Don Feliciano

Taa... czułam  że podczas mojej nieobecności w chałupie  Felicjan da popalić Cio  Mary  i  Małgoś  - Sąsiadce i  to czucie  było jak najbardziej słuszne.  Ukochany kotecek tym razem postanowił wznieść  się na wyżyny makiawelizmu - najsampierw utwierdził otoczenie że on w ciężkiej chorobie spożywa niemal wyłącznie rozrobione do odpowiedniej gęstości kocie paszteciki, głównie zalega na poduszkach, wychodzi na dwór kiedy już naprawdę musi , niespecjalnie reaguje  na otoczenie czyli jakby gaśnie a po utwierdzeniu  otoczenia w tym temacie wziął i zaniknął. Na długo zaniknął.  Cio Mary w stresie poszukiwała kocich zwłok  na terenie posesji,  Małgoś - Sąsiadka  i Ciotka  Elka wyznaczały  kolejne punkty w których Felicjan  mógł się schować  by godnie, po  kociemu odejść z tego świata. Resztą kociego towarzystwa nikt się specjalnie  nie przejmował, żarcie zostawiane było na parapetach, ponieważ znikało błyskawicznie ( znaczy tak że trzeba było dokupić nowe zapasy ) wszystko z nimi wydawało się być  OK.  Kiedy mła wróciła do domu zastała na stole rozpaczliwy list od  Cio Mary ( wariacje na temat "Nie dopilnowałam!" ) i czuwającą mimo późnej pory Małgoś - Sąsiadkę,  w której drzemała nadzieja że  dźwięk mojego głosu przywoła Felicjana  nawet z zaświatów. Cały ranek  po przylocie szukałam gada, drąc gębę do zachrypnięcia - nic! Przyznam  że dopadły  mnie wyrzuty sumienia z powodu zostawienia chorego kota w domu podczas gdy  ja radośnie woziłam tyłek  po świecie. Co prawda  Felicjan przed moim wyjazdem był w dobrej formie ( zarobiłam pazurem w oko, ropiało trzy dni i zrobił bardzo brzydką rzecz z moją ulubioną poduchą - do wyrzucenia ona, niestety ), jadł przyzwoicie i spał na grzbiecie z czterema łapami w górze - nie sądziłam że może mu się nagle pogorszyć. Przeca bym go bardzo ciężko chorego nie zostawiła! Kolejny dzień i nawoływanie od nowa. Obłażenie terenu z coraz większym niepokojem, właściwie przestałam szukać żywego kota, chciałam tylko zlokalizować zwłoki coby pogrzeb był  przyzwoity. Rezultat żaden. Małe i dochodzącego Epuzera podkarmiałam w domu, świętych pasztecików nie tknęłam - jadły swoje  konserwy.  Paszteciki kłuły oczy i przypominały o Bardzo  Złym  Kocie, postanowiłam schować i dać towarzystwu dopiero jak minie mi  żałoba.  Wieczorem drugiego dnia po powrocie usłyszałam  z daleka znajomy miauk pełen pretensji.

Jak ta matka pingwina, która w liczącej tysiące kolonii rozpozna głos swojego pisklęcia wiedziałam że to moje wredne pisklę. Zawołałam zrywając się z wyra i za chwilę widziałam całego i zdrowego  Felicjana na parapecie.  Sierść błyszcząca, boki pełne, złość w oku - norma, żadnych oznak zabidzenia czy choroby.   Niemożliwe żeby nie żarł! Ponieważ postanowił pobić rekord bóstwa i zmartwychwstał  dopiero po  pięciu dniach to ślady po  pięciodniowej ascezie powinny  być dobrze widoczne - a tu nic! Taa... tajemnica nagłego wzrostu apetytu dziewcząt i Epuzera  wyjaśniona!  Do domu wszedł lekko się o mła ocierając ale  bez  przesady,  żadnych czułych powitań, pierwsze kroki do miski i ryk że jeszcze niepodane. Na pewno nie jadł cały dzień bo natentychmiast wsunął swój dzienny przydział, odbeknął i przymiauczał dziewczynki, po czym  udali  się gromadką zająć moje wyro.  Czym prędzej zadzwoniłam  do  Cio  Mary żeby ją  poinformować  o szczęśliwym odnalezieniu się  Felka ( byłam pełna obaw czy  Cio  Mary zechce  niańczyć koty  podczas mojej ekskursji  do Rzymu, ale  Cio Mary  to fighter będzie trenowała przebywanie z Felicjanem pod jednym dachem ) i polazłam z radosnym info do  Małgoś - Sąsiadki ( niestety  Małgoś mało wychowawczo  wybaczyła mu wszystko i odbyło się dopieszczanie, skutek jest taki że dziś rano ryczał żeby  mu podać śniadanie do wyra ). Potem szybciutko do wyra coby wyszarpać  kawałek  miejsca dla się. W nocy  Felicjan postanowił  wybaczyć mła wycieczkę i zostałam należycie udeptana, z mruczeniem i ślinotokiem.  Od rana zajęty jest ponownym wprowadzeniem do świadomości mła swojego ulubionego wizerunku "kota specjalnej troski".   Nie dam się nabrać! Ja tu kuźwa paszteciki rozrabiam a on wpieprzał konserwy z kawałkami miąs! Koniec  z karmieniem w wyrze i namawianiem na spacerki.  No i z zaleganiem na moich poduchach, czas na normalne życie a nie jechanie na chorobie i złym samopoczuciu.  Jak stary cwaniak  potrenuje z Cio  Mary  przed  Rzymem  to mu się odechce numerów z zanikaniem! Cholerny  don  Felicjano, capo di tutti capi mojej kociej mafii. Mafii, bo pozostałe  tyż dobre - normalnie to prowadzą do drugiego kota, ryczą jak nie są w stadzie a teraz była cisza, omerta. Już ja im urządzę Dzień Kota - będą zwykłe puchy a wołowinę zeżrę sama!