Perowskia - sucholubny "kawałek nieba" na rabacie

Perowskie sadzę namiętnie i ciągle mi  mało tej rośliny wogrodzie.  Jej delikatne kwiatostany muszą występować masowo żeby  być zauważalnymi na rozległej Suchej - Żwirowej.  Dla mła roślina bardzo  dobra bo niewymagająca a mła jak wiadomo jest leniwa. Perowskia łobodolistna  Perovskia atriplicifolia , zwana też rosyjską szałwią, pochodzi ze stepów i wzgórz Azji południowo - zachodniej i środkowej. Naturalnie rośnie w zachodnich Chinach, Pakistanie, Afganistanie, Iranie, Turcji. Opisana przez George'a Benthama w 1848 roku , na podstawie okazu pobranego przez Williama Griffitha w Afganistanie ( obecnie porasta w ogrodach Kew jako tzw. holotyp gatunku ). Hym... rosyjska szałwia wcale nie jest szałwią i nie pochodzi z Rosji. Za to nazwana została na cześć XIX wiecznego rosyjskiego generała Perowskiego. Kwitnie od połowy lata, jak dobrze pójdzie to do końca września i początków października. Kwiaty ma błękitne, w kolorze zbliżonym do kwiatów lawendy, o przyjemnym zwracającym uwagę zapachu. Są bardzo trwałe i długo utrzymują się na krzewie. Perowskia to wbrew pozorom roślina mrozoodporna, jeżeli rośnie na przepuszczalnej glebie to nic jej zimą nie ruszy. W ogóle ona z tych zdrowych roślin, właściwie nie choruje i szkodniki też jej nie obsiadają. Latem upały jej nie straszne, to doskonała roślina na gorące, mocno nasłonecznione stanowiska. Jest tolerancyjna względem ph gleby, ale najlepiej rośnie w ziemi lekko kwaśnej o ph 5,8 - 6,5. Nawożenie z rzadka i ostrożna, solidniejsze nawożenie skończy się zazielenieniem pędów i liści. Na wiosnę przycinamy powyżej najniższego oczka z pąkiem liściowym, pięknie nam odbije nowymi , srebrnymi pędami. Info dla wszystkich którzy mają ogrody graniczące z dziczą - za perowskią nie przepadają sarny. W handlu oprócz gatunku spotyka się też parę odmian, najczęściej to selekty ale odmiany z głęboko naciętymi liśćmi bywają hybrydami Perovskia atriplicifolia i Perovskia abrotanoides . Odmiany różnią się głównie wzrostem i stopniem wysrebrzenia liści. Odmiana 'Blue Spire' dorasta do 100 - 150 cm wysokości i około 100 cm szerokości, Odmiana  'Little Spire' dorasta do 60 cm wysokości i 30 - 40 cm szerokości, została  wyhodowana z myślą o  mniejszych ogrodach. Ma  nieco bardziej wysrebrzone liście niż  inne gatunek czy odmiana 'Blue Spire'.  Jeszcze bardziej srebrzysta jest odmiana 'Silvery Blue'  dorastająca również do wysokości 60 cm. Ma wazowy pokrój i pięknie prezentuje się na rabatach "luźno" sadzona.  Cechą charakterystyczną jest metaliczne lśnienie pędów i przykwiatków.  'Lacey Blue' to  odmiana dorastająca do 70 - 80 cm wysokości, cechą charakterystyczną tej  odmiany są mocno powycinane (  niemal  do nerwu głównego ) lancetowate  liście w szarozielonym kolorze. Na tym nie koniec, kwiatostany 'Lacey Blue' są bardziej zwarte, a kwiaty większe i nieco ciemniejsze od kwiatów gatunku. 'Rocketman' dorasta do 80 cm wysokości i 100 - cm szerokości. Odmiany takie jak 'Superba' vel 'Hybrida', 'Blue Haze', 'Longin', 'Mystery of Knightshayes' ( kwitnąca bardzo późno ), 'Blue Mist', 'Lisslit', 'Filigran', 'WALPPB' - spotyka się w szkółkach i centrach ogrodniczych bardzo rzadko, to na ogół import. Jako rośliny aromatyczne wszystkie perowskie cieszą się zainteresowaniem owadów, trzmiele , motyle i pszczoły oblatują te delikatne wiechy z wyraźną lubością. Na koniec taka ciekawostka - perowskia ma zdolności do akumulacji metali ciężkich z zanieczyszczonej gleby, dzięki czemu może mieć zastosowanie w fitoremediacji. Widzicie jaka pożyteczna, warto sobie zapuścić takie cóś w ogrodzie. Już Gertrude Jekyll  twierdziła  że warto!