Postświątecznie - codziennik plotkarski

Niby święta , święta i po  świętach ale do szóstego stycznia czas będzie biegł  trybem  półświątecznym. Znaczy sylwestry, nowe roki, królowie liczeni podwójnie ( he, he, he ) i generalnie czas urlopów ( poza handlem detalicznym i politykami wszystkich  opcji przygotowującymi się do karnawału ). Ponieważ nie wpadam w amok świąteczny, święta  udało mi się znieść godnie, bez  nadwyrężenia kieszeni na zakup ton  żarcia zapychającego  niemal  natychmiast po  imprezie puszki  śmieciowe. No i  starałam się kupować tzw. trafione prezenty, niektórzy dostali na przykład rostbef. Co prawda  ci sami niektórzy powinni też  dostać nieco kijaszków do lania tyłków ale w świątecznej atmosferze ( he, he, he ), kto by pamiętał o próbie zdjęcia pod wieczór w drugi dzien świąt elfa z gałązki ( przygroziłam że powieszę w charakterze ozdoby sprawcę, Sztaflik i Szpagetka udały się do wyrka udawać sen, jak najbardziej niewinny ). W ogóle kociambry usiłowały się zachowywać  bez  zarzutu, nie było prób podkradania  orzechów tylko zajęcie się własnymi zabawkami ( wiadomo, podkradane wg. kotów jest lepsze, jakiś cud  wychowawczy miał miejsce ), napadania z podgryzaniem na moją nogę pod  pretekstem polowania na pantofel, nieustannego prucia sznup z powodów  bliżej mi  nieznanych, wściekłych wyrywań ciałek kiedy człowiek próbuje choć trochę obetrzeć  łapki z dworowego  błotka, bójek o miejsce na kaloryferze. Cud  świąteczny jakby miał  miejsce, he, he. Myślę że to dlatego że w końcu koty dostały ode mnie tyle czasu  ile im się należało!

 Były ponad dwudziestominutowe  sesje indywidualne  na tzw. żądanie (  z drapaniem uszu, puchaniem w futra i tym podobnymi czułościami ), było zaleganie zbiorowe, był spacer grupowy po Alcatrazie z zabawą w "uciekającą gałązkę", było "puszczanie wody  po kropelce"  z zasiedzeniem umywalki i przede wszystkim było więcej mojej uwagi  poświęcanej mojemu  kociemu stadku. Tak,  wbrew temu co się powszechnie sądzi koty wymagają od człowieka takiej samej uwagi jak  psy, żadne tam z nich niezrozumiałe  świnksy i tajemnicze istoty nieprzywiązujące się do  ludzia. Nawet bardzo nietowarzyskie osobniki kiedy się  już  z ludziem jako tako  zintegrują potrzebują  się normalnie po kociemu wymruczeć. Wiem, wiem,  łatwo dziczeją i  w ogóle. Ale to w końcu człowiek przywabił dzikusa i  stworzył kota żeby  mu ziarenek  pilnował  więc nie ma co  ćwierkać że  koty to takie "tylko trochę oswojone".  Tak się oswajają  jak  im się ze sobą oswajać człowiek pozwala. Szlus!  Stworzyło się psa, stworzyło kota, stworzyło domowe zwierzęta "do jedzenia"  to teraz  opiekować się gadziną. A nie bezdomność tworzyć, obozy koncentracyjne urządzać i  w ogóle być bezmyślnym! Każdemu czterołapemu i takim na dwóch łapach, a nawet i takim o większej ilości odnóży trochę  ciepłej uwagi od  ludzi się należy.

Oprócz zalegania z kotami jest teraz trochę więcej oddechu od codziennej upierdliwości kamienicznej  ( zacznę w styczniu różne konieczne kamieniczności ) i nie tylko kamienicznej. Oddech się przyda  bo już mi się ostatnimi czasy zrobiła zadyszka, chora byłam, nawarstwiło się  i w ogóle zmęczenie materiału. Znaczy wzorem reszty kraju zmniejszam obroty silnika.  Małgoś  - Sąsiadka dogorywa po  świątecznych imprezach, jak stwierdziła w  wieku osiemdziesięciu  ośmiu lat na  sernik "na bogato"  można jedynie patrzeć. Leczy się dietą, obiecałam że nie ruszę nalewki dopóki się  nie wykuruje ( podchlewamy razem, mały  kieliszeczek po obiadku działa cudownie na Małgoś  - Sąsiadkę po całości, znaczy  holistyczna medycyna  domowa ).  Z imprez rodzinnych przywiozła  łupy do których podziału zostałam  jak zawsze zaproszona ( piernik Grażynki, sernik Kasi, sero - mak Magdy - witaj cukrzyco! ), po prawdzie do  Trzech Króli można by przeżyć w pojedynkę na tych  łupach ( spoko, na sąsiedztwo można liczyć, przeżre się zbiorowo do Sylwka ).  Znaczy dzielnie w domu pracujemy siłami  rodzinno - sąsiedzkimi nad pozostałościami po  świętach, mimo tego że same wielkich szaleństw  kulinarnych nie organizowałyśmy. Powoli kiełkuje we mnie myśl żeby te ostatnie dni grudnia w przyszłym roku przeżyć na tzw.  krzywy ryj.  Zgrabnie się podzieli to może  i pierwszy  tydzień stycznia na łupach się pojedzie. Małgoś - Sąsiadka jest za,  Ciotka Elka ma tzw. opór moralny ( "No jakże to tak?!" ), który robi się mniejszy na przypomnienie  że są rzeczy których nie lubi  gotować.  Jak  dobrze  pójdzie to nasz mały gang w przyszłe  święta będzie parał się wyłudzaniem  żywności metodą na "starą babuleńkę", "aktualnie schorowaną" i "ciągle zalataną". Miłe gryplany.

Nasza aktywistka na odcinku cukiernictwa czyli Ciotka Elka szykuje się do wielkiego dzieła, a mianowicie do wypieku  wywijanej drożdżowej gwiazdy z makiem. Pracuję nad Ciotką Elką  usilnie żeby wypiek ten pojawił się dopiero w okolicach szóstego stycznia (  w innym wypadku pękniemy, bo ze spacerami "spalającymi" ciężko, pogoda niezbyt ten tego ). Nie wiem czy się uda  bo Ciotka Elka "dyszy chęciami" i to są duże  chęci. Zdaje się  że nie tyle o samo ciasto w tym chodzi co o wypróbowanie nowego sposobu wywijania , znaczy Ciotka  poczuła artystyczną wenę. Może nadejszła wiekopomna chwila i czas poszukać dla Ciotki Elki warsztatów  garncarskich ( mamy w tym wypadku zagwarantowaną sporą ilość wypiekanych  glinianych figurek Puszka )? Ciotkę  Elkę wyraźnie fascynuje  forma, głupio że pracuje w nietrwałym tworzywie.

A teraz insze ploty postświąteczne! Nadmorska część rodziny przeżywała sztorm i tzw.  półchore święta ( nie wszyscy  byli w pełni zdrowi ). Jednak mimo niesprzyjających okoliczności obchody  zostały  uznane za udane ( choinka ocalała ). Cio Mary i Wujek Jo zaliczyli świąteczną przygodę u  najoszczędniejszej części rodziny, Ebenezer Scrooge w najlepszym wydaniu (  a ja tu  wyrzekam  na świąteczną rozrzutność ).  Kombinują jakby tu uwolnić  się od  obowiązku bywania ( nie tyle  ze względu na propozycje  kulinarne co charakter biesiadników ). Nasza mała  Dżizaas  swoje  "dorosłe" pierwsze święta  spędziła w towarzystwie świeżo  znalezionych świeżo wyrzuconych kotów ( poczuła tę samodzielność  od razu, dziś mają wizytę  u weta ). Oczywiście że zadaje sobie pytanie dlaczego to właśnie ona malutkie kociamberki znalazła a nie ktoś inny - klasyka. Mamelon ze Sławkiem święta znieśli z "godnościom osobistom" w towarzystwie  tej miłej części familii, a moja przyjacióła Doro dostała interesującą propozycję zmian  życiowych i ma dylematy ( a my wszyscy telefonicznie poinformowani mamy  je razem z nią ). Pabasia zwana  Cukiereczkiem ( solidna cukrzyca wyrażająca się w puszystej formie )  usiłowała popełnić samobója za pomocą smażonego karpia ( Pambuk i Sąsiadka Danusia nie dopuścili do najgorszego ). Teraz  to Pabasia karpia będzie oglądała w telewizji na filmach  o życiu  wód, szykują  się jej straszne  postanowienia noworoczne.Ot i tyle  postświątecznych ploteczek. Teraz przygotowujemy się do Sylwestra rozsiewając  brzydkie info  na temat amatorów pirotechników.

Ozdobniki dzisiejszego wpisu to stare świńskie pocztówki noworoczne. Kartki  z okazji tego szczególnego  dnia świnki  dzieliły wraz z  biedronkami, muchomorami, skrzatami,  podkowami, czterolistnymi koniczynami oraz najczęściej mocno nieletnimi przedstawicielami  braci kominiarskiej. Znaczy świnki pojawiały się w domach nie tylko pod postacią szynki, tłuste świńskie ciałka  miały magicznie zaklinać rzeczywistość i sprowadzać na obdarzonych dostatek. Oczywiście pierwotne znaczenie zaginęło  w pamięci, wiadomo tylko było że noworoczna kartka dobrze jak jest świńska.