Wakacyjne wspominkowe tęsknice za wybrzeżem Devonu

Mła dziś miała szkółking wyczynowy, Sławencjusz postanowił uszczęśliwić Mamelona i mła. W związku  z tym jestem obecnie padłą szkółkingującą. W dodatku z lekka obtłuczoną bo Szpagetka wyczuła że mła bawiła się z inszymi zwierzakami ( no bo po szkółkach  znajomych to zawsze mła się wita ze  szkółkowymi psami i kotami ) i postanowiła  mła ukarać. Zazdrość znaczy zagrała i Szpagetka felicjaniła na całego! Z zębem i pazurem oraz rykiem! Zero wieczornego siedzenia w ogrodzie, mały potwór popluł mła  rarytetną puszką i twardo siedzi w  domu bo pilnuje  mła coby z wyra  nie schodziła i od kociego zarządcy  się nie oddalała. Fotków nie zrobiłam bo z wyrka focić ogrodu się nie da. Za to będą insze fotki. Wspominki mła naszły wakacyjne z okolic Torbay. Torbay to takie miniaturowe brytyjskie Trójmiasto. Składa się z Torquay, Paignton i Brixham. Dla mła szczególnie bliskie jest Torquay a to za sprawą Agathy Christie, która właśnie tu przyszła na świat w 1890 roku. Miasto niestety znowocześniało, mła się jakoś nie mogła doszukać klimatu XIX wiecznego kurortu, jak najbardziej odpowiedniego dla wdów  po kanonikach katedralnych i emerytowanych pułkowników Armii Indyjskiej. Przeminęło z wiatrem i odfrunęło z królikami, ostał się  taki zwyczajny kurort. Prąd zatokowy ciepłe wody niesie, pogoda prawie jak na Riwierze, rozleniwiająco. Co prawda mła wolałaby pogapić się na wiktoriańskie domki i zjeść scones  zapijane dobrą herbatką ( pod ciasteczko  klasyczny earl grey  a może  herbata ze śmietanką i  Devon's Cream  zapiekana pod ciasto z truskawkowym  dżemem, potem lapsang souchong żeby słodkość spłukać ) w prawdziwej herbaciarni ( najlepiej takiej nazywającej się "Under Willows " albo "Red Cat" ) ale to  wszystko wzięło i minęło. Zostały urodne mariny, mewy i Zatoka Tor. Dobre i to.

No a morze i  plaże to się zawsze jakoś wybronią, a te devońskie są niezwykłe. Na ogół wybrzeża angielskie kojarzy się z kredowymi klifami , wicie rozumicie , Siedem Sióstr, białe skały Dover, te klimaty. W tej części hrabstwa Devon klify są różowe, w barwie terra cotta, czerwone. Światło czyni cuda z tymi pamiątkami po tropikalnych krainach  sprzed milionów lat.  Kiedy mła oglądała te nadmorskie  kamory od razu pokumała  dlaczego nazwa Devon jej  się tak jakoś geologicznie kojarzy. Całą epokę w dziejach  naszej planety nazwali od znalezisk które naszli w  tym hrabstwie ( tak konkretnie to Roderick Murchison i Adam Sedgwick ukuli tę nazwę w 1840 roku ). Najstarsze dewońskie skały liczą około 395-345 milionów lat. Morze pożera co roku pamiątki po okresie dewońskim  w Devonie, Brytole walczą o skały jak my o Mierzeję  Helską ( bo  inną mierzeję to idioci u władzy usiłują niszczyć w imię skoku na kasę pod łopocącą flagą biało - czerwoną czynionym, z patriotycznym zaśpiewem na kłamliwych ustach rzecz jasna ). Mnóstwo pieniądzorów ich to kosztuje ale niektóre zakątki Devonu uchodzą za jedne z najpiękniejszych miejsc w Wielkiej Brytanii ( uwierzcie na słowo, tam jest ostra konkurencja w dziedzinie widokownictwa ) co przekłada się na kasę z turystyki ( wcale nie masowej  a jednak dochodami zasilającej ).

Jak widzicie  na załączonych fotkach Devon jest coolorowy, bardzo odległy od wizji zamżonego Albionu, w którym pada 365 rodzajów deszczu, po jednym na każdy dzień roku. Jak was kiedyś zaniesie  to nie będziecie żałować.W muzyczniku  dziś pocieszka dla ankietowanej Romany - Pan Janek, pies sąsiadów i kot który mówił nieu.