Pokrzepiające niedowiarstwo - durnowate rozmyślanka mła

Tak to już jest w naszej krainie że na początku listopada człeka myśli nachodzą o tzw. sensie istnienia.  Mła w tym roku to  szczególnie, dużo  osób bliskich  mła odeszło, niektórzy nawet z wpisanym  covidem ( szpital tyle nie zarobiłby na kardiomiopatii rozstrzeniowej czyli krańcowej   niewydolności zastoinowej serca czy na terminalnej  niewydolności nerek co na zgonach  covidowych, personel też  żyć z czegoś musi a szpital rachunki płacić - okrutne ale prawdziwe ). Mła się zatem zastanawia nad tym do czego to życie ma prowadzić i na co ono.  A tu jeszcze w ramach  otwierania umysła mła bombardujo nowymi starymi pomysłami, takimi  jak transhumanizm ( od  30 lat ulubiona teoria Tatusia )  na ten przykład. Taa... mła uchroniona przed  śmiercią za pomocą skopiowania jej  jaźni do świata cyfrowego. Wicie rozumicie, New Age skrzyżowane z matrixem. Może  to dobre dla fanów gier komputerowych ale mła po głębszym zastanowieniu  jednak woli klasycznie odwalić kitę, ryzykując ( he, he, he, mając nadzieję ) na choćby przejściową nicość  czyli odpoczynek. Nikt niby nie chce kipnąć, każdy się boi  ale żeby tak trwać bezterminowo?  Człowiek istota zdziwna, potrafi świadomie, z chęci nieistnienia przerwać swoje życie a transhumanizm ma uszczęśliwić ludzkość? Brednie! 

Mła się tak zastanawiała nad tym transhumanizmem ale to  co tam dostrzegła to nie możliwość rozwoju , "nowy wspaniały świat", "człowieka  w maszynie", "obietnicę nieśmiertelności" czy   "brak zniedołężnienia i chorób",  tylko to co zawsze dostrzegała w podstawach każdej religii - strach przed śmiercią, biologicznym, śmierdzącym końcem. Strach przed doświadczeniem ostatecznym, zarejestrowaniem przebiegu własnego zgonu i utratą świadomości istnienia.  Bo przeca wiemy   że  śmierć jest procesem i że przynajmniej część  tego procesu rejestrujemy, na co wskazuje wzmożona  aktywność całego mózgu podczas umierania. Koniec świadomości jest kresem doświadczania i szlus ( przynajmniej  dla ateistów ). Tak że nie jest to tak że śmierci  jako całego procesu nie doświadczamy, nie jest to dla nas co najwyżej doświadczeniem do którego możemy wrócić ( choć i to nie do końca pewne ).  Taa... cały ten transhumanizm to dla mła kolejny  nowy wspaniały świat i królestwo niebiewskie na  Ziemi. Mła nawet przyuważyła że koryfeusze przeczuwający potrzebę opium nowej jakości już wymyślajo dogmaty dla religijnego oświeconego  ludu, jeden z nich jest  co prawda karkołomny dotyczy bowiem niezmiennej i jedynie prawdziwej  Nauki, statycznego bóstwa które na drugie imię  ma Aksjomat ( oczywiście w euklidesowym ujęciu tematu ). 

Znacie  te klimaty, mła je nieraz przywoływała z okazji wpisów covidowych. Mła ma czasem niegodny i źle o niej świadczący niezły ubaw z bliźnich bo ten religijny stosunek do nauki przejawiajo namiętnie osoby uznające się za niereligijne,  co przypomina jej stary dowcip Woody Allena o tym jak ateista spierał się z agnostyczką  w  religii którego z rodziców  będą wychowywać  dziecko.  Łatwo jest uśmiercić nazwane  bóstwo, potrzebę wiary i dążenie do stworzenia z prywatnej kwestii wiary  zjawiska społecznego jakim jest religia  znacznie  ciężej z człowieka wyrugować. Mocno zastanawiam się czy to w ogóle jest możliwe? W umysłach takich kandydatów na wyznawców nowej religii słowa alternatywa i nauka prawie się nie spotykają. To jest naprawdę śmieszne, kiedy zważy się na to jak rozwijała się nasza wiedza o świecie. Nie wiem  co mogłoby uświadomić   już gotowym do wyznawania że  niezmienna jest tylko zmienność (  do podobnych wniosków doszedł jakieś dwa i pół tysiąca lat temu pewien nepalski książę ).  Może upływający czas. A może i nie?  Pewnie mła jest nieco skrzywiona ale słowo wyznawca nie kojarzy mła się dobrze. Człowiek wierzący OK ale słowo wyznawca ma dla mła  odcień fanatyzmu  i agresji za którą stoi strach. Mła organicznie nie znosi  braku wątpliwości, zresztą może dlatego zejście aż tak jej  nie przeraża żeby koniecznie w coś zawierzyć, bo ma co do zjawiska wątpliwości, he, he, he? 

Dlatego opowiastki transhumanistyczne nie dla niej. No bo gdzie ten humanizm, mła uważa że prawdą  jest  twierdzenie że to śmierć definiuje życie - co to za człowiecze życie bez niej , to już tylko byt i to nieludzki. Równie dobrze można by mła zaprojektować, zrobić hologram  i niech tak mła sobie trwa niedokończona w nieskończoność. Czekaj, czekaj, ponoć któś  już na to wpadł, nawet w ramach bonusu mła śmierć wgrał, he, he, he ( żeby się mła nieskończoności nie bała ).  Od pytań natury  fylozoficznej przejdźmy  do kwestii technicznych - jak wgrać   świadomość, o której  już teraz wiemy że jej poziomy są  trudne do mierzenia i określania i że jest czymś  tak skomplikowanym że mamy problemy z definicją zjawiska? Qrcze,   z zimną fuzją sobie nie radzimy, liczby pierwsze nadal dla nas tajemnicze - to digitalizowanie świadomości jest dla nas tak realne jak milion lekstrycznych samochodów  Morawieckiego. Cóś tam  może wgrajo ale do świadomości będzie się miało tak  jak świat wirtualny do realu, w dodatku będzie jeszcze bardziej kruche  niż  biologiczne życie. Bajania dla naiwnych. Biologiczna matryca jest najlepsza. 

No ale... Grzebanie w genach?  Modyfikacja terapeutyczna, nanocząstki zwalczające choroby nowotworowe czy cywilizacyjne, choroby degeneracyjne mózgu, usunięcie samego procesu starzenia?  Tragedią jest niedokończone życie, przerwane w czasie kiedy wychowujemy potomstwo czy dopiero wchodzimy w dorosłość ale śmierć w wieku mocno  dojrzałym bywa wyzwoleniem. Wiem o czym piszę bo miałam do czynienia z bardzo starymi osobami, trzy które dożyły ponad setki ze sprawnym umysłem chciały już odejść  bo były życiem zmęczone.  Ich śmierć była jakby wynikiem utraty chęci życia wynikającej  nie tylko z pogorszenia się stanu zdrowia  ale  i z poczucia wyalienowania  ze współczesności, znudzenia, zrozumienia  że nihil novi. Mła się dziwiła  ale  słyszała "Za młoda jesteś żeby zrozumieć",  cóż  zostaje  jej  żyć  do setki  żeby pojąć i z satysfakcją  zejść ze  znudzenia istnieniem.  Myślę że nowe technologie  terapeutyczne umożliwią dłuższe życie, pytanie tylko  ile my w stanie tego życia jesteśmy znieść?  Zakładamy że chcemy  żyć wiecznie bo większość z nas  nie zdąży się nim zmęczyć, nie ma zbyt wielu ludzi cieszących  się naprawdę długim życiem. Mła sobie myśli że  substancja ma ograniczenia i jako ludzie nie jesteśmy skazani na nieustające biologiczne bytowanie. Obserwując ponad pół wieku siebie i inszych ludzi doszłam  do wniosku że to w zasadzie łaska.  

He, he, he, może mła w zgodzie z tradycją niektórych ze swoich przodków powinna się udać do Częstoschowanej na kolanach  za łaskę niedowiarstwa. Podziękować że nie przemieniło się jeszcze w cynizm i że zawierzenia mła ( każda i każden jakieś ma ) nie zamieniły się  w wyznawstwo. Mła tak nie do końca  dowierza samej sobie w tych swoich zawierzaniach a co dopiero inszym. Niepewność to taka krewna Tajemnicy, a ta jest ekscytująca. Mła jest zadowolniona że niczego nie jest pewna bo,  o dziwo, niepewność zapewnia jej spokój. A zamiast tego teraz ma być transhumanizm, fuj! A tak w ogóle to wyobraźcie sobie te tysiące lat  ze mła spędzanych. Mój boszsz, jak mła sobie pomyśli że są na świecie typy z którymi miałaby spędzić niemal wieczność to już się jej lęgną myśli samobójcze!  Mła postraszy Tatusia że  jeden jego znajomy też pewnie będzie chciał  żyć wiecznie i nadal uporczywie będzie pragnąć z Tatusiem kontaktu, he, he, he.

P.S. Mrutek do Pasiaka - Madka to taka zamyślona że znów pomyliła puchy.  Ja tobie Pasiak powiem tylko jedno - podszerstek rozdmuchuje, pitu - pitu sama ze sobą uskutecznia a ja dziś tylko czterysta gram dostałem, a już pod wieczór. Jak się nie poprawi to zabieram cię do Wrocka i wracam do Mamy Beni. Tam to wszystko było na czas i rzundziłem! Pokażę ci jak sobie tam wszystkich ustawiłem.

Pasiak do Mrutka - Ale to ja tam  będę robił za kota z Centralno - Polski, no wiesz kot co pochodzi z miasta Odzi.

Mrutek po namyśle - Ja też chce być z miasta Odzi!

Pasiak - Jak tak to ja zostaję!

Mrutek do Pasiaka - Tak to nie będzie że  madka będzie obżerana  przez ciebie Pasiak. Zostaję bez względu na wszystko!

Po tej rozmówce do mła dotarło że  sobie o pierdołach rozmyślała, co to jest za problem transhumanizm? Żaden. Transfelinizm to dopiero jest wyzwanie! W muzyczniku dziś stosowny Jan Sebastian Bach i Adagio z koncertu D- minor BWV ( katalogu Schmiedera ) 974 w wykonaniu Víkingura Ólafssona.