Codziennik - pierwszy kwietniowy weekend

Mła usiłuje cóś robić ale jakoś efektów tego cóś robienia nie widać. No bo  jakież to spektakularne efekty można uzyskać przesadzając sukinkulenty? Porządku nie widać, ot, cóś tam inaczej w doniczkach porasta. Jednakże mła od sukinkulentów postanowiła zacząć wiosenne porządki, bowiem solidnie swoje rośliny domowe zaniedbała jesienią. Na swoje usprawiedliwienie mam tylko to że we wrześniu i październiku ubiegłego roku  miałam doła w związku  z odejściem Małgoś i miało prawo mła mało co roślinnego obchodzić. Teraz ogarniam te jesienne zaniedbania, liczę straty i przychówki, czyszczę doniczki, sporządzam glebowe mieszanki. Zajmuje to mła sporo czasu, szczerze  pisząc to więcej niż się spodziewałam. Hym... nie wiem tylko czy powodem jest to że roboty sporo, czy po prostu mła się grzebie jak mucha w smole?

Przez cały mijający tydzień było u nas jeszcze wielkanocnie, nadal stoją dekoracje, maślanego baranka u Mamelona, dzieło jej rąk, napoczęłyśmy dopiero we wtorek. Dojadało się baby i resztki mazurków, sałatek majonezowych mam na długo, dłuuugo dosyć. Teraz dopiero zacznie się poświąteczne sprzątanie. Przez ten tydzień mła nacieszyła się szklanymi  jajkami i ptoszkami, błyszczącym zatopionym "złotkiem" szklanym zajączkiem, ceramicznymi przepiórkami i zającem z koszykiem, hym... zupełnie jakby mła ciągle miała lat pięć a nie te dziesiąt lat więcej. Czyżbym już dziecinniała? Wicie rozumicie, starość dopada człowieka znienacka. Jeszcze wczoraj sprawy międzynarodowe i wogle a tu nagle radosne zajączkowanie i inne kicanki. Nie znasz człeku dnia i godziny. Mła ma nadzieję że to jeszcze nie jej godzina wybiła i to zajączkowanie to jej zwykły infantylizm a nie starcze zdziecinnienie.

W sprawie Pasiastego bez zmian, niestety. Nie słyszano o nim nic ani go nie widziano. Mła powoli traci nadzieję na powrót naszego wałęsy. Jest jak jest, mła nic tu raczej  nie zdziała, pozostaje jej wyczekiwanie. Stado jakoś do siebie doszło, choć niektórzy postanowili się obrażać ponad zwyczajną dla nich normę, która i tak jest zdaniem mła  bardzo wygórowana, no i mła ma pokazywane miny oraz ogląda plecki. Odwracanie się do mła tyłkiem, kiedy mła ciamka słodko do koty i prosi o zapozowanie przed obiektywem, to jest czysty primadonnizm. Szpageteria zachowuje się jak upadła gwiazda kina niemego grana przez Glorię Swanson w "Bulwarze Zachodzącego Słońca". Bogini.

O ogrodzie napiszę jutro, znaczy cdn. Dziś tylko zdjęcia magnolkowe zapodam. No i piszę chlając drugą kawkę. Ogród jest dziś  śpiewający, kosy dają koncert od świtu. Mła przyuważyłą też pierwsze szpaki. Koty szczęśliwie olewają ptactwo, jest tak ciepło że zalegają, no wicie rozumicie opalanie się  w najbardziej nasłonecznionych kawałkach byłego tyrawnika. W tym cieple wczesnowiosenne rośliny błyskawicznie przekwitają, mła ledwie udało się nacieszyć zapachem  kwitnących fiołków odoratków. Zaraz wylezę do ogrodu na dłużej, będę straszyć przekwitające forsycje moimi nowymi nożycami do gałęzi, okazjonalnie zakupionymi w tzw. promocji. Jeszcze tylko łyczek kawy i fruuu... Cdn.

Ogrodowanie ogrodowaniem ale mła się po południu przypomniało że przeca dziś  wybory i to te w których wybiera się rzundzących miejsko - wiejskich. No to mła sobie poszła wybrać, znaczy zagłosować na takich, którzy chcą cóś zrobić z przejściem podziemnym koło mła, które dla wózkowych jest przeszkodą nie do przejścia. Osoby na wózkach inwalidzkich, a także takie prowadzące wózki dziecięce,  mają około półtora  kilometra do  przejścia dostosowanego dla zawózkowanych albo pół kilometra do przejścia naziemnego. Przejście podziemne było robione w czasach kiedy wszem i wobec się trąbiło o udogodnieniach dla niepełnosprawnych, ba, nawet pobrano stosowne  środki  z odpowiedniego funduszu a potem oddano badziew i zaczęto informować korespondencyjnie wszystkich  posiadających nieruchomość  przy ulicy że przejście jest nie tego, bo instytucja dała ciała. Taa... Papier cierpliwy, przejście nadal średnio użyteczne, ludzie łażą nielegalnie jak im wygodnie. To jest taki konkret, który uwiera a który można załatwić. Dla tego konkretu mła polazła. Natknąwszy się przy okazji na Ciotkę Hankę, która robi za komisję, Potem mła postanowiła  pospacerować, bo wiosenność taka że ciągnęło mła do lasu.

Las cały w młodej zieleni, rozbudzony i już w pełni żyjący. Mła wgapiała się z lekka zdumiona  w działania wojenne wiewiórki przeciw  sójce. Takie na poważnie, z  miotaniem gróźb i cykaniem.  Nie wiem  o co poszło ale wiewiórka była solidnie wkurzona, ogon pracował jak u znerwowanej Szpagetki, odgłosy były wydawane. Goniła sójkę szybciutko, miałam wrażenie że jeszcze troszkę a dopadnie ociężałego ptaszora. Wiewiórki  to nie jedyne gryzonie w naszym lesie, mła napatoczyła się na nowy stawek, zrobiony z jednej z naszych rzeczek. Bobry działają, co widać po specyficznie wygryzionych drzewach. Osobiście bobrów nie spotkałam ale trzy nowe bajora, powalone drzewa to wyraźne ślady ich bytowania. No i proszę, taki  miejski lasek a jaka dziczyzna!