Wiosna za pasem

Co roku o tej porze  wstawiam  podobne fotki, śnieżyczki wszelkiego rodzaju, szafrany czyli krokusy, stada ciemierników. Ciągle to samo, jednak mła co roku tymi wczesnymi kwitnieniami się ekscytuje, cała szczęśliwa jest gdy najdzie pierwszą obudzoną biedronkę, zobaczy pierwszego wyspanego motyla czy trzmiela. Obfocanie pierwszych kwitnień to dla mła prawdziwy wiosenny rytuał, cóś jak słuchanie pitulenia kosów ranną porą i kocich miauków wieczorem. Bez tego latania z aparatem po ogrodzie wiosna wydaje się mła jakaś taka mniej wiosenna. Mła rozumie że możecie być tym wiosennym ogrodowaniem mła znudzeni, w końcu ileż razy można oglądać w kółko te same rabaty,  bardzo podobne widoczki, te same rośliny. Nic nowego, nic egzotycznego czy rarytetnego, ot, zwykłe wiosenne kwitnienia. Dla mła to jest zupełnie insza inszość, dokumentacja tego co się udało a co niespecjalnie, wskazówka jesienna co trzeba porozsadzać, z czego zrezygnować jako ze słabizny  a co dosadzić bo dobrze wygląda i fajnie się rozrasta w moim ogrodzie. Mła ostatnio zdała się całkowicie na Alcatraz, sadzi w nim tylko to co ogród akceptuje i z czym dobrze współpracuje. Bez sensu jest przymuszanie ogrodu do zaakceptowania roślin, których nie lubi. Owszem, można wymienić glebę, zadbać o nawodnienie ale zdaniem mła każdy ogród ma specyficzny klimat i sztuka polega na tym by go dobrze odczytać i podążać w kierunku, który jest ogrodnikowi wskazywany mniej lub bardziej  dyskretnie albo przez kiepski wygląd roślin i tzw. rozrost wsteczny albo przez zamieranie i wypadanie  roślin.

Żeby nie było że to tylko powtórka z rozrywki to mła zamieszcza fotki nówki. Pamiętacie holenderską ściepkę roślinną sprzed paru lat? U mła właśnie zakwitły po raz pierwszy przebiśniegi odmiany 'Dionysus', które wówczas nabyła. Mła już się bała że i  w tym roku nie zobaczy kfiotów a to za sprawą wilka marcowego, któren atakował w okolicy Dnia Kobiet, zupełnie jakby był szowinistyczną, męską i tak dalej i chciał pognębić mła, po babsku ciekawską kfiotów nowej dla mła odmiany. Na szczęście wilk nie okazał się dla śnieżyczek aż tak groźnym zwierzem, jak to się mła wydawało, mrożenie było umiarkowane i śnieżyczkowe kfioty zniosły je z godnością. Mla może Wam zatem, drodzy Czytacze, zaprezentować nówkę sztukę i porównać tę odmianę, do innej  śnieżyczki kwitnącej pełnymi kwiatami, Galanthus nivalis 'Flore Pleno'.

Powyżej mła zamieściła zdjątko odmiany 'Flore Pleno', obok zaś jest zdjątko odmiany 'Dionysus' będącej wynikiem krzyżowania Galanthus nivalis 'Flore Pleno' z Galanthus picta. Z takich krzyżowań powstała cała grupa śnieżyczek, nazwanych od nazwiska ich hodowcy Greatorex, greatorexami. Czym różnią  się między sobą te dwie odmiany. No cóż, różnice są z tych subtelnych, obserwowanych z pozycji leżącej.  Po pierwsze 'Dionysus' ma płatki zdecydowanie inne niż śnieżyczka przebiśnieg Galanthus nivalis, są szerokie. Wnętrze kwiatu wypełnione mniejszymi płatkami o zielonym zabarwieniu ma zdecydowanie bardziej regularny pokrój niż pełnokwiatowa odmiana rodzicielska. Znamię na zewnętrznej stronie płatka wewnętrznego jest znacznie większe niż u 'Flore Pleno'. Kwiaty obu odmian  jak na razie są podobnej wielkości, ale trzeba wziąć od uwagę że to dopiero pierwsze kwitnienie 'Dionysus', właściwą wielkość kwiatów odmiany śnieżyczek, szczególnie pełnokwiatowe, osiągają w drugim lub trzecim sezonie kwitnienia.

O ile 'Flore Pleno' zaczyna przyrastać o tyle 'Dionysus' jakoś kępy nie powiększa, mla ma wrażenie że cebulki produkują  coraz solidniejsze liście i na tym się kończy. Pożyjemy  to zobaczymy jak to dalej  będzie sobie 'Dionysus' radził w Alcatrazie. Ogrodowanie ćwiczy cierpliwość, mła ogroduje już parę dziesiątek lat więc potrafi się na oną  cierpliwość zdobyć. Dla mła to tak szczerze pisząc najładniejsze są śnieżyczki hym... mniej barokowe, z pełnokwiatowych chciałaby mieć jeszcze tylko jedną odmianę, natomiast będzie robić wszystko by mnożyć odmianę 'S. Arnott', śnieżyczkowego giganta. To zdaniem  mła najlepsza śnieżyczka  w jej ogrodzie, z gatunków i mieszańców to ona robi na mła największe wrażenie. Mła popracowawszy troszki w ogrodzie, poobcinała,  liście ciemierników, przycięłam parę krzewów, odsłoniłam miejsca na rabacie, na których zamierzam sadzić bratki. Nożyce i sekator już zostawiły ślady na moich dłoniach a przede mną dopiero przycinanie róż i wielkie cięcia na Suchej - Żwirowej. Na wszelki wypadek  tak nasmarowałam łapy kremem że z trudem klepię w klawiaturę. I tak zrobią mła się krokodyle, mimo że do solidniejszych cięć zakładam rękawiczki. Krem pachnie obłędnie  kwiatami lilaka, mimo że on z kwiatów bzu, mła niuchając te wonie kombinuje jak swoim lilakom zapewnić więcej słońca. Nawet w czasie wieczornego  odpoczynku mła sobie ogroduje w myślach. Naprawdę już wiosna za pasem.