Luty vel sieczeń vel strąpacz

No i mamy drugi miesiąc roku. Zastanawialiście się  kiedyś nad tym że nasze miesiące mają  insze nazwy niż w zachodniej części kontynentu, gdzie w nazwach  miesięcy łatwo znaleźć łacińskie  źródełko. U nas po słowiańsku, oryginalnie większość  miesięcy nazywamy.  Taka  w nas słowiańszczyzna niedobita. Zresztą  nie tylko w nas bo podobnie jest u innych Słowian, z wyjątkiem Rosji gdzie nazwy miesięcy zapożyczone  z łaciny zostały upowszechnione  dzięki cerkiewnej grece ( wiem że to zdziwne ale tak właśnie było ). Podział roku na dwanaście miesięcy upowszechnił się w Polsce wraz z przyjęciem chrześcijaństwa, ale  nazwy łacińskie miesięcy nie przyjęły się na polskim gruncie. Na początku  XVI wieku pojawiły się nazwy polskie, powstałe z przeobrażenia starosłowiańskich słów.  Podejrzewa  się  że wyraz luty pochodzi od praindoeuropejskiej formy leṷ-to-, będącej imiesłowem biernym oznaczającym coś odciętego albo posiadającego ostrą krawędź.  Znaczy czegoś ostrego i groźnego. Stąd późniejsze słowiańskie przeróbki  i wreszcie polski luty czyli  ostry, groźny, srogi. Nijak  się  to ma do  poczciwego łacińskiego Februarius, utworzonego od czasownika februare określającego czynność czyszczenia. W kalendarzu rzymskim luty był ostatnim miesiącem przeznaczonym na obrzędy oczyszczające. U nas co najwyżej zamawiano ciepło, coby prędzej nadeszło. Pierwotna słowiańska  obrzędowość przetrwała  pod   pokrywką katolicyzmu, wszak luty bywał nazywany gromnicznikiem  od obchodzonego  2 lutego święta Matki Boskiej Gromnicznej ( taa... Gromnica Perunica ). 

Zgodnie z obyczajem   chrześcijańskim nazywano też luty mięsopustnikiem, to od słowa mięsopust będącego końcem karnawału ( trzy ostatnie dni karnawału określane były w staropolszczyźnie mianem mięsopustu ) i zapowiadającego Wielki Post. Jednakże najpopularniejsze były określenia takie jak luty, sieczeń  czy strąpacz, wszystkie odnoszące  się do ostrej aury i wszystkie utworzone  od przymiotników. Luty nie zawsze był groźny, mamy i takie przysłowie czyli mundrość ludową "Czasem luty się zlituje, że człek niby wiosnę czuje; ale czasem tak się zżyma, że człek prawie nie wytrzyma". W  tym  roku zdaje  się nas  czeka wersja prawdziwie lutego lutego. Mła czyta prognozy i jej się zimno robi i koszty paliwka liczy. Oj, nie ma lekko!Kotom oczywiście wsio ryba  bo dla nich luty  to Miami ( dzielnica Caloriferos ) no i Święto Kota podczas którego odchodzi łasowanie  na całego,że tak sobie rymnę.

Dzisiejsze fotki są sukinkulentowe ( fascynacja widoczna  nawet na pierwszej foci )a w  muzyczniku cóś na rozgrzewkę ( w mieście Odzi rano było  koło  czternastu na minusie - nawet pieski nie chcieli za bardzo  wychodzić a kotowie udawali że śpio ).