Jak ten czas leci!

No i minął  Blogiemu już  roczek. Czas na podsumowanie! Za piknie to nie jest bo mimo moich szumnych zapowiedzi odnośnie gadżetów, podklejań i wklejań, linków jedyne co zrobiłam to lekkie przyporządkowanie. We wrześniu mi się to zdarzyło, niemal jedenaście miesięcy po  rozpoczęciu pisaniny. A czasu Jej Głupowatości proces  porządkowy zajął, ho, ho! Nigdy  nie byłam mocna w cyberbajkach, za czasów mojej  młodości komputry  widziało się  w telewizji, były potężnymi krowami, które  nijak nie pasowały gabarytowo do socmieszkanek typu M 3. Szaconek i nabożną  zgrozę się czuło na widok maszyny wypluwającej perforowany papier i automatycznie piszącej. A teraz proszę PC - komputry to przeżytek, młode posługują się  masowo wszystkim zaczynającym na literę I ( czyli jak to wymawiają "Aj" ),  a ja jestem  relikt  PRL - u, cud natury czyli  żywa skamielina. A poza tym to bezczelnie się przyznaję że wolę pisać niż  ślęczeć nad tym jak co  przenieść  i gdzie powklejać (  mam tajny  blog testowy, tak w nim narozrabiałam że wymaga kompletnego resetu ). Jednak czuję że powinnam trochę  fałd  przysiedzieć i opanować  choć wklejanie linków spoza własnego bloga , bo przyjacioły mnie powklejały a ja jak ten sobek  nie zalinkowałam. Znaczy na pierwsze urodziny bloga mam już lekkiego kaca moralnego ( hangover drugiego  stopnia ) z powodu grzychu blogosferowego.

Jak już o grzychach pitu - pitu to powinnam  też solidnie popracować nad stajlem. Piszę niezdrowo zawile, na szczęście udało się uniknąć tzw. opowieści szkatułkowych ( sposób opowiadania  dla mnie charakterystyczny, zgroza i ból zęba ), choć nie jestem pewna czy tak do końca, hym....tego. Inny  grzych to  anielskość mego charakteru niemal wyciekająca z monitora, mam nadzieję że  jednak autocenzura jest na tyle skuteczna że czytający moje wypociny nie czują  się porażeni jadem ukrytym w niewinnych z pozoru sformułowaniach. Czasem tak mam że bez  zastanowienia mówię to co czuję i myślę a potem się okazuję  że sprawiłam komuś  przykrość ( najczęściej niestety tę przykrość  odczuwają akurat nie ci co powinni ). Niby słowo pisane jako bardziej skomplikowana sprawa wymaga więcej refleksji, ale różnie to bywa i czasem udaje mi się mimowolnie kogoś  pisemnie ujadzić. Nie jest to tak żebym ja sobie tylko pod  publiczkę pisała ale nie lubię ( u siebie też  ) tzw. szczerości "napastliwej". Z mojego doświadczenia życiowego wynika że od tego typu szczerości jest dość  blisko do prawd absolutnych i jedynie słusznych. Znaczy za wszelkie blogowe grzychy szczerze żałuję i obiecuję poprawę. Pamiętajcie jednak Kochani że ten  mój anielski charakter to jest po tych upadłych aniołach i bądźcie proszę  wyrozumiali jeżeli w przyszłości zdarzy mi się nadal  grzeszyć.