Codziennik - w biegu i z dobiegu

Wiem, wiem, słoje i meble  i  w ogóle.  Tylko że  ja  w biegu, tak pomiędzy  załatwianiem   na  najbliższy  możliwy termin koparki wraz  z operatorem, piaskiem, kablem, przeglądem  dachów i kominiarskim   oraz ściboleniem  kasy.  Ciągle  cóś.  Ze  spraw  miłych  to przyjechała  stara  przyjacióła  z Reichu i mła  się  chce też  trochę  nią  nacieszyć.  Skutkiem  tego  wszystkiego  blogowanie  odłogiem  leży i kwiczy.  Ze  spraw naprawdę  ważnych - szukany  jest  bardzo  dobry  dom dla  wrażliwego  kocurka.  Gucio prześliczny jest  piękny  ale   wymagający naprawdę  czułej  opieki  bo kotek  z niego  nieśmiały  i po przejściach. Druga  sprawa  to  wkarw  mła na instytucję  pod  tytułem  GIW.  Najpierw  nieroby nie wykonują należycie  obowiązków  a potem  usiłują  jeszcze przeszkadzać  w  załatwieniu sprawy, którą  sami powinni na  dzień dobry  załatwić.  Zaraz  mła  się  przypominają  nasze  stadniny koni  arabskich i tzw. usłużni którzy  pomogli  w ich rozwaleniu.  No cóż, na  horyzoncie widać  recesję i co poniektórzy  zaczną  dławić  się  władzą.  Mam nadzieję  że będzie to  bolesne i zostanie  zapamiętane (  jak  się  kogoś  nie  da  wychować  to tresura  jest  rozwiązaniem ).  Na  razie  widzę   jeszcze  że usia - siusia ale powolutku i nieubłaganie światek  nam  się  zmienia  i  mimo tego że  nasza  chata  z kraja ta  zmiana  nas  nie ominie.

Mła  bywawszy  trochę  w mieście ( popitki  z Jägermeister z dodatkami  w  roli głównej - nie ma  to jak  jesienne  ziółka ).  Podsłuchawszy  co  nieco na  Off  Piotrkowska.  Gadki  ludzkie  różne, mła  zaciekawiła  opowieść  członkini  komisji  wyborczej ( spuszczę  zasłonę  milczenia, wierzcie  jednak że  poziom  głupoty zdumiał  nawet mła ) i opowieści  lotniskowe. Tak, tak, w  mieście   mła trwa  łobecnie  dyskuszyn  na temat  lotniska pod tytułem Lublinek.  Hym...  mła  sprawdziła  się  w  roli wróżki Wiedzoluby i  obecnie  podziwia piendrolnięcie przedsięwzięcia.  Co prawda  mła  się  nie  musiała  za  bardzo  wysilać, tarotować   czy  w kryształową  w kulę  wgapiać ( nie  wiem czy  pamiętacie jak  mła  jeszcze  przed zejściem  Cooka  i byłej  pamięci  Neckermana prorokowała  bum. ).

To że z lotniskiem  będzie  nie halo wiedział  każdy  kto kiedyś  tam  został nauczony wyciągania  wniosków  z  przesłanek,   żadnej  szczególnej  inteligencji  do tego  nie  było trza. Po  prostu  stawianie na  czartery przy  zwijającym  się  rynku biur  podróży i na przewoźnika którego cena biletów  "dolotowych" na  hub jest  droższa  niż cena lotu  docelowego musiało  się  tak  skończyć.  Ciekawe  co  będzie  dalej bo  na  razie  jest  miotanie i nikt  nic  nie  wie, natomiast budżet  miasta  nie  jest  z gumy ( łódzki  port  lotniczy  nie należy  do  PPL, jest  utrzymywany  przez  miasto ). Mam wrażenie że  urzędnicy  czekają  na  tunel średnicowy  i  koleje  szybkich  prędkości, która  ma być  odpowiedzią  na  wszelkie  problemy komunikacyjne  lotniska ( hym... a jak  nie będzie?  ). W  każdym  razie  historie  lotniskowe zasłyszane powinny  dotrzeć do  Wielkiego Lotniskowego któren  jest  zarazem  Gromowładym.  Przyznam  że  mam  nadzieję  na  solidną burzę z  piorunami, he, he, he.

Ozdobniki dzisiejszego  wpisu  to  fotki starych łódzkich pałaców ( na  fotce 1 i  4  pałac  Karola  Scheiblera,  na  fotce nr 2  pałac Karola Poznańskiego, na  fotce nr 3 pałac jego  tatusia Izraela  Kalmanowicza  Poznańskiego, na  fotce  nr 5  fontanna z ogrodów  tatusiowego pałacu, na  fotce  nr 6 tzw.  willa  Ludwika  Grohmana ). Z meblami  i  słojami  postaram  się  poprawić, howgh!