Codziennik - czerwcowy weekend ( ponoć burzowy )

Mła się przyznawa  do grzychu cinżkiego, mła będąc u siostrzeńców zawędrowała do Pasażu Łódzkiego w którym sklep puszkowo - kotowy znajduje się naprzeciwko Józka znaczy JYSK  i zwabiona słowem wyprzedaż  całkiem niepotrzebnie wlazła  gdzie nie trza. A to wszystko przez to że w jej najbliższym centrum handlowym gdzie sklep Józka  jest w naprawdę bezpiecznej odległości od  puszkowo  - kotowego,  jest remont onego sklepu najważniejszego, znaczy odświeżanie. Mła chciała skorzystać z okazji że jest niedaleko puszkowo - kotowego, zakup dla swojego stada zrobić  i wpadła jak ta śliwka w kompot. No bo wicie rozumicie, ten niebiewski wazon w delikatne paseczki, ze szkła należycie mlecznego, miał cenę bardzo kuszącą, znaczy kosztował jeno ćwierć stówy. Mła najpierw walczyła - A po co, a na co?- ale jak widzicie niebiewskie pasuje  do inszych niebiewskich i już wiadomo i po co i na co. Zgrzeszyłam bo przemówiła do mła wizja niebiewskich irysów, kwiatów podagrycznika i traw umieszczonych zusammen razem do kupy w tym wazonie i ustawionych pośród inszych niebiewskich szkiełek. No zgroza ! Są ciągoty które potrafię opanować i są takie, którym nijak rady dać nie mogę. Te drugie zazwyczaj wiążą się z moimi wyobrażeniami na temat co ja z tym  nowo zakupionym przedmiotem zrobię.  Jak cóś sobie wykoncypuje to cinżko mła się z wizją rozstać no i wmawianie w siebie  silnej woli i asertywności wobec wybuchów rozbestwionej wyobraźni idzie w ... tralala.

Teraz za to mła usiłuje sobie wmówić że los tak chciał bowiem Dżizaas przywiozła jej z Krety niebiewski drobiazg - muszelkę ceramiczną w morskich barwach. Znaczy  tak po prawdzie to w barwie wód opływających Kretę ( te brązy to podwodne skałki ). No  z tym niebiewskim zakupem  to u mła prekognicja znaczy  wystąpiła, mła wyczuła prezent od Dżizaasa i się starała z całych sił dostosować. Intuicyjnie. Mła przedwczoraj   tak usprawiedliwiająco  dywagowała  a tym dywagacjom przysłuchiwała  się  Ciotka Elka, która zaczęła  się dopytywać o insze przeceny. Mła skrupulatnie zeznała  co widziała i w skutek tych zeznań  musiała ruszyć  do Józka ( wybrała tego bliższego, w naszym osiedlowym centrum handlowym ) coby Ciotkę  Elkę i Małgoś - Sąsiadkę zaopatrzyć w przecenione narzuty. No cóż, magia słowa  wyprzedaż swoje robi, człowiekowi się wydawa że portfel wcale nie jest lżejszy, liczy  i wmawia sobie ile to oszczędził, he, he, he.

Szpagetka jak widzicie na załączonych obrazkach w formie. Ten cień widoczny w miejscu w którym  grzeczne i spokojne kotki mają ogonek to  narząd  do wyrażania niezadowolenia z mła i do jej poganiania. Szpagetka w dobrym  humorze ma minę jak ta na fotce obok a  ogonem to jest tak ruszane na znak władzy. Kiedy Szpagetka  leżąc na wyrku ogonuje wszystkie pozostałe koty mają nagle pilne sprawy do załatwienia w ogrodzie. Po wczorajszym ogonowaniu ( mła za wolno podawała śniadanie ) mła się starała podlizać i wpuściła do pokoju obrzydliwą muchę. Potem musiała paskudnego owada  gonić  z packą, bo Szpagetka wcale nie kwapiła się coby muszysko łowić tylko kierowniczo  na mła ryczała. Dopiero jak  mła udało się muchę pacnąć i ta za bardzo fruwać nie mogła, to  Szpagetka rzuciła się jak ta pantera i wykończyła śmieciówę.  Cały Felicjan z mojej Szpagetki wylazł! Potem  mła musiała podziwiać  bohaterstwo i smyrać pod  bródką. Po smyraniu ryk - "Wpuść  następną! ".  Mła nie śmiała odmówić,  w końcu jej kota ostatnio o sobie  wymiauczała że  jest tego... hym... marką. To przez ilość fot w necie. Podobno mła marką nie jest i nie będzie nawet jakby zdjęcia facjaty własnej codziennie zamieszczała. Szpagetka sądzi że mła nie ma ani klasy, ani urody,  ani jeszcze  paru cech które robią ze Szpagetki markę. No tak, mła już nie ma mami która by o niej pisała jaka to mła  słodka mimo parszywego  charakteru.

A tak w  to  ogóle rozbestwiony Szpageton wraca do swoich starych rytuałów i to tak w pełnym wymiarze. Poranne zaleganie smyrająco - gmyrajace ( najlepiej  bladym świtkiem żeby  mła nacieszyła się brakiem snu  o czwartej nad ranem ) to co najmniej pół godziny głaskania, cmokania i opowiadań mła o tym co jej powiedziało lustereczko w sprawie najpiękniejszej kotki świata. Ze strony Szpagutkowskiej  nie ma co prawda  kanarkowania jest tylko mruczenie i mrychanie  bo jak Szpagetka  wymiauczała  do mła - nie będzie kanarkowania dla takich którzy  nie wiadomo skąd wracają i pachną wszystkimi kotami świata.  Szpageton jest nieco zazdrosna o siostrzeńców i daje to odczuć mła i nie tylko mła. Mrutek ostatnio przeniósł się z zaleganiem na  komódkę, wymruczał do mła  że z babonem kocim  nie da się wytrzymać w jednym wyrku bo albo jest przemocowe lizactwo  ( Szpagetka wylizuje  Mrutka a on się musi poddać pokornie tej czynności, przy czym nie wolno mu się odlizać ) albo ostry wpiernicz  ( tu leżę Ja i  tylko Ja ). W  razie oporu innych kotów lub mła Szpagetka stosuje skrzek i prezentację  kikutka ( to ostatnie działa szczególnie na mła ). Mła  śmie twierdzić że z mięśniami grzbietowymi Szpagetki wszystko w najlepszym porządku bo kikutkiem wymachuje się  bardzo energicznie!

W  ogrodzie czas irysów, nie tylko  bródek. Moje sybiraczki wyraźnie cierpią, mła będzie musiała im poszukać lepszego, bardziej wilgotnego miejsca. Muszę wziąć  się na poważnie za roboty na byłym Landrynie, do wsadzenia są magnolki oczekujące na przyszopiu na oczyszczenie stałego miejsca ( długie oczekiwanie na wsadzenie żadnej roślinie nie służy ) i sporo roślin do wysadzenia i podzielenia.  Przy okazji mła przeniesie z Alcatrazu  w okolice różanki piwonie. Do Alcatrazu z kolei  powędrują niektóre  bodziszki.  Na razie jednak mła nie jest w stanie za długo przebywać w ogrodzie, straszna duchota i deszcz wiszący w powietrzu, który jednakże jakoś spaść nie może.  Podlewać trza, mła sennie przeklina Bełchatowską Dziurwę i wlecze się do  domu, starając się nie zasnąć po drodze. Po którejś tam z kolei  kawie wzmacniającej mła ożywa i znów ją do o grodu ciągnie. No i  da capo al fine, ale  na stan ogrodowych robótek  to się słabo przekłada moje  łażenie w tę i nazad - z chałupy  do ogrodu i z ogrodu  do chałupy.

Jakbyście nie wierzyli to mła sie jest gotowa zaprzysiąc że ten oto mak orientalny Papaver orientalis to  został kupiony jako ta sama odmiana co ten  łososiowy na którego nieodpowiedni coolorek  mła tak narzekała. Ta wersja  odmiany  'Prinzessin Victoria Louise' mła się podobie bardziej, płatki są delikatnie różowe, takiego maczka  to mła  mogłaby  mieć całe kępy.  Mła się wydawa że w szkółce w której kupiła obydwie sadzonki miało  miejsce jakieś  zamieszanie odmianowe, ta ładniejsza zdaniem  mła  kępa makowa kwitnie później niż łososiowa paskudka.  Mam wrażenie że to jest jednak inna odmiana. Mła knuje  jakby tu łososia wyeksmitować a różyka rozmnożyć. Musze poszukać w sieci czegoś na temat rozmnażania maków orientalnych, niby z grubsza wiem ale to jest z bardzo grubsza ( mła kiedyś kombinowała z sasankami, które też mają palowe korzenie ).

Rzecz jasna nie samym ogrodem człowiek żyje. Co prawda najmilej mła spędzać czas na przemyśleniach czy zrobienie zestawu z fioletów irysowych ( jak choćby z tych dwóch odmian z fotki powyżej plus jeszcze cóś tam ) i zgrupowanie ich w jednej części rabaty jest na pewno dobrym pomysłem ale mła zdawa sobie sprawę że  wyłączne skupienie  się na sprawach ogrodowych wcale takie dobre dla niej nie jest. Mła musi  główką ruszać nie tylko przy ogródkowaniu, garaletkę szarą trza tresować wielokierunkowo coby mła nie miała fiksacji i żeby  można było z nią normalnie porozmawiać. Mła usiłuje czytać i usiłuje cóś oglądać. Lecz idzie  jej jak  po grudzie, jedyne co mła ostatnio przeczytała oprócz kniżki o  działaniu mózgu to książka kucharska ( ponownie  Julia Child i jej francuskie przepisy ). Hym... przemyślenia z lektury?  Julia Child gotowała od lat pięćdziesiątych XX wieku, mła  po przeglądzie przepisów czuje  się trochę jak archeolog -  nie minęło sto lat a sztuka przygotowywania jedzenia jest dziś zupełnie inna. Foie Gras nie smakuje  bo cóś mało etyczne, masła ludzie nie wiadomo dlaczego się boją, za to nie obgotowujemy wszystkiego co się da bo mniej  boimy się surowizny. Bezwzględny  czas jakoś był łaskawy tylko dla ciast i deserów, ciekawe  jak długo  jeszcze będziemy się cieszyć  przepisami na słodkości  Julii Child w niezmienionej formie?  Dietetycy czyhają.

Zanim nas dopadną z nakazem diety cukrzycowej to mła zamierza się zabrać  za robienie ciasta z garaletką, tylko ponownie musi kupić truskawki.  Te na zdjęciu widoczne pożarłyśmy razem z Małgoś i ciasta nie było z czego robić. Małgoś wykazała zrozumienie w temacie niemożności wykonania wypieku bez tworzywa, w końcu miała udział w jego zniknięciu.  Mła rano musi potupać na rynek więc  idzie spać. Ciekawe o której obudzi ją Szpagetka? W muzyczniku Henry Mancini i temat z "Breakfast at Tiffany's". Muzyczka w sam raz na nocną porę.