Nasza sierpniowa wyprawa

Jak wiecie Mamelonu i mła się marzyły morskie  fale i w ogóle pareo szał i rzut w wody. No to będzie  rzut w  morskie wody, tylko nie wiemy czy nam tyłki nie pomarzną bo to wody Morza Północnego. Cóś nie za  bardzo jesteśmy pewne przechadzek wybrzeżem w pareo czy tam innym sarongu, wspominki  Mamelona znad Morza Północnego są z gatunku tych straszliwych, znaczy że najsampierw było zimno a potem  zaczęło wiać. I zaraz po tym jak zaczęło wiać  to już była ewakuacja. Na jedno szczęście nad morze  to co najwyżej wycieczka jaka będzie i to o ile nam się będzie chciało bo wicie rozumicie  niesie nas do atrakcyjnego  miejsca,  do Brugii. Tak, tego miasta w którym najpierw trzeba strzelać  a potem zwiedzać. Nawiasem  pisząc  mła do dziś nie może znaleźć przyczyny dla tłumaczenia angielskiego  tytułu filmu "In Bruges" na  polski "Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj".  Zagadka w stylu wirującego seksu. Mła poleca filmik, warto poświęcić czas.  Mła jedzie w drugiej połowie sierpnia, inaczej niż planowałyśmy ale to wszystko, Panie tego, przez Dżizaasa.  Otóż Dżizaas ma podłamkę związaną z operacją haluksa, mało radosną wizją  bolesnej rehabilitacji i żadnych  ludzkich perspektyw urlopowych jesienią. Dżizaas świadoma niemożności  skorzystania z atrakcji jesienią sprytnie wysłała pod koniec lipca Jądrzeja,  coby zdobywał sprawność wilka morskiego, znaczy żeglował po Oceanie Atlantyckim a sama w cichości uknuła jak to pojedzie z nami na naszą wycieczkę. Dżizaas  może jechać tylko w połowie sierpnia a to nie jest czas w którym panie starsze są w stanie znieść  wybrzeże Morza Śródziemnego, w związku z tym postawiono przed mła znalezienie odpowiedniego celu wycieczki.

Mła zawsze chciała pojechać  do Brugii i rzuciła temat. Zaczęłyśmy od tego że kupiłyśmy bilety  na samolot a potem znalazłyśmy hotel w Brugii, taki z łóżkami piętrowymi, bowiem apartamenty miały ceny ekskluzywne. Kiepsko bo nawet herbaty  sobie zrobić nie można. Mła postanowiła  że jak już będziemy w tej Brugii to dobrze byłoby zobaczyć Gandawę,   no i zrobił się z naszego wyjazdu obóz  wędrowny.  Bardzo się cieszyłyśmy i wogle. Przedwczoraj zadzwonił do Dżizaasa Jądrzej, który właśnie gdzieś w okolicach Madery zanieczyszczał  oceaniczne wody womitami,  z nieśmiałym pytankiem czy on już  może przestać być wilkiem morskim, bo od tygodnia  pływa przy  6 Beaufortach zamiast na żaglach to na motorze i  zarzygiwanie od czasu do czasu to jest w stanie przeżyć ale  nudy na jachcie to ni cholery.  Przypomniał też Dżizaasowi że rejs  był po psich piniądzach bo to ostatnie wolne miejsce było i poinformował że on świetnie wie że został wysłany z domu - "jak dziecko na kolonie".  Dżizaas się nawet ucieszyła że jej  koty zamiast z ciocią zostaną z tatusiem ale się wysypała na jaką to czysto kobiecą wyprawę my  się wybieramy. 

Jądrzej na hasło Brugia zareagował natychmiastowym zrzuceniem skóry wilka morskiego i transseksualną przemianą  i lecimy do tej Belgii w czwórkę. Oczywiście musiałyśmy wszystkie rezerwacje odkręcać ale wyszło  OK, bo całkiem niespodziewanie udało nam się znaleźć apartament typu studio w cenie dla nas  dostępnej. Cztery osoby czynią koszty ekskluzywne mniej ekskluzywnymi. Będziemy mieszkać w Brugii w jednej z uliczek starego miasta, w domku liczącym parę setek lat, w którym szczęśliwie znajdują się  udogodnienia współczesnej cywilizacji. W Gandawie za to mamy mniej atrakcyjną miejscówkę, choć też studio, ale za to nad dużym kanałem. Mła jest zadowolniona z naszych poszukiwań, siedziałyśmy z Dżizaasem prawie cały niedzielny wieczór ale się udało. Koszty wyszły jak na last minute do Chorwacji, z tym że lot znacznie tańszy. Cóś się mła zdawa że cukier perłowy do gofrów  to mła sobie przytacha z Belgii. Dla każdego z nas  ta Belgia ma insze uroki, dla mła to przede wszystkim  Groeningemuseum, Madonna  Michała Anioła i szpital św. Jana w Brugii, no i Ołtarz Gandawski van Eyck'ów, dla Mamelona urok uliczek i targi brocante, dla Dżizaasa żarełko, także w  wydaniu muzealnym, dla Jądrzeja kanały i wszystko co po nich pływa. Poza tym wszyscy lubimy frytki, piwo i czekoladę.  Mła się bardzo  cieszy - tfu, tfu, tfu - że jedzie z przyjaciółą i rodzinką na wywczas w takie  interesujące miejsca. Dzisiejszy wpis mła Wam ozdabia grającymi aniołami pędzla Jana van Eycka i anielską muzyką. W muzyczniku muzyczka z XV wieku. Co prawda nie pienia anielskie tylko muzyka taneczna ale miła dla ucha.  No i pieśni z burgundzkiego dworu, to już bliżej anielskich  pień namalowanych przez van Eycka. Losy hrabstwa Flandrii były związane z Burgundią, dlatego bliżej, he, he, he.