Zamiast prasówki - rzecz o wizerunkach i deglobalizacji

Zacznę  od narzekanka  na  małych Dyziów i ludzi od PR czyli polityczną wersję produkcji Marvela.  Jak wiadomo nie trzeba  być dobrym aktorem żeby  być gwiazdą kina komiksowego.  Mła sądzi że nie trzeba być dobrym politykiem żeby obecnie uchodzić za tuza polityki. To kwestia sprzedania  opakowania, zawartość jest sprawą drugorzędną. Można być kiepskim do bólu, grunt żeby PR był dobry.  Znaczy wizerunek wszystkim. No dobra, niby zawsze tak było tylko skąd we mła to poczucie nierzeczywistości, które wcześniej nie było tak dojmujące? Może stąd że  politykę  usiłuje się obecnie sprzedawać jako coś zrozumiałego dla człowieka czytającego jedynie nagłówki info, czyli po zbyt prostemu a może dlatego że mamy do czynienia z wizerunkami tak dalece odrealnionymi, "źle napisanymi" że niestrawnymi? Sama nie wiem, podejrzewam jedynie że rzemieślnictwo mła kłuje w oczy, tak jak  kłuje oczka mła w kinie komiksowym, w którym wszystko jest niby zgodnie ze sztuką ale które rzadko sztuką bywa.  "Zawsze miałam wrażenie, że jestem nikim, i jedynym sposobem, by stać się kimś innym, było zostanie - cóż, kim innym. Pewnie dlatego chciałam grać" - to z wywiadu z Marilyn Monroe. To poczucie nicości, nieważności własnego bytu skłoniło Normę  Jean Baker do stworzenia zarówno na ekranie jak i poza nim kogóś takiego jak Marilyn Monroe, seksownej  blondynki coś mało do  wycofanej Normy podobnej.  Tylko do stworzenia samej czy samemu tak mocno działającego wizerunku trzeba być kimś. Zakompleksionym ale kimś.  Mła ma brzydkie podejrzenie, niemal graniczące z pewnością że dziś mało kto się  tworzy sam, wykonywa taką pracę jak Norma i tworzy coś prawdziwego choć bardziej pasuje tu określenie nadrealnego. Markę znaczy.

Obecnie to ekipy specjalistów od sprzedaży wizerunków, rzetelnych rzemieślników,  tworzą nam bohaterów świecznika,  nie z tzw. osobowości, z kogoś, tylko najchętniej z takich bezpłciowych, nijakich małych Dyziów, którym wszystkie garniturki i maski pasują,  z plasteliny ludzkiej. Te twory rzemieślnicze mają za zadanie podobać się jak największej ilości osób, dlatego materiał wyjściowy nie powinien  mieć własnej silnej osobowości , która by się przebijała przez skorupę  wizerunku.  Z tym zawsze problem,  jak np. w przypadku Borisa Johnsona. Tym się obecni sprzedawcy wizerunku różnią od starej ekipy sprzedaży ze złotej  epoki Hollywood  że pracują z założenia na  nijakizmie, wręcz preferują małodyzizm i miązgwowatość. Quźwa, nieważne czy to uniwersum Marvela czy zjazd partii politycznej - propozycja dla kinomanów czy wyborców ma ten sam ciężar gatunkowy. Nijakość przebrana  atakuje i powoduje że coraz mocniej do nas dociera że świecznik co prawda świeci ale to nie jest ten właściwy, z prawdziwymi świecami z wosku. Człek wyczuwa tę nieszczerość kreacji, sama nie wiem czy dlatego że projekty kiepskie czy odtwórcy ról tak miałcy że spod lukierku projektów gołe dupska pospolite i nieciekawe do bólu wyglądają ?  Hym... Yanis Varoufakis, któren jest tak na lewo  że chyba zaraz za nim jest ściana ale przynajmniej jest jakiś sam z siebie, nikt go nie zaprojektował i nie przyniósł w teczce i Ryży z Hameryki,  który  zdaniem mła w ogóle nie jest politykiem  a  osobowością mendialną, zatrudnioną przez republikanów do wygrania wyborów - tylko oni nie wyglądają mła na produkty marketingowe. Reszta jak spod sztancy, nawet ci którzy mają robić za enfant terrible polityki.   Mła przyznawa że z osobowościami nie żywie się łatwo, vide Ryży z Hameryki, ale z ersatzami żyć nie sposób,  bo wszystko czego się tkną  zamieniają  w imitacje. Matrix  i bezznaczeniowość rozwala społeczeństwa. Jedyne co zostaje to wierzyć w ludzi, że się jakoś sami zaczną ogarniać. Zanim sztuczna inteligencja nam  ludzi na  świecznik zaprojektuje.

Każde korpo zrobi tyle dobrego ile musi i tyle złego ile może. Mła to sobie chyba  bajorkiem na aksamicie wyhaftuje, oprawi i nad łóżkiem powiesi. Globalizacja  była taka że firmy swoje zarobiły a zamordyzm ma się globalnie całkiem dobrze. Za to skutkami wzrostu potęgi Chin, zapadania się Rosji i wynikającej z tego zjawiska agresywnej polityki,  zostaną obciążeni zwykli podatnicy na Zachodzie ( mam tu na myśli wydatki na zbrojenia, te wszystkie  embarga i sankcje, wzrosty cen surowców, itp. ),  którym się jeszcze będzie wypominało że przeca np. ich fundusz emerytalny zarabiał w autorytarnych Chinach ( jakby to oni zarządzali tymi funduszami ). Jasne że ludzie w dupie mają taką globalizację, bo nie o to im  chodziło.  Słowo globalizacja dla wielu zmieniło znaczenie. Teraz cinżki kac. W USA dążenie do zmian, w Chinach dążenie do zmian, tylko Europa, choć nie cała,  chce żeby było jak  było i  ni cholery do ludzi w Europie  nie dociera że niemożliwe i trzeba wybrać stronę. A tak fajnie się tworzyło państwa zarzundzane przez korpo ( najdalej to zaszło w Niemczech ). Jak widać  po srandemii z autorytarnymi rządami w tej części świata nie będzie tak całkiem prosto ale można to załatwić w krajach zachodu Europy. Obszar niemieckojęzyczny, Włochy, Francja i Beneluks mogą przejść na system totalitarny o ile da mu się metkę z napisem demokracja i ogłosi ludziom że bierze się ich za twarz dla ich dobra. Udowodniono to  w 2021 roku. Dążenie  do  państwa  korporacyjnego jest dążeniem  do upodobnienia się do Rosji  czy Chin. Europa,  której korpo nie są tak silne jak amerykańskie,  jest paradoksalnie bardziej od korpo zależna, ze względu na umowy  społeczne po pierwsze, struktury przemysłu po drugie, małą innowacyjność po trzecie.  No i tak zachodnia Europa wykonywa polityczny  szpagat  pomiędzy Stanami a Chinami,  bowiem jej korporacje nie chcą wojen, duże fundusze  będące ich właścicielami nie oponują bo celem jest zarobek. 

Oj naiwni ci co  zawierzają takim   gołąbkom pokoju, za cenę pozorów spokoju  i socjalu sprzedadzą wolność. Jak się kończy kiedy zamiast ochrony struktur demokracji wybiera się social widać u nas.  Korpo i ich politycy to nie gołąbki pokoju, to  są sępy potrzebujące padliny, które urządzą o ile im  na to durni wyborcy pozwolą, państwo korporacyjne, które będzie świetnie współpracowało z innymi autokracjami bo samo będzie autokracją. A teraz będzie optymistycznie. Jak cóś bardzo ale  bardzo rośnie to się zawala, samo z siebie. Mła myśli że korpo a tym samym i portfele akcji funduszy nimi zarzundzających,  zaczęły z okazji częściowo przez nie  wywołanych kryzysów nadymać się do niepokojąco dużych rozmiarów. Gdyby udało im się wygrać wojnę z autokracjami państwowymi, które nie mają ochoty oddać korpo władzy, to kto wie czy po prostu nie pękną.  Jeżeli zaś będą ją tylko podsycać nieustannie to będą nadal rosły aż do nieogarnięcia, przestana być sterowalne, co je zniszczy. Organizmy polityczne czy gospodarcze zbyt duże i jednorodne nie cieszą  się  długowiecznością. I tym optymistycznym  akcentem kończę. Wybaczcie że mła aktualiów nie zapodaje ale mła ma wstręta, woli się  na spokojnie pozastanawiać co jej nie gra w tym infoświecie. Dzisiejszy wpis ozdabiają prace Remedios Varo, surrealizm wydawał mła się odpowiednią oprawą ilustrującą. W muzyczniku troszki jazzowych i takich jeszcze mniej oczywistych  brzmień.