Alcatraz listopadowo złoty

Jest uroczo, jakby październik nadal trwał i nie zamierzał się odpaździerniczyć.  Naczelna Kura  w punkt trafiła stwierdzeniem że "Jesień się zacięła". Tak, tak, na tej najfajniejszej, złotej fazie.  Bezczelnie przyznaję że mam ochotę  ćwierkać   "Chwilo trwaj!", wcale nie spieszy mi się do niskich temperatur. Jedyne czego mogłoby być więcej to opadów, deszczyk nocny by się przydał, rano rzecz jasna słoneczko wstające zza mgieł. Bo mgły mi tyż w listopadzie nie przeszkadzają, pod warunkiem że temperatura jest odpowiednia. W lesie nadal grzybowo, w domu  pigwowo - jabłkowo a w ogrodzie  baaardzo powolne układanie się do zimowej drzemki. Po raz pierwszy od  zawsze właściwie prezentuje się ambrowiec, długa słoneczna jesień wyraźnie mu służy.  Liście wreszcie pięknie zaczynają  się przebarwiać, o ile utrzymają się dodatnie temperatury jeszcze długo będę się cieszyć  widokiem "gorejącego" krzewu. Dobrze też wyglądają berberysy, irgi i  róże rugosy, nadal są kolorowe.  Niestety po urodzie jesiennej klonów, oczarów, fotergilii i judaszowca zostały  już tylko wspomnienia ale jeszcze złocą  się liście  brzóz. Trawy ciągle urocze, na ich tle ostatnie dogasające marcinki wabią oko wyblakłymi z lekka  kolorami kwiatów. Od czasu do czasu jakieś zapóźnione bzyczenie się słyszy a oko zatrzymuje na motylich skrzydełkach, których właściciele powinni udać się lulu  a nie śmigać po ostatnich kwiatach lawend.  No ale co tu wymagać od  owadów kiedy człowiek  nachodzi na Suchej - Żwirowej  irysowy pąk dla którego listopad nie jest naturalną porą pączenia.