Awaryjnik

Mła  miała dziś robić zupełnie cóś innego niż robiła, zdarza się że real fika  i robi  człowiekowi figle. Nasz Pan Andrzejek przywitał wiek emerytalny utratą słuchu w jednym uchu i pogorszeniem słyszenia w drugim. No  bo przeca przed emeryturą zapragnął był dorobić  do świadczenia i wylądował przy maszynach tkackich, zdaje się że żakardówkach starego typu których  łomot niegdyś budził bladym świtem naszą kamieniczkę - żakardówki w nocy nie pracowały, sąsiedzi zagryźliby fabrycznych nawet za komuny. No i się dorobił, po laryngologach jeździ i klnie w stresie na czym świat stoi na sparaliżowaną pandemicznie służbę zdrowia bo ta czynność mu podobno ciśnienie obniża  i oddech reguluje. W przerwach składa samokrytykę, znaczy o pazerności własnej  nam opowiada.

Do tej pory jakość słuchu Pana Andrzejka miała na nas wpływ znikomy. Ot, człowiek się nadzierał na pół ulicy jak z nim dyskurs prowadził i tyle. Tym razem groza  głuchoty nam się objawiła w całej okazałości. Pan Andrzejek postanowił odmoczyć  przypalony garnek, wydawało mu się że zakręcił  dobrze kurek.  Kap, kap, kap a Pan Andrzejek nie słyszał ale za to Małgoś cinżko głuchą obudziła z przedpołudniowej drzemki ( taka półsjesta po drugim śniadanku, przed południową półkawką ) Niagara z sufitu. Nie usłyszała jej  ale poczuła. Narobiła porządnego rabanu, który niestety do Pana Andrzejka nie dotarł. Dobrze że biegnąc  bez laski do mieszkania mła nie wywaliła się na mokrych kaflach i nie obtłukła.

Mła i Ciotka Elka dobiły się do  Pana Andrzejka, którego skala odmaczania gara przeraziła tak że się nam cóś za bardzo blady zrobił. Skończyło się na tym że  było bardzo, bardzo wielkie  wycieranie a przy  okazji solidne  mycie podłóg ( no bo jak  już ta woda była ). Małgoś  i Pan Andrzejek pomagali w pracy w ograniczonym zakresie ze względów wiadomych. Obydwojgu zapodałam leki, postraszyłam covidem którego można  dostać z nerwacji i osłabienia ( taa... )  i szorowałam, ścierałam, wiaderka pełne wody wynosiłam i wylewałam. Teraz ich mieszkania schną a mła przekonuje swój  kręgosłup żeby nie przesadzał w kwestii noszenia  wiaderek. Niech on nie będzie taki mięczak!  Niestety pracka z wodą mła nie posłużyła na  podziębienie które sobie wczoraj przywlokła  z latania po mieście i wieczornego spacerku.

Hym... mła czuje w sobie Mocz i to nie jest najmilsze znane  jej uczucie. Małgoś parzy dla mła żurawinkę a mła wyciągnęła grubaśne wełniane skarpety.  Mój boszsz... dopiero pierwsza dekada  września a mła w skarpetonach, chlająca napar z żurawiny i kombinująca jakby tu zalec w wyrku. Mła się zastanawia  czy nie zaryzykować wpadnięcia w szpony nałogu i znów  sobie  nieprzynalewkować?  Niby jej  nie trzęsie ale strzeżonego nikt z niczego nie ostrzyże. Przeca kieliszek nalewki pod tytułem literatka,  wypity przed  pójściem w kojo,  cinżkim alkoholizmem nie grozi. Chyba? Ech, będę  się martwić dopiero  kiedy koty zaczną przynosić  białe  myszki, chlapnę sobie  dla zdrowotności.

Dziś w związku z katastrofą naturalną mła jedynie umyła jedno  okno i przy okazji zrobiła sesję swoim sukulentom. Były już przedstawiane  na blogim. Troszki się moje  Sukulentowo rozrosło, częściowo za sprawą podbierania od familii sadzonek,  np. takie  haworsje, które Cio Mary z uporem zalewa, mła uratowała im życie zabierając z "naprawdę dobrze podlanej" doniczki część roślin którym udało się nie zgnić. Cio Mary znana jest z manii podlewania wszelkich roślin, sąsiadce która kiedyś poprosiła ją o podlewanie kwiatów podczas nieobecności podlała nawet jakieś  sztuczności z IKEA . Sukulenty  to nie są odpowiednie rośliny dla Cio Mary, zdaniem mła Cio Mary sprawdziłaby się w uprawie bagiennych.

Havorthia fasciata czyli haworsja pasiasta  ( fotka nr 1 ) to sukulent który mła pamięta z dzieciństwa, uprawia się to prosto i bezboleśnie. Byle tylko roslina miała dużo słoneczka i nikt jej ogromnymi ilościami wody  nie katował. Młą dorobiła się też  za sprawą familiarnego uszczknięcia odmiany 'Big Band' ( to ta  na drugiej  fotce ) oraz Haworthia limifolia x longiana ( fotka nr 6 ). Zakupiła z kolei  mła malutki okaz Haworthia limifolia  ( fotka nr 3 ). Mła ma tyż jedną haworsje o której nie wie co ona za jedna, jakoś się nie złożyło z prawdziwymi poszukiwaniami. Szczerze pisząc mła nie szukała zaciekle  bo jej zaczęło nagle tyle ładnych haworsji się pojawiać, a ceny miały niewygórowane,  że  czym prędzej wylazła z tematu.  Zielony zakupoholizm to nadal zakupoholizm!

A teraz to mła słucha  wieczornego cykania świerszczy, awantur w wykonaniu Szpagetki w ogrodzie ( nie chciała wrócić do domu, wyzywa Ocelota 2 ), pogłaskuje chłopców ( Sztaflik i Okularia pomagają Szpagetce ) i prezentuje  Wam projekt jesiennego ubabranka dla mła. To efekt odwiedzin bloga  Romany i oblookania plażowych obrazów Jacka Pałuchy.   W muzyczniku piosenka  rozgrzewająca.