Żałość i Medycyna

Nie do uwierzenia, tzn. mła nie chce wierzyć że dalej się pęta wokół medycznych. Żałość jej dudę ściska. W środę mła od rana naszykowana coby z Mamelonem udać się po Sławnecjusza i przywieźć go w domowe pielesze a tu cichutkie skrobanie do drzwi i mła słyszy swoje imię. Nie Małgoś to chrapiąca słodko po nocnej sesji z biszkopcikami ( wiadomo że apetyt na biszkopcik to przychodzi tak kole trzeciej w nocy, kiedy się ogląda półlegalnie powtórki starych filmów zamiast się snem regenerować ),  nie są to kocie miauki bo kocyndry  do madki nie mówią po  wymieniu ( termin wymienie pochodzi od czasownika wymieniać, w sensie wyliczać  ) i nie jest to Mamelon bo  my umówione cóś później niż bladym świtkiem. Mła otwiera drzwi a za nim zgięta w paragraf  i mało wdzięcznie owinięta wokół chodzika Pani Irenka! Jakby to określić - stoi ale tak bardziej w poziomie. Mła od razu wiedziała że taka poza znaczy jedno - staw biodrowy nie jest na swoim miejscu! No i dalej to klasyka. Do upadniętej we własnym mieszkaniu Irenki, która nie wychodziła ostatnio na dwór coby się nie poślizgnąć, mła woła pogotowie, paciorkując by to była ta sama ekipa, która zjawiła się  do Małgoś, bo faceci są bardzo konkretni i pacjenci się uspokajają, co przy takich z nadciśnieniem tętniczym ma znaczenie. Uff... zostały paciorki wysłuchane, mła widzi jak idą Rysio i Misio i wie że nie będzie łzawych opowieści tylko konkret i szpital,  bo trza prześwietlić. Dziń dybry, dziń dybry, rozpytanko o Małgosię i wyrażenie podziwu dla twardości staruszki i panowie  przystępują do akcji. Prześwietlić mus, tomograf mus ale uspokajająco do mła i przede wszystkim do Irenki że na ratownicze oko to nie złamanie, co najwyżej pęknięcie ale  i na to  ratowniczej pensji  by się nie postawiło. To cóś jak stłuczenie z częściowym  wywichnięciem, luźne obręcze, jakieś takie zdziwne terminy. Irenka nieco podniesiona na duchu, napasiona przeciwbólowym i zwalającym ciśnienie, które z racji stresu zaczęło osiągać niebezpieczne wartości, powoli puszcza przedramię mła. Hym... mła szczęśliwa że tym razem nie ma siniaków, bo uchwyty paniczne  pań starszych bywają silne i siniakotwórcze.

Irenka zapakowana w ubabranku jedzie na SOR, mła leci przygotować Małgoś śniadanko z wiejskich jajek na miękko i tabletek. Małgoś poinformowana natychmiast domaga się Gieni do omówienia problemu Irenkowego wypadku, Gienia schodzi z Rukim, pojawia się  jak deus ex machina Ciotka Elka, Pan Dzidek wisi na telefonie bo widział pogotowie i niepokoi się o Małgoś. We mła pod powieką się zapala ostrzegwacze światełko, odwracam cielsko  i bardzo stanowczo wypowiadam się do Gieni na temat wychodzenia z psem na smyczy. Ruki ma być wypuszczany tylko na podwórko i bez smyczy, wyprowadzany na porządny spacer będzie  po południu i na pewno nie przez Gienię tylko przez Krzysia albo Kubę. Gienia nawet nie pikuli krnąbrnie, jak to ma w zwyczaju, wszystkie damy wiekowe wiedzą że w domu sobie można gugu zrobić a co dopiero na dworze w czas zimowy. Mła zawiadamia rodzinę Irenki, starając się nie wywołać paniki i zabiera się za robienie obiadku. W tym czasie w mieszkaniu  Małgoś trwa sabat. Przychodzi młodszy syn Małgosi i mła rozgania towarzystwo, Małgoś zagania do leżakowania, wydawa instrukcje i razem z Mamim udajemy się po Sławencjusza, który przebiera nogami coby jak najszybciej wyrwać ze szpitala. Szybko się nie da,  bo misiowaty dohtor o znanym nazwisku i dobrej ręce ma zwyczaj osobiście odprawiać pacjentów, których kroił. Sławencjusz z dohtorskim pozwoleństwem i licznymi wytycznymi ( spoko, znajomość  natury ludzkiej nieobca dohtorowi więc nie było tzw. nierealistycznych wymagań ) ucieka po drodze zahaczając o rehab i przytomnego rehabowego, który nauczył go zakładać gorsecik. Na tempo do domu gdzie czeka obiad przygotowany przez Mamelona, Sławencjusz katowany w szpitalu ryżem z buraczkami i szpinakiem z pseudomięsem pochłania błyskawicznie posiłek i radośnie uwala sie przed telewizorkiem. A z wykończonej Mamelona schodzi powietrze, razem ze stresem.

Dla mła jednak to nie koniec dnia,  szybko do domu, Małgoś oczekiwa na podwieczorek i wieści o Sławencjuszu i Irence, którą pół godziny przed przyjściem mła przywiozła z SORu rodzina. Ratownicze oko  dobrze oceniło sytuację, szczęśliwie obyło się bez chirurgii ale za to porządny ortopedyczny rehab się zapowiada. Nogę trzeba musowo odciążać, zapisanie do przychodni zrobione i mła doglądać będzie tylko z doskoku o poranku i późnym wieczorem, reszta spoczywa na chrześnicy Bożence. Gienia ma wyfasowane buty antypoślizgowe a Ciotka Elka zakaz wychodzenia bez Włodzimierza gdziekolwiek, nawet na schodach jej nie chcę widzieć. Na wszelki wypadek zadzwoniłam do Pabasi, ona też miewa pomysły typu "Rozstawię tę małą drabinkę na balkonie i na nią wejdę, bo cóż się może stać?". Mła mogłaby nie zdzierżyć kolejnego występu przed lekarzem - "Bo ja spadłam Panie Doktorze w dół, w końcu zawsze spada się w dół." Rozważam wypisanie na naszej tablicy rozpiski administracyjnej - "Zabranie się upadków! Zawinione upadki czyli wszystkie upadki bez względu na to gzie zostaną wykonane,  będą karane zabraniem 13 i codziennym podawaniem buraczków zasmażanych razem z ryżem." 

No dobra, tyle sprawozdań. Na osłodę koty na fotach, Pasiak dał się zdjąć fragmentarycznie, Sztaflik uciekła, reszta się załapała. W Muzyczniku Kovacs i "My Love".