Las na powitanie jesieni

Jak co roku czas na  jesienne wyprawy do lasu.  Wicie rozumicie, mamy  alibi w postaci  grzybobrania.  Grzybów  co prawda jakoś mało  przywozimy z tych wycieczek ale to przeca nie o to chodzi żeby tony  grzybolstwa z lasu wywozić. Tak naprawdę to jeżdżę na spotkania z lasem. W tym roku z wszelkimi leśnymi wyprawami trza było  w naszym regionie się wstrzymać. Spora cześć lasów była po prostu zamknięta z powodu suszy i związanego z nią zagrożenia pożarem. Latem co najwyżej można było  odwiedzać podmiejskie laski, o ile się nie padło zanim  się do nich doszło. W niektórych, tych z  przewagą  drzew liściastych panował błogi cień a duchota była  jakby mniej  dokuczliwa.  Do lasków sosnowych  w upalne dni  jednak lepiej się było  nie zapuszczać, trzydzieści stopni +  żywiczne wonie i stojące powietrze to tak w sam raz warunki do wykończenia starszych pań.

W tym roku pierwsza wyprawa leśna  odbyła się do tzw. lasu mokrego, położonego w okolicy bagienek.  Szczególnie suchy sezon wegetacyjny sprawił że można było w wiele  miejsc zazwyczaj półdostępnych  wleźć suchą stopą. Trawska i mchy, na suchych wysepkach jagodziny, krzewinki borówek  i wrzosy.  Wyższe krzewinki jagód na bardziej wilgotnych stanowiskach przypominały Mamelonowi łochynie  - borówki bagienne Vaccinium uliginosum zapamiętane z dzieciństwa. Kto wie, może to rzeczywiście były te jagodziny wydające z siebie owoce zwane dawniej pijanicami? Ciężko by to stwierdzić bo krzewinki  łysawe, owoców na nich nie było ( ponoć jagody  łochyni są nieco większe i pokryte jaśniejszym nalotem niż  owoce zwykłych leśnych jagód, zwanych czarnymi ). Chyba cóś jest na rzeczy bo w tym lesie znajduje się całkiem spory obszar podlegający ścisłej ochronie ( zasiatkowanie  itd. ). Może  rośnie tam bagno zwyczajne obecnie Rhododendron tomentosum niegdyś Ledum palustre, którego krzewinki często występują przy krzewinkach borówki bagiennej ( ponoć odurzające właściwości borówki bagiennej pochodziły głównie  z tego sąsiedztwa, pyłek bagna osiadający na jagodach jest taki odlotowy a nie sama z siebie borówka ).

Bezczelnie informuję że  problem jagodowy interesował mnie średnio, jak zwykle wpadłam w mchy. Nie da się ukryć że las  bez mchu jest dla mnie taki  trochę nieleśny. Głupie to, wiem o tym, wszak nie w każdym rodzaju lasu mech występuje ale mnie mszaki się z leśnością kojarzą i  nic na to nie poradzę. Ha, może istnieć dla mnie las  bez wrzosu ( wszak pamiętam z dzieciństwa wrzosowiska jako odrębny od lasu ekosystem ) ale las  bez mchu i paproci? Never! Gdzie by się mieli Żwirek i Muchomorek podziać? Łaziłam późnym popołudniem wśród tych orlic  i nerecznic, wgapiając się w te wszystkie torfowce ( Sphagnum ) i marzyłam o szklarence pod tytułem paludarium. Chodzi  tak za mną od tegorocznej  zimy i  i co i raz powraca silniejszym pragnieniem posiadania kawałka mszysto - paprotnego na własność.  Kto wie czy nie zamieni się to w obsesję gdzieś tak w okolicach listopada czy grudnia, kiedy ogród będzie już sobie spał. Do domu wróciłam z wytłumaczeniem wyprawy w postaci paru podgrzybków, w końcu oficjalnie to grzybobranie  było.