Winter Wonderland z przedwiosenną podszewką

Wzięło i popadało, tak jak zimą  trzeba popadało - śnieg mamy po całości.  Niby luty i ja już  prowiosennie  nastawiona ale przyznam że ten zimowy opad zrobił dobrze mła na jestestwo.  Mrozu wielkiego nie ma więc ludziska nie szaleją z paleniem w piecach,  można było nos z domu wyściubić i popodziwiać miastową przyrodę znaczy moje ogródkowe włości. Tego właśnie było mi trzeba, spacerku po ogrodzie. Spacerek co prawda odbył się bez  towarzystwa  bo śniegu dużo i to ciężkiego, mokrego i oblepiającego a takowy  nie cieszy się powodzeniem  u naszych kotów.  Nawet najbardziej zagorzali koci miłośnicy przebywania na powietrzu olali spacerową  propozycję mła i wybrali kaloryfery mile ciałka grzejące. Co prawda odwiedzający nas koci  goście  dreptali po  ogrodzie ale tyż kierowali się szybkimi kroczkami w kierunku domu w którym stoją czekające na nich miski  gościnne ( Epuzer jest już tak bezczelny że od rana  grzeje  tyłek na kaloryferze i do swojego prawdziwego domu udaje się dopiero wieczorem, prawie domownik a nie  żaden gość ) i nie zwracali specjalnej uwagi na mła, która snuła się po  ogrodzie bez tych wszystkich fajnych rzeczy ( miska i karma ),  które powinna mieć  przy sobie osoba przyjmująca koty. Na  parapecie   kuchennego okna odchodziły przywitania, karesy i takie tam kocie rozmówki a po  ogrodzie snułam się sama, żadnych ocierek, spojrzeń w oczy  i pomiaukiwań porozumiewawczych.

A Alcatraz i Podwórko naprawdę nadawało się dziś  do podziwiania, nie wiedzą kocyndry co straciły! Mokry, ciężki śnieg zazwyczaj szybko topnieje ale dziś w mieście Odzi przez cały dzień była ujemna temperatura i  drzewa nadal mają obsypane konary, gałęzie i gałązki.  Mniam, jest  magicznie  jak w mojej szklanej kuli z bałwankiem,  tylko spacerować z aparatem po zimowej krainie czarów. Tak właśnie  powinna wyglądać zima,  mocno śnieżnie i  tylko lekko  mroźnie.  Jedyne co  mi teraz spędza sen z powiek to takie ogrodnicze zmartwionko dotyczące  kolumnowych iglaków.  Taki śnieg im nie służy,  pod jego  ciężarem uginają się pędy i drzewo "traci fason" a w skrajnym przypadku może ulec rozłamaniu.  Przyznam  że z lekkim niepokojem  oglądałam moje kolumnowe cisy ( szczególnie duży egzemplarz odmiany 'Wojtek' - oj, nie chciałabym żeby się zdefasonował ) ale jeszcze nie jest tak że szybciorem trza  otrząsać i latać z uniesionymi grabkami albo inszą miotłą w celu  otrząsalniczym  ( wiązać przed zimą  drzew nie ma co, bo są naprawdę spore a z tym  śnieżeniem  różnie  u nas bywa ). Nie zapowiadają nowych opadów śniegu , raczej przyjdzie odwilż więc  dam ogrodowi spokój. Niech cieszy oczy prawdziwą, piękną zimową szatą jak długo się da, to już luty i niedługo czeka nas przedwiośnie - będzie po  ptokach.

Czuję to całą sobą i natura tyż czuje, kiedy ja tak sobie walking in a winter wonderland to moje oczęta co to są niby ślepawe zatrzymały się  na oczarowych gałązkach. Tak, tak, oczary już zaczęły kwitnienie. Kwitnie japoński, i mieszańce - 'Pallida" i 'Diana'. Przedwiośnie do nas zawita chyba jeszcze w tym miesiącu! Co prawda nie udało mi się dotrzeć do leszczyny i sprawdzić  na jakim etapie przygotowań do kwitnienia są jej  baźki ale zazwyczaj kiedy kwitną mieszańcowe oczary to leszczyna jest "tuż przed kwitnieniem". Kto wie czy pod kopnym śniegiem w pełnej  gotowości nie czekają tyż ciemiernikowe pąki?! Jak czujecie  ten zimowy spacerek napełnił mnie całkiem wiosennym optymizmem. Kiedy wróciłam z przebieżki  do domu darowałam kotom nawet ten bordello, który zrobiły przyjmując towarzystwo w kuchni ( co jest stanowczo zakazane ale wszyscy koci mają gdzieś mój zakaz, wystarczy uchylone okno i niektórzy czują się zaproszeni - tylko  Felicjan  się oburza na nieuprawnione przebywanie poza wyznaczonym parapetem zewnętrznym  ). Zimowe piękno w takiej łagodnej odsłonie, nadchodząca wiosna - nie jest źle. Hym... świstak  Phil ponoć nie zobaczył swojego cienia, a jeden słupszczanin ma  urządzać ogólnopolskie wiosenne porządki - wyraźnie idzie zmiana pór roku.  I dobrze bo marzy mi się pójść w piel, sekatorkiem poprzycinać, poczuć słoneczko na gębie i nieco bardziej czyste powietrze  w płucach.