowaniem jej na świeżo umytej podłodze, inni usiłują jedynym  kłem który im jeszcze pozostał zagryźć odkurzaczową rurę ( naprawdę wyjmuję ten sprzęt od wielkiego święta, wolę  wykonać porządki bez wsparcia mechanicznego  niż oglądać Lalusiowo - Felicjanowe występy z odkurzaczem - rzecz jasna atakują kiedy  odkurzacz jest martwy znaczy nie ryczy, chłopcy przestali się go bać jakiś czas temu, dziewczynki szczęśliwie nadal się go boją ). Jeszcze inni zalegają w umywalce i nie sposób ich stamtąd wykurzyć -  Wielki Porządkowy, widzisz i nie grzmisz! A powinieneś, szczególnie wtedy jak porwana została i wywleczona w świat mikrofibra za nielichy pieniądz ( dwa ciemierniki w przeliczeniu ). Oto ustrojstwo zdobnicze okienne  własnej produkcji - powiesiłam koty na brzozowej  żerdce, tak zwane skryte pragnienia na wierzch wylazły. Wiszą stanowiąc dyskretne  tło dla szkła z  żonkilami.