Magnolia Siebolda

Tak w przerwach między smażeniem dżemów, załatwianiem tysiąca i jednej spraw, doglądaniem  Małgoś - Sąsiadki i edukacją kotów ( nie wiem czy to Pasiak czy  Mrutek wpadł na to że jak się zrobi  bunkier z upolowaną zwierzyną szarą - nie dochodzę  czy gryzonie to  zwierzyna płowa, dla mnie jest szara  - pod biblioteczką to madka smrodu padlinki nie wyczuje ) doskakuję do ogrodu. Nie tyle żeby coś  w nim zrobić, raczej tylko go sobie oglądam i wygarniam z niego rezydujące w swoich bazach  Szpagetkę, Okularię i Sztaflika, dla której okolice  Suchej  - Żwirowej chyba zrobiły się zbyt upalne ( jej  obecna  baza znajduje się pod jedną z magnolek ). Alcatraz mimo upalnej pogody nie jest duszny, od tej masy zieleniny w nim rosnącej bije  późnym popołudniem  i wieczorem  miły chłodek. W Alcatrazie kwitnie "najpóźniejsza"  z moich magnolek -  magnolia  Siebolda Magnolia sieboldii. Magnolia  Siebolda została nazwana  na cześć Philippa Franza von Siebolda ( 1796–1866 ), badacza flory i fauny Japonii, bardzo nietuzinkowego człowieka.

Gatunek opisano  w zachodniej  systematyce późno bo  dopiero w  XIX wieku (  w 1688 roku pierwsza magnolia - magnolia wirginijska - trafiła do Europy ). We wschodniej  Azji  ten gatunek magnolii nazywa się też koreańską magnolią górską bądź też magnolią Oyama. Naturalnie gatunek występuje w Japonii, na Półwyspie Koreańskim oraz w środkowych i północnych Chinach ( głównie w prowincjach Anhui, Jiangxi, Liaoning, Zhejiang, oraz północnej części Fujian, a także w regionie autonomicznym Kuangsi ).  Oprócz gatunku Magnolia sieboldii subsp. sieboldii występującego w Japonii, wschodnich Chinach i Półwyspie Koreańskim ( liście dochodzące  do długości 16 cm, kwiaty o 9 - 12 tepalach i czerwono - purpurowych pręcikach ) , wyróżnia się dwa podgatunki: Magnolia sieboldii subsp. sinensis występujący w południowo - zachodnich Chinach ( ten podgatunek  ma charakterystyczne  bardzo duże liście, dochodzące nieraz do 22 cm długości ) oraz Magnolia sieboldii subsp. japonica występująca w Japonii ( dla tego podgatunku typowy jest kwiat o  6 tepalach i zielonkawo - białych pręcikach ).

Magnolia  Siebolda zaczyna kwitnienie kiedy na krzewie są już liście, w czerwcu. W odróżnieniu do innych gatunków jak i mieszańców magnolii kwitnie długo i wytrwale, o ile  lato nie jest straszliwie suche i gorące  to kwitnienie  może ciągnąć  się i przez dwa miesiące.  Kwiaty  są czarkowate, lekko przewisają, dochodzą  do średnicy 8 - 13 cm. Bardzo przyjemnie i  intensywnie pachną.  Jednakże  nie wyobrażajcie sobie że  ta magnolka  jest wręcz obsypana kwiatami, to długie kwitnienie wynika z tego że kwiaty na magnolii Siebolda zakwitają stopniowo. Być może to że jest ich  mała  liczba na krzewie w jednym czasie i to że są one częściowo ukryte wśród liści sprawia że uprawa tej magnolii nie jest powszechna. Ogrodnicy rzucają  się raczej na mieszańce kwitnące na nagich pędach bo są  to kwitnienia spektakularne. Magnolia  Siebolda nadaje się raczej do ogrodów naturalistycznych, nie jest z takich "narzucających się oczom".

W naturze  magnolia Siebolda  dorasta nawet do 10 metrów  wysokości i jest rozłożystym, często wielokonarowym drzewem. U nas w ogrodach jest znacznie niższa, na ogół dorasta do 4 metrów wysokości i ma krzewiasty pokrój. Dość szybko wchodzi w okres kwitnienia, nawet bardzo młode krzewy produkują kwiaty. Magnolia Siebolda jest z tych wytrzymałych na zimowe  chłody, znosi spadek temperatury  do  -30 stopni Celsjusza  ( uprawia się ją w  Finlandii ). Gorzej jest z letnimi suszami, magnolie lubią kiedy powietrze i gleba są w miarę wilgotne. Jeśli chodzi o wystawę to świetny dla  tego gatunku magnolii jest półcień, w rozproszonym świetlistym półcieniu rośnie i kwitnie najlepiej. Wymagania glebowe takie jak u innych magnolek, lekko kwaśno i próchniczo. Magnolia Siebolda występuje też w"ogrodowych" odmianach  takich jak  'Colossus', która zdobyła nagrodę Garden Merit przyznawaną przez Royal Horticultural Society, czy 'Micheko Renge' odmiana o pełnych kwiatach którą wyhodowano w Japonii.