Codziennik - przedświąteczna zwyczajność

Z bólem serca wyzbyłam się kasy zapewniając towarzystwu  i ścianom chałupy solidną porcję ciepła, a po mojemu  to nawet gorąca.  Jakoś się muszę przestawić co nie jest proste bo ja z tych zimnolubnych ( albo i zimnokrwistych, jak ten perszeron ).  Koty oczywiście zachwycone z wyjątkiem  Felicjana, który wyniósł się do pokoju Azy i Cioci Dany, zażądał zaścielenia parapetu  pikówką czyli narzutą na wyro ( łóżeczko w  praniu bo uświnił je  niemożebnie ) i obserwuje w miłym chłodku co to się dzieje za oknem ( wściekły ryk jak tylko zobaczy łobcą konkurencję, przyjazne pomruki na Epuzera, przeciągłe z lekka grożące miauczenie kiedy widzi nasze kamieniczne dwie suczki ).  Reszta okupuje kaloryfery a ja jak zawsze się  dziwię jaki to  cud że te kocie  ciałka nie wysychają na wiórki! Tyle miłego a teraz do tzw. kłopotów dnia codziennego . Mła będzie zmuszona złożyć reklamację w sprawie  pralki bo ona pralka tańczy mimo wypoziomowania ( lekstronicznego ), nóżków należycie ogumionych, maty gumowanej.  Chyba cóś ma nie tak z bębnem.  W każdym razie  zostawiłam ją z praniem kulturalnie stojacą na swoim miejscu  a zastałam urządzenie na środku pralni, bezczelnie usiłujące wyrwać wężyk doprowadzający wodę i stepujące tak że słyszałam te odgłosy na zewnątrz chałupy ( przyspieszyłam  jak ferrari ).  No cóż, jak bym chciała pralki  pilnować czy ekscesów nie wyczynia to bym sobie  Franię z odzysku  zanabyła a nie automata, znaczy zbieram siły na pójście z tzw.  protestem postzakupowym ( praleczka cóś niszczycielska, przez to stepowanie mam straty nie tylko moralne ).

Zbieram też siły na zakupy choinkowe, o jodełce mi się śni co to ona  będzie potem sobie w Alcatrazie porastała. Tylko  żeby ona porastała  to korzeni szpadlem załatwionych mieć  nie może.  W związku ze związkiem jodełka musowo szkółkowa a nie  z marketu.  Skłaniam się ku miłej  koreance, takiej średniego wzrostu.  Niedługo zamierzam wyciągnąć większą część zabawek i zdecyduję co ulegnie zawekowaniu a co się powiesi na Tannenbaumie. Z Mamelonem omawiałyśmy  koncepcje strojnicze ( zieleń i czerwień  czyli klasyka jako tło  dla licznych figurkowych bombek posiadanych przez mła została uznana za zbyt ciemną, przytłaczającą i  w ogóle za bardzo na serio ) dekorów  świątecznych, które to zajęcie odpowiada kwietniowemu planowaniu coby  tu jeszcze dosadzić na rabatach żeby ogród był bardziej ogrodowy. Słodka działalność przepijana kawą. Podziwiałam też cinżko ( doginanie drucików do zawieszanych ozdóbek  ) wypracowany przez  Mamelona  żyrandol, stajlowy, nieprzeładowany. Pytanie kto tego okaza i chlubę żyrandolstwa  będzie mył wisiało w powietrzu, więc niby niepytana Mamelon w powietrze odpowiedziała że ktoś go kiedyś umyje. Przezornie pozostanę przy papierowych  kloszach na moich  żarówach, elegancję będę podziwiać u Mamiego. A w ogóle to kochany  Mikołaju "I've been an awful good girl" i cóś mła się należy za tę obrzydliwą dobroć. No odpuszczam tytuł własności do kopalni platyny, jacht, błękitny  kabriolet, ozdóbstwa od Tiffaniego a o sobolach przerobionych na futro to w ogóle  nie wspominam bo sobole to ja tak bardziej żywe na dziczyźnie preferuję.  Jednak  Mikołaj mógłby się postarać i cóś miłego zesłać, na ten przykład więcej czasu dla domu i ogrodu, mniej   spraw  do załatwienia i o zdrówko dla wszystkich drogich sercu mła się zatroszyć a i jej samej tego zdrówka tyż nie skąpić. Czy Mikołaj  mła czyta?! No i najważniejsze - czy  Mikołaj rozumie co czyta?!

Dzisiejszy post zwyczajnie codziennikowy ozdabiają urocze pocztóweczki z początku wieku ( zwróćcie uwagę że  Mikołaj nosił się  wtedy bardzo modnie w bladej purpurze ) i współczesny odpowiednik ( to chyba z Demotywatorów, ta odpowiedź jakże materialistyczna na bynajmniej niematerialistyczne  prośby mła ).