Sukinkulenty

W pierwszych słowach tego wpisu ulżę sobie na temat  nowego bloggera. W zeszłym roku informatycy zajmujący się tą  aplikacją wyprodukowali nowe, lepsze, na - naj  super mega gówno! Dla mła cały zespół  pracujący nad nowym  bloggerem zasłużył na solidnego kopa w zadek, wykonanego butem stalą podkutym. Mła się nawet  sadystycznie zastanawia czy podeszwa  buta  do  wymierzania kary nie powinna mieć jakichś kolców czy czegóś w tym guście, wicie rozumicie , im mocniejszy bodziec tym silniejsza reakcja. Choć po prawdzie reakcja powinna nastąpić  po refleksji a mła podejrzewa że bloggerowi są do owej niezdolni. Któryś już miesiąc mija od wprowadzenia nowinek a wklejanie fotek nadal jest katorgą, zapis HTML jest mało czytelny, przenoszenie tekstu pod  foty wymaga nieraz  dłuższego  kombinowania. Generalnie to z całkiem niezłej aplikacji możliwej do opanowania nawet przez informatycznie niedorozwiniętych zrobiono paskudny w obsłudze program który wygląda na taki  mający odstraszać  od użytkowania. Qurcze, może bloggerowi walczą z obciążeniem sieci przez pitu - pitu, tak podstępnie, że niby ludzie sami z siebie  milkną a nie że któś im jakieś limity wyznacza albo co insze w tym guście? Kto wie?  Jeszcze trochę i pojawio się tacy  co  do tych bloggerowych niedoróbek teorię dorobią, rzecz  jasna spiskową.

No dobra, ale mła nie o tym chciała pisać, mła się chciała wylać via klawiatura na monitor w sprawie sukulentów. Jak wiecie mła od pewnego czasu przeżywa  fascynację tą grupą roślin. Roślinne hardcory są  w stanie przeżyć zapominalstwo mła jak i kontakt trzeciego stopnia z kotami. Mła ma taką małą fazę na eszewerie. Eszeweria  nazwę rodzajową  zawdzięczają  Atanasio Echeverría y Godoy , ilustratorowi atlasów botanicznych, który przyczynił się do powstania dzieła. "Flora Mexicana".  Echeveria  to rodzaj roślin należący do rodziny gruboszowatych Crassulaceae, pochodzący z  obszarów półpustynnych Kalifornii, Ameryki Środkowej, Meksyku i północno-zachodniej Ameryki Południowej. Według niektórych ujęć taksonomicznych do rodzaju tego należy około 150 gatunków ale są  z tym pewne jazdy bo jest bardzo  bliskie pokrewieństwo  z gatunkami Cremnophila, Graptopetalum, Pachyphytum i Thompsonella, a także z gatunkami Sedum sect. Pachysedum . Molekularne badania filogenetyczne wielokrotnie wykazały, że rodzaj nie jest monofiletyczny. Badania nadal trwają i co i raz są zaskoczki, rośliny zmieniają nazwę, zaliczane są do innego rodzaju.  Eszewerie są roślinami mało wymagalnymi, co jest dobre dla zapominalskich domowych ogrodników. Nie należy ich często podlewać (  w czasie sezonu wegetacyjnego podlewa się je co dwa tygodnie, w czasie upałów raz w tygodniu, zimą podlewanie zrobić raz w miesiącu - no chyba że  pomieszczenie ciepłe , wtedy dwa razy na miesiąc podlewanko ). Eszewerie kochają słoneczko, im więcej tym lepiej.

W cieplejszych rejonach Europy eszewerie uprawia się w gruncie, u nas można zrobić  z niej roślinę tarasową. Gatunki na ogół znoszą leciutkie przymrozki, z hybrydami gorzej. Najlepiej schować je do pomieszczeń zanim temperatura spadnie poniżej  5 °C . Większość eszewerii traci  z czasem  dolne liście ( szczególnie zimą ) dlatego  gdy, odcinamy  pęd i ukorzeniamy rozetkę,  czasem korzonki  na takim pędzie rośliny wyrastają bez  ziemi. Usuwanie zdechłych liści jest konieczne bo nieusunięte  mogą się rozkładać się, tworząc środowisko sprzyjające atakom grzybów. Oczywiście mła nie tylko eszewerie uprawia, zidentyfikowała swoje kolorowe aloesy - ten na fotce obok to  'Christmas Carol'. To niewielki aloes, osiągający na maksa trzydzieści cm wzrostu. Na południowej wystawie pięknie się wybarwia, u mła rośnie  na zachodniej w związku z czym  mła planuje go latem dosłonecznić na Podwórku. Mła uprawia też odmianę 'Jurassic Chameleon', on ma  inny pokrój niż płaskawy 'Christmas  Carol' i jest mniej  coolorowy, ale  dla oka  przyjemny.

Jeśli chodzi o uprawę tzw. żywych kamieni czyli litopsów to mła odniosła  sukces umiarkowany, z czterech kamyczków przeżyły dwa. Z tym że  tym dwóm cóś ma się na życie. Na pierwszej  fotce  jest  nieznana mła z nazwy forma Echeveria gibbiflora, na drugiej Echeveria purpurosum, na trzeciej mieszaniec ( mła podejrzewa Echeveria gibbiflora 'Purple Pearl' ).  Później są dwie fotki różnych miksów a następnie Echeveria lilacina, Echeveria gibbiiflora, Echeveria chihuahuensis ( przez mła zwana ciułałką  ). Potem to już wiecie co, choć mam takie jakieś zdziwne uczucie że ten z przedostatniej fotki ma swoją nazwę która z litopsem ma niewiele wspólnego. W muzyczniku  senne koszmarki naczelnika  poczty w Tomaszowie o których śpiewają Skaldowie.