Pocieszki wszelkiego rodzaju

Mła wpadła w zakupowy szał, co nie służy ani mła ani jej finansom. Nie mogę się w tej chwili nigdzie ruszyć, więc usiłuję zasypać smutek zakupami tak naprawdę niepotrzebnych skorup. Dopieszczam się tymi zakupami jakby to antydepresanty były. Hym... dla portfela gorzej, dla wątroby i trzustki lepiej niż napychać się mózgotrzepami. Mła zdawa się jakby Ryjka z nami już z miesiąc nie było a nie ledwie parę dni temu przyszło nam się rozstać. Totalnie mła się  cóś z poczuciem czasu porobiło, zupełnie jak Panu Dzidku, któren o Ryjku się od somsiedztwa dowiedział i wyrykiwał mła przez telefoon, co mła przeca wcale na duchu nie podniosło. Mła czym prędzej po tym telefoonie  wylazła do sklepu pod pretekstem kupienia chleba a przylazła ze słojem ceramicznym, który przeznaczyłam  do przechowywania soli i "niezbędnym do przeżycia"  kompletem śniadaniowym. Chleb oczywiście  nie został kupiony, zapomniałam. Potrzebne te skorupy  mła jak dziura w moście ale oglądanie, wybieranie lepszych sztuk z przecenionych zestawów, zajmowanie myśli durnotami,  pozwala mła jako tako funkcjonować. Wiecie, to nie jest tylko sprawa Ryjeczka, mła chadza na diagnostykę onkologiczną z Pabasią, jedną ze swoich najstarszych przyjaciółek. Jestem  od tego diagnozowania  chora ale nie mogę nic po sobie pokazać, bo Pabasia i tak swoje przeżywa. Brnę do przodu przez ten onkologiczny bieg z przeszkodami i staram się za bardzo nie rozglądać, żeby ludzkie nieszczęścia mła do końca nie dobiły.  Jestem jak te trzy małpki - nie widzę, nie słyszę i nie mówię. Do Was się tu najwyżej wypiszę.

Przyjechała do nas Sylwik, Mamelon ją gościła bez mła, nie miałam siły z Sylwikiem się spotkać, po dniu na onkologii. Straszliwie padło, więc golnęłam nalewki na rozgrzewkę i poszłam wcześnie spać. Sen to też dla mła pocieszka, zasypiam i chyba nie śnię, bo nie pamiętam by cokolwiek mła się śniło. Stado chyba mła przebaczyło, może doszło do nich że to nie wina mła, że po prostu nieszczęście się zdarzyło, bo zaczęły do mła podchodzić i się przytulać. Szczególnie Mrutek, któren został naszym samczym rodzyneczkiem. Mła musi mu teraz poświęcać sporo uwagi, dla niego te minione miesiące też nie były łatwe ze względu na objęcie schedy po Szpagetce a przeca w zeszłym roku stracił ukochanego kumpla,  Pasiaka. Prawdziwą pocieszką jest to że nowe dziefczynki już na dobre się zaaklimatyzowały. Dowodem na to choćby obraza Heleny, która dołączyła do reszty stada w okazywaniu mła niezadowolnienia z powodu niedopilnowania Ryjka ( jakby Ryjek komukolwiek pozwolił się kontrolować ). Tylko Kasiuleńka nie dołączyła do embarga uczuć na mła, ona jest bardzo spragniona bliskości. Przeniosła odczuwanie sympatii do wnętrza  kredensu Małgosinego, na wyrko na którym leży mła. Podchodzi pod wyrko, ociera się o nie, hyc, już jest koło mła i zaczyna nadzieranie - "Przyszłam, przyszłam do ciebie i teraz możesz mi wszystko opowiedzieć. Tylko nie zapomnij puchać w futro." Helenka trzyma zdecydowanie większy dystans, na wyro weszła tylko raz, to jeszcze nie jest 100% zaufania, na razie to takie 75%.  Tak to teraz  u nas wygląda "krajobraz po bitwie". Fotki dziś domowe, niepotrzebne nabytki sfociłam i Helenkę prezentującą się na stole. Helenka  bardzo dosłownie rozumie pojęcie stołownik, podobnie jak reszta stada. Teraz przysiędę i wykonam jaki wpis polityczny, będzie z głowy już na przyszły miesiąc.

Polazłam do Rossmana, tego w naszym centrum osiedlowym. Po drodze weszłam do Pepco i forsa co ją miałam na pastelowe  błękity rozlazła się na jesienne filiżanki. No bo kubeczki jesienne urocze mam dzięki uprzejmości  Psicy Zasweterkowanej ale  jesiennych filiżanków nie miałam. Filiżanki przypominają lejkowe łebki grzybów, są nieregularne i wyglądają jak prawdziwe handmade. Mła czym prędzej dobrała do nich spodeczki, ceramiczne talerzyki po Małgoś. W Rossmanie tylko  pokiwałam się nad tymi pastelowymi błękitami, hym... duży talerz by pasił do ciastków i gofrów pod tę kawuchnę pijaną z błękitów, no ale  na ten zakup to pozwolę sobie dopiero po piątym, nie ma lekko. Jak się wydało w Pepcowie, to nie ma co narzekać. Przyszedł komplecik kuchenny do domku pod kloszem, w weekend chyba zamontuję. Po mojej wizycie w lumperionku, któren jest po drodze, via pralka  na wyrku pojawiły się nowe misie. Znów mła ma pięć lat zamiast sześćdziesięciu, nic na to nie poradzę. Pokuszenie było zbyt silne,  kosztowały pięć zeta, nie mogłam się oprzeć. Już widzę ten wzrok Mamelona, Cio Mary tak nie patrzy. U niej w domu na szafie siedzi Miśka, gdyby posadzić ją na moim wyrku to zajęłaby tzw. większa połowę.