Oczekiwania czyli o pragnieniu gwiazdki z nieba

Czym innym jest ambicja i aspiracja a czym innym "oczekiwanie na" czyli tera będzie wpis obyczajowo - pseudosocjologiczny. Bo Dora wywołała z lasu waderę przypominając mła to dziwne uczucie które ją ogarnęło kiedy oglądała pokoiki  przeznaczone dla służby w domu  u brytyjskich państwa, którzy uchodzili za postępowych i w ogóle przepraszam za  brzydkie słowo, niemal socjalistów.  Mła się wtedy zastanawiała  jak  w latach dwudziestych  uważano w kraju  bardzo bogatym za oczywiste  zbudowanie takiej  klity dla personelu, moja  prababcia Maria  Józefa to co najwyżej na spiżarnię by to pomieszczenie z okienkiem  tuż pod sufitem a wąskie jak  połowa  wagonu kolejowego zaadaptowała   a ona przeca urodzona w XIX wieku. Dom piękny i duży, rezydencja  jak się patrzy a służbowy pokoik służącej jak spiżarnia w kamienicy łódzkiej  z początku XX wieku.  Mła się natentychmiast przypomniał wspominek  jednego ideologa  socjalizmu że takiej biedy  jak w imperialnej Anglii to on  nigdzie nie widział a widział całkiem sporo. Hym... a ludziska w kinngdomie nie narzekały cóś  zbytnio że im straszliwa  krzywda się dzieje  choć ona się niezaprzeczalnie z naszego  punktu widzenia działa. Dobra, może na brytyjskiej wsi ludzie  znali biedę ale  nie znali miejskiej nędzy ( wyłączając Irlandię ), może łatwość emigracji  do inszych zakątków imperium gdzie można  było szukać szansy na lepsze życie , może zadowolenie średnich warstw społeczeństwa będących tak naprawdę  motorem każdej rewolucji ( to ich niezaspokojone aspiracje a nie bida z nędzą napędzają gwałtowne zmiany ), może to wszystko po trochu + cóś jeszcze sprawiło że ludzie dłużej  niż w inszych miejscach  w Europie nie pragnęli zmian i nie widzieli  nic  dziwnego w mieszkaniach dla służby o standardzie  spiżarni. Nie mieli oczekiwań, nie cierpieli więc  zbytnio kiedy kazano im  mieszkać w pomieszczeniu bardziej przypominającym dzisiejsze pojedyncze cele  więzienne.  Mieli co najwyżej ambicje żeby z jednej klasy społecznej  myknąć  do drugiej i mieć te aspiracje do bycia klasą jeszcze wyższą. Nie mieli masowo oczekiwań typu społeczeństwo bezklasowe.

No właśnie, nie mieli oczekiwań. To chyba  Nietzche  zauważył że człowieka najczęściej unieszczęśliwiają jego oczekiwania. Narodowi socjaliści tak  chętnie się na  jego filozofię powołujący  tworzyli nadczłowieka a nadczłowiecze  oczekiwania  należało zaspokoić, oczywiście kosztem podludzi. Nikomu to szczęścia nie przyniosło, zaspokojone nadczłowiecze oczekiwania okazały się zaspokojone krótkoterminowo a zwykły człowieczy syfiland się ciągnął długo i wytrwale, dłużej niż Tysiącletnia Rzesza co przetrwała lat 12. My tu dziś w Europie też mamy oczekiwania i wcale  nie chcemy wiedzieć  że one są zaspokajane  kosztem "podludzi" gdzieś  w jakimś  Trzecim Świecie. Chcemy olbrzymich ilości taniego jedzenia, dostępu do czystej wody i  czystego powietrza ( które zatruwają w znacznie  większym stopniu niż  Europa kraje pretendujące do bycia wiodącymi gospodarkami,  dzięki czemu my "cywilizowani" konsumujemy do przesytu ), chcemy tego wszystkiego co udało się osiągnąć ludziom z średnich warstw społecznych na Zachodzie albo jeszcze ambitniej bez  oglądania się na koszty i ni cholery nie chce do nas dotrzeć że w obecnej sytuacji nie jest to możliwe.

Bo to są oczekiwania nadczłowiecze, nie można mieć jednocześnie czystego  powietrza, wpieprzać tony taniego mięcha i co roku zmieniać samochód.  Nie przy tej  technologii. Politycy wszędzie na świecie  albo mogą zarządzać oczekiwaniami ( co im kiepsko jak do tej pory wychodzi i nawet totalna ściemopandemia niewiele pomaga ) albo liczyć na cud w postaci skoku cywilizacyjnego. Mowy nie ma  żeby się dało ludzi  Zachodu  zapędzić ponownie do służbówko  - spiżarni, możemy  wspólnie mieszkać  z dziesięcioma osobami w pokoju ale na dorobku zarobku a nie na stałe. No ale  oprócz nas, sytych kotów, są na tym świecie głodne  psy. Oni, te  biedne  ludzie  z Trzeciego Świata  nawet nie będą mieli szansy zatchnąć się obecnym konsumpcjonizmem, no chyba  że odpadowym. A przeca oni też mają oczekiwania. Ech... mła ma ostatnio wrażenie że wszyscy za dużo oczekujemy co jest wynikiem bezrefleksyjnego oglądactwa.  Oglądactwo samo w sobie nie jest złe, gorzej że refleksja się nie pojawia. Refleksja  że oczekiwanie niczego tak naprawdę nie zmienia, dążenia  zmieniają.  a tak poza tym to mła wolałaby żeby się tak ułożyło  że "Nie zawsze dostajemy to czego chcemy, ale często dostajemy to czego naprawdę potrzebujemy." niż że "Chcemy rzeczy których nie będziemy mieli, a dostajemy to czego w zasadzie nie chcemy.". Cała sztuka w tym żeby nie wrócić do służbówko - spiżarki i nie dać się namówić na pałac z 1001 nocy sfinansowany z kredytu.

Dzisiejszy wpis ozdabiajo ogrodnicy na fotach sprzed  sprzed ponad 100 lat, personel ogrodowy znaczy ( pierwsza fota przedstawia   ogrodników z Hestercombe ).  Panowie  pozują  bo byli dumni z wykonywanego zawodu. Tak, tak, były zawody w których  było się dumnym z wykonanej pracy a nie tylko urobionym, wspominki po radościach rzemiosła. Niektóre  foty dla nas są zdziwne, np. chłopaczek  z trzeciej  foty który już był pracownikiem całą gębą. No tak  ale  współcześni Europejczycy  nad miarę przedłużają dzieciństwo potomstwu i popadają w inszą skrajność  ( mła jest za tym żeby  nastolatki od czasu do czasu popracowały dorywczo, choćby i przy kompie, wiadomo dlaczego ).
Za muzycznik robi dziś muzyczka Paolo Conte.