Codziennik - zwyczajnik

Uff, wreszcie cóś z nieba mokrego spadło! Co prawda nie w ilości powalającej, ot takie tam deszczykowanie pokropne, żadnego  porządnego lania.  Na bezrybiu jednak i rak  ryba więc się cieszę z tego pokropku.  U nas po staremu, znaczy sukcesywnie wyżeramy garaletki, zadajemy kotom na pchły  i kleszcze ( z tymi ostatnimi jakby spokojniej  ale walka z pchłami trwa na całego - to jest wojna totalna, wszystkie kamieniczne koty, nawet te niewychodzące majo pchły ), czytamy i oglądamy ku pożytkowi  i dla rozrywki a nawet my pojechali  na lekki i mało męczliwy  szkółking z okazji urodzinek Mamelona ( o których wszystkim, nie wyłączając jubilatki,  przypomniał niezawodny Piotruś - w tym wieku który z Mamelonem udało  się nam osiągnąć początki sklerozy bywają czasem błogosławieństwem ). Ze szkółkingu przywieźli my łupy, mła odnowiła nasadzenie z krwawnika 'Cerise Queen', który  nie wiadomo dlaczego wypadł u niej  po tegorocznej zimie.

W ramach dopieszczeń Alcatrazu przyjechały dwa bluszcze, z których jeden  jest z tych bezproblemowych a drugi - no cóż, w zeszłym roku zakupił go OB we Wrocławiu  do tzw. narodowej kolekcji.  Jak u nich się utrzyma w gruncie ze dwa lata pod rząd  to i ja wysadzę mój egzemplarz do ogrodu. Teraz jednak pomieszka trochę w domu bo wygląda tak  bardziej delikatnie. Delikates nazywa się 'Green Wave' i ma przy nazwie to  R w kółeczku, znaczy licencjonowany. Niby Hedera  helix ale urodzony w  Holandii, nie mogłam za bardzo  znaleźć info o mrozoodporności (  nie wszystkie bluszcze są jednakowo odporne na mrożenie ale o tym będzie w wielkim wpisie z cyklu Rabatka  Roślin  Niegodziwych, który wisi   mła nad  głową od jakiegoś czasu ). Ten który na pewno  zostanie posadzony w Alcatrazie  to stara ( z 1955 roku ) amerykańska odmiana 'Ivalace'.  Nie przyrasta początkowo zbyt szybko więc na razie  nie będę musiała się martwić jego ekspansywnością, widziałam tę odmianę w którymś z parków na południu Europy i przyznam  że w masie  też robi wrażenie ( choć oczywiście w tamtejszych warunkach  klimatycznych  to bluszcze  kolchidzki i kanaryjski wymiatają ).

Z czytadeł  to mła przeczytała troszki beletrystyki, czego dawno nie robiła  bo  miała ciężki i długotrwały atak beletrystykowstrętu i głośne studium Martela "Sodoma - władza i hipokryzja w Watykanie".  Po tej ostatniej lekturze vacanze romana mła nabrały dodatkowego wymiaru, mła zrozumiała pewne zdziwności topograficzne, miejscówy które obok siebie  funkcjonują w Rzymie i na tyle wrosły w świadomość  że nikogo, z wyjątkiem przyjezdnych  nie dziwią.  Książka Martela szczęśliwie nie jest pozycją z cyklu "ja wam wszystkim pokażę" ( przyznam się że  bałam się po nią sięgnąć coby nie zanurzyć się w klimacie  tabloidów ), to raczej próba socjologicznego studium choć wykonana metodą dziennikarstwa  śledczego ( pewnikiem inaczej trudno by było do tematu podejść ze względu na jego specyfikę ). Cóż  po lekturze  doszłam do wniosku że mając na uwadze to co dzieje się w innych krajach  Europy i nie tylko  Europy to myślę że politycy prawej strony ze trzy razy powinni się zastanowić  a następnie usiąść na rączkach i nie gromić środowisk LGBT przy mocy instytucji KK. To jest bomba typu kosiarka która w dobie wszędobylskich kamer zamontowanych w komórkach prędzej czy później "wybuchnie w twarz". Pytanie  nie brzmi czy  wybuchnie, tylko kiedy. Oprócz Martela mła poczytawszy fińskie i norweskie krimi, żadnego przeciążania szarych komórek  tylko czysta przyjemność z dobrze napisanej literatury zwanej popularną ( hym... nie wiem czy jakąkolwiek  literaturę da się dziś nazwać popularną, przynajmniej w naszym kraju ).

Filmidła które mła ostatnio oglądała jakoś niespecjalnie  nią pozytywnie wstrząsnęły, takie tam miałkości. Serial "Dark", który całkiem  miło zapowiadał się w poprzednim sezonie,  zrobił się przewidywalny do bólu, mła mogłaby sama sobie spoilery pisać gdyby nie to że seriale ogląda kompulsywnie. Wicie rozumicie nie poszło to w kierunku którego mła oczekiwała, znaczy rozważań nad nami  zanurzonymi w czasie  tylko zamieniło się w płaski kryminałek z osobą reprezentowaną przez samego siebie w osobach trzech ( taa... jakoś natychmiast mła  odkryła who is who ) w roli głównej skrzyżowany z  serialem "Moda na Sukces" ( wszyscy śpią ze wszystkimi i jest mnóstwo wspólnych dzieci ). W ramach dopiększania przegląd  względnie nowych teorii z zakresu  fizyki i cudowny babol czyli antymateria powstała z samej siebie w odpadach jądrowych ( sorry, jestem w stanie łyknąć uproszczenia z serialu  "Czarnobyl", nijak nie mogę  łyknąć tych z  serialu "Dark" ). No i końcówka  którą mła dośpiewała sobie  gdzieś tak w trzecim odcinku. Cóż, oglądanie następnego sezonu sobie odpuszczę, szkoda czasu. Od pewnego czasu mła uważa  że większość seriali powinna się kończyć na jednym sezonie, kolejne sezony  to jarmarczne mnożenie cudów, wątków i kasy dla  producentów.

Politycznie mła się nie uświadamiała bo nasi politycy nie są tak ciekawi i zaskakujący jak  "zagadka potwora"  z Loch Ness a sezon  ogórkowy  trwa więc mła woli  czytać o  tajemnicach szkockich jezior.  Jedyne co odnotowała z przykrością to zdecydowany ruch francuskiego państwa, którego to ruchu  zresztą mła się spodziewała, w sprawie odłączenia tego biednego Vincenta.  Człowiek  rzadko wygrywa z państwem, zdaniem mła doszło do sporego nadużycia prawa ( brak tzw. testamentu  życia, który umożliwia we Francji dysponowane własną osobą w wypadku możliwości braku wyrażenia  woli ), brak pełnomocnika ustanowionego przez samego zainteresowanego ( sąd się wypowiedział i ustalił, co  nie ostało się przed  sądem EU ), decyzja podjęta na podstawie zeznań  świadków ( taa... weryfikowalność  jak marzenie ) - zdaniem mła  braków zbyt dużo i  zbyt dużo ale,   które  tworzą otwarcie  na ogromną możliwość nadużyć. Oczywiście pośrodku tego wszystkiego, bojów  światopoglądowych, wykłócających się polityków  jest człowiek z którym  nie można się porozumieć i który skazany jest na decyzje innych. Dżizuu, testamenty  życia  powinny być  chyba  nie tylko prawem ale  i obowiązkiem, uniknęłoby się sporej części wątpliwości (  a ludzi zmusiło  do zastanowienia nad pewnymi sprawami o których zazwyczaj nie chcą myśleć ).  Sytuacja kiedy o sprawie podstawowej czyli prawie do życia decyduje państwo zawsze jest nie halo.

Dzisiaj jest mało fotek bo postanowiłam sfocić  Alcatraz a on bardzo ucierpiał w wyniku suszy.  szczerze pisząc  to nie ma czego pokazać, jest naprawdę kiepsko.  Sfociłam więc dodatkowo nowe  bluszcze. Pocieszające  za to jest  to że -  tadam, tadam - nadchodzą zakupione iryski.  Będzie wielkie sadzenie! Oby pogoda sprzyjała.