Śnięta i po śniętach

Powolutku się przetaczają, jak  żółw  ociężale te ostatnie grudniowe dnie. No i dobrze, trochę czasu dla się bez tych wszystkich "i jeszcze muszę". Kontempluję czyli  pluję kontem świąteczną atmosferę na  post świątecznych wyprzedażach, znaczy usiłuję wyrwać co lepsze bombki po cenach normalnych. Ciężko, bo co ładniejsze jednak poszły bez zniżek, w końcu naród okazał się nie tylko spożywczo  łakomy. Poza tym nastąpiło wykrakane ruszenie pospolite na centra a jak jest ruszenie pospolite  to ja się słabo ruszam.  Co prawda razem z Mamelonem uskuteczniwszy w  godzinach porannych zakupy w najmniej obleganym centrum handlowym w mieście Odzi  ale wielkiego obłowienia nie było choć Mamelon nabywszy za pół ceny spodzień i parę bluz "na wyjazd". No bo będzie wyjazd, przeplute, nabyte i nawet częściowo  opłacone ( jak zwykle poszkodowałyśmy  Sławka ksywka Bankosław,  bo nieszczęśnik jest posiadaczem odpowiedniej karty - chyba mu trzeba będzie jakiś pomnik wystawić albo zupę gulaszową co drugi dzień robić na  łobiadek ). Nie na długo wyjedziemy  ale na tyle żeby się skutecznie oderwać od codzienności. Kierunek klify Portugalii, małe wiochy na wybrzeżu i Ołszyn zawsze przed oczami.

Z wymarzenia ten wyjazd. Musimy jeszcze tylko wypożyczyć samochód żeby dotrzeć w miarę bezproblemowo w co ciekawsze miejsca. Mamelon oczywiście snuje  marzonka krewetkowo - przegrzebkowo -  homarzaste, ja snuję marzonka wędrowniczkowo  - okołoplażowe przerywane od czasu do czasu  wizją nas obu w piankach (  Mamelon bezwzględnie w różowej, no, dopuszczam pizdacjową ) z dechami do surfu pod pachami. Takie sladkie mameni, marzenie o   jeździe na falach służące do straszenia Mamelona, która zamiast  się bać jak książniczce Barbionce przystało, bezczelnie rechocze kiedy sprzedaję jej te upojne obrazy zrodzone w  z lekka zwyrodniałej wyobraźni . No ale nie ma się co dziwić tym rechotom - wyobraźcie sobie dwie obfite panie starsze w typie Pameli Salceson, jak z wolna  ( bardzo z wolna, normalnie  zwolniony film ) potrząsając grzywami (  moja to już niedługo będzie naturalny platynowy  blond ) i tłuszczykiem którego nie ukryje  żaden piankowy kombinezon, ruszają w stronę  Ołszyna trzymając resztkami sił te cholerne surf - dechy. Niezły widok! Jeszcze nie odbiera apetytu ale chichocik wzbiera w człowieku natentychmiast. Przyznam  że zarykiwałyśmy się ostro  z Mamelonem z nas in spe  surfujących i poskramiających  Ołszyn.  Realne to jak my dwie jako członkinie wyłącznie męskiej zimowej wyprawy na K2. O słodyczy absurdu! Tak, tak, absurdu bo Mamelon  nie tonie jedynie w płytkiej wannie a ja spadam ze wszystkiego  z czego tylko spaść się da ( decha i ja pływałybyśmy oddzielnie ).

Dobrze nam to porykiwanie zrobiło, czujemy się jakoś gotowe na ten  Ołszyn i adwentury z nim związane. Z rzeczy miłych odnotowuję jeszcze kompulsywnie obejrzany serial  "Dark" ( Wadera mnie na niego namówiwszy  i dobrze  zrobiwszy ). Niemiecki serial oblookawszy  mimo  że po seansach Polizeiruf 110, które miały miejsce  w latach  siedemdziesiątych obiecałam sobie  nigdy więcej  nie oglądać niemieckich seriali.  Tak mnie  ta enerdowska produkcja zatruła, szczególnie odcinek o kradzieży  dobra wspólnego dokonanej w zakładzie pracy źle mi zrobił na samopoczucie. No ale  Wilczyca kusiła środkowo - europejskim błotkiem więc się przełamawszy i  oblookawszy. Tak, serial w którym  Doppelgänger jest  głównym bohaterem zdecydowanie  Niemiaszkom wyszedł, taka zdolność "przyrodzona"  u nich do tematów nieoczywistych,  historii logicznych choć niby logice przeczących.

No i to błotko rzeczywiście lepiące i wciągliwe, choć wodą czyściuchną i przejrzystą po wierzchu płynącą dla niepoznaki przykryte. A dzieci znikają  jak bachorzęta z Hameln.   Lubiejo ja takie  klimaty.  Oprócz serialu oblookawszy nowego  "Blood Runner", tego z dopiskiem  2049. Wyszło nawet przyzwoicie, choć nie jest  tak świeżo  i odkrywczo jak w przypadku filmu Scotta ( czepiam się, trudno żeby  sequel  był odkrywczy ). Znaczy ukulturalniona jakbym cóś  po śniętach była i z perspektywami wojaży. Wyraźnie  mi po śniętach lepiej, podobnie jak Tatiemu i Cio  Mary. Chyba luzik  był potrzebny. Nawet ohydna, grudniowa  smożanka ( pogoda smogowa ) mnie nie rusza. Ciepławo to może nawet  ciemiernika  do gleby wsadzę na koniec roku, kończąc sezon. No i zabiorę się do  podjadania prezentu od Konikowej  Agniechy - marmeladki dotarły! Wcinamy i mlaszczemy!

A teraz dla  Zaswetrowanego Psa - sesja Bałwana. Bałwan w śniegu, bałwan bez  śniegu, Bałwan lekko zamyślony nad kondycją  świata. Bałwana pewnie zrobiły biedne  chińskie dzieci za miskę ryżu i powinnam w związku z tym cierpieć. Ale cóś nie cierpię bo chińskie dzieci robią teraz wszystko od szpadli począwszy na  zaawansowanej elektronice skończywszy i praktycznie bez robotnych  chińskich dzieci ciężko by było żyć ludziom w  I, II i III świecie. Mam tylko nadzieję że miska ryżu była rozmiaru miednicy i jakaś wkładka mięsna się trafiła.