W strefie country możemy spokojnie sadzić formowane krzewy, tworzyć żywopłoty, słowem bardziej formalnie prowadzić ogród. Byliny sadzimy albo po angielsku ( klasyczne bordery czyli rabaty z roślinami sadzonymi według osiąganej wysokości - najwyżej rosnące na tyle rabaty, najniżej rosnące na jej przodzie ) albo po polsku ( styl dawnych wiejskich przedogródków - rośliny mniej więcej o tym samym wzroście, różnych porach kwitnienia - wysepki z roślin wyższych umieszczane w różnych miejscach rabaty ). Sadzimy grupowo, znaczy po parę lub nawet paręnaście sztuk jednego gatunku lub odmiany ( im mniejszego rozmiaru roślina tym więcej sadzonek potrzebujemy ). Nie szalejemy z mnogością gatunków czy odmian.
W ogrodzie country jest miejsce na różankę tylko że nie jest to różanka klasyczna, znaczy róże w roli głównej i mało co do tego. W ogrodzie wiejskim róże mają spore towarzystwo. Na towarzystwo nadają się zarówno byliny jak i rośliny dwuletnie i jednoroczne. Anglicy sadzą namiętnie bodziszki ( mieszańce łąkowych ), bodziszki+ róże to jest standardowy obrazek w angielskich ogrodach w czerwcu. Sadzą też w różankach irysy bródkowe ( na przedzie różanej rabaty ), wielosiły, firletki, czyśćce i lawendy. Z roślin dwuletnich namiętnie sadzą naparstnice, a z jednorocznych szałwię muszkatołową. Różanka nadal będzie w stylu wiejskim jeżeli do różanych krzewów dodamy formowany bukszpan. Co do doboru róż do różanki to niby najlepsze byłyby róże "dzikie" , historyczne czy angielki lub nostalgiczne ale bez przesadyzmu. Nawet mieszaniec herbatni kiedy jest podsadzony bylinami znacznie zyskuje na urodzie. To o czym należy pamiętać przy podsadzaniu różanych krzewów to o zachowaniu rozsądnych odstępów pomiędzy bylinami i różami (nie tylko walka o dobrutki z ziemi ale i przewiew wskazany żeby róże grzybka nie podłapywały ).
Na fotkach powyżej takie bardziej uładzone nasadzenia, na fotkach poniżej rośliny nie trzymają się tak bardzo wyznaczonych im stanowisk i tworzą wrażenie bardzo swobodnych układów ( niech to nikogo nie zwiedzie rośliny mają wytyczone stanowiska, jedynie ich pokrój sprawia że tworzą wrażenie swobodnej plątaniny ).
Teraz jedno z moich największych odkryć podczas wypraw angielskich - na cholerę komu aliganckie trejaże, stelaże i inne urodne podpory! Podziwiać to w ogrodzie trza rośliny a nie "wyposażenie" ( "Och, jakiż cudny ten system nawadniający, no a pompa to po prostu marzenie! I do tego jeszcze ten cudny trejażyk impregnowany na zielono, śliczny, aż szkoda roślinami okrywać." ) Trzy lub cztery paciory związane jak indiańskie tipi i już mamy sam cud albiońskiego ogrodnictwa - podporę do roślin w stylu country. Puścić na to możemy wszystko - powojnki urodne, różyce pnące, groszek pachnący, ba - pomidory! Na jakimś zdjęciu Karla Gercensa widziałam ogródek warzywny gdzie paciory pod pomidory były pomalowane na kolor pomidorowy - robiło wrażenie!
Teraz zrobimy przeskok od klasycznych nasadzeń bylinowych do nasadzeń w stylu Pieta Oudolfa. Nasadzenia te to jakby ogród bylinowy w skali makro wzbogacony o trawy. Skala jest że tak powiem parkowa, byliny hardcorowe ( te z trzech pierwszych zdjątek poniżej to są hardcorowe w UK, u nas ani cynobrówka ani bodziszki Wallicha nie są roślinami o największej odporności ), wytrzymujące brak doglądania. Nie samymi trawami i bylinami ogród stoi, krzewy dosadzane też z tych odpornych ( bzy Sambucus nigra o ciemnych liściach na przykład czy na bardziej żyznych gruntach kaliny Viburnum że się tak wypiszę - w odmianach ). Można też sadzić róże, najlepiej gatunki. Ogrody Oudolfa to ogrody krajobrazowe, nie wymagające ciągłych nawożeń i dopieszczeń. Oczywiście nie znaczy to że nic się przy tego typu nasadzeniach nie robi ale wybaczają one wiele "niedociągnięć" ogrodniczych. W takich nasadzeniach bardzo dobrze wyglądają "czyste" gatunki bylin, takie polne margaretki ( znaczy jastrun Leucanthemum vulgare ) czy krwawnice Lythrum salicaria. Jeżeli wykorzystamy te same gatunki sadzone w grupach, które będą porastały też na łące kwietnej stworzymy płynne przejście od nasadzeń ogrodowych do "dziczyzny".
Zdjątka z tego wpisu to fotkowy zapis Tabazowej wyprawy do albiońskich ogrodów.
Przepiękne zdjęcia ogrodów :) Bardzo Ci dziękuję za tak miłe słowa pod moim adresem, ale muszę sprostować, że nie zupełnie tak jest. Mój mąż jest młodym mundurowym w stanie już spoczynku i to On działa najwięcej wokół zagrody. Ale bardzo Ci dziękuję - urosłam we własnych oczach :D.
OdpowiedzUsuńMój ogród w tej chwili wygląda bardzo naturalistycznie, wręcz zapomnianie i dziko, przez sesję letnią, ale idzie już ku końcowi. Wyobraź sobie, że te moje ukochane białe dzwoneczki znalazłam jeszcze w innym miejscu, jak to dobrze, że nie miałam czasu pielić :)))))
Więcej napiszę już jutro, na spokojnie po najtrudniejszym, dzisiejszym egzaminie :)
Agatku do mężów, partnerów i innych przyjaciół na ogół potrzebny jest pilot i ręka na przycisku, he, he. Owszem działanie jest ale koncepcje rodzą się u kierownictwa ( w tym miejscu pozdrawiam męża );-). Brak glancu wyszedł na dobre białym dzwonkom, zawsze twierdziłam że nadmierny wypiel nie jest dobry dla ogrodu. Trzymam kciuki egzaminowo.
Usuńnie paszą mi w tym te oudolfizmy. ogródek country (w tym warzywnik) - yes, jak najbardziej, potem sad z wykoszonymi ścieżkami a potem łąka. przyjemne z pożytecznym. oudolfy i pokrewne jakoś mi się fajnie ogląda u kogoś ale żeby zaraz lecieć, kopać i sadzić to nie. dużo, bardzo dużo roboty na wstępie, potem czekanie aż się zagęści i wreszcie zostanie osiągnięty efekt zamierzony. tylko jak już będzie ten efekt to zdąży się znudzić. a w cfiszencajcie tyle pokus :D
OdpowiedzUsuńWilczyco Ty masz szlacheckie ciągoty - wirydarzyk, warzywniak, sadek, łąki i las.;-) Oudolfy lubię ale że tak się wypiszę, nie w wersji kanonicznej. Znaczy uważam że jest to dobry sposób na duże przestrzenie z tym że adaptując go do naszych warunków to w dużych ogrodach zwiększyłabym ilość krzewów i drzew ( taaa, preria a tu drzewska ). Oudolfy błyskawiczne to tylko z dużych kęp traw,i z bylin ekspresowo się rozrastających ( czyściec b. i sedumy, jakieś stada rozsiewczych mikołajków - uwaga na dzielżany czy jeżówki, nawet gatunek czasem grymasi ). Cfiszencajtu i tak się nie uniknie, zakupoholizm roślinny ciężką chorobą jest. Howgh!
Usuńoch, och, właśnie sobie dziergam powoli taki sam wpis ;-)
OdpowiedzUsuńMuszę wam powiedzieć, że wcale nie jest tak, że "jaka piękna pompa" to hardkor i abstrakcja. Nie dalej jak wczoraj potencjalny budowniczy systemów nawodnienia powiedział mi, że może nam się dobrze współpracować, bo będę projektować ogrody łatwe do nawadniania o_o a nie dalej jak w zeszłym tygodniu rozmawiałam o przeróbce ogrodu "na glanc" na "swobodny" i okazało się, że owszem wszystko ładnie, ale rabaty mają zostać na swoim miejscu (upchnięte przy płocie tuje i platany), bo nie można zmienić nawodnienia.
Zastanowiłam się przez chwilę, dlaczego angielskie country i styl krajobrazowy są tak inne od naszych "swobodnych" ogrodów. To kwestia krzewowego dopełniacza rabat imo- u nich, jak piszesz, bezpretensjonalne czarne bzy, kaliny, derenie, u nas- 150 odmian iglaków i liściaków, każdy najpiękniejszy i wystrzyżony na kulkę, a to nie to samo, co kulki bukszpanów. No i kwestia skali, plamy bylin minimalnie 1 mkw (czyli 8- 10 szt.) są kanoniczne, my sadzimy po 3, a w całym ogrodzie kilkadziesiąt.
Oczywiście lokowanie gadżetów na rabatach to też nasza specjalność, kto by tam kije wtykał.
Super dobór bylinek do róż <3 wszystkie lubię i wciąż poszerzam listę. O krwiściągi np. w tym roku.
Dziergasz bo aż się prosi w tej części sezonu ogrodniczego ( glancyści zaczynają przeżynać walkę z chwastami i wpadają w histerię ). O tej pompie to ja tak z realu, podsłuchałam swego czasu rozmowę dwóch panów przy przecudnej urody oczku wodnym ( mostki, latarenki, wystająca folia, zero roślin poza zabiedzonym nenufarkiem ). Siła pompy, firma - no bajery - cud nie ogród wodny! Tekst o trejażyku jest mój ale to licentia poetica na tekścik jednej z moich ciotek ( rodziny się nie wybiera;-) ) o płocie.
UsuńCo do umiłowania iglactwa wszelakiego to myślę że ono wynika z warunków klimatycznych, albiońska zima a nasza zima to dwie całkiem różne pory roku. U nas naprawdę nie ma wtedy wegetacji. Nie rozumiem tylko dlaczego jeżeli już używamy nasadzeń z iglaków to musi to być natychmiast przegląd całej oferty szkółek. O dereniach białych to mi się nawet pisać nie chce bo przycinanie pędów żeby młode kolorowe czarowały zimą to jest "nie do pomyślenia", tylko kolorowolistne odmiany dereni mają szanse ( kolorek na liściach je ratuje ). Co do ilości pchanych gatunków do ogrodu to ja sama powinnam uderzyć się w pierwsi, no faktem jest sadzimy mnogo bez opamiętania. Krwiściąg lubię ten zwyczajny, łąkowo u nas porastający. Do tej pory dosadzałam do dzielżanów i rudbekii, teraz wylezę z nim do przetacznikowców.
Tabiczku, wielki Ci ukłon za ten wpis :0. Prawie rozparła mnie duma, bo jeszcze nikt o mnie nie pisał ;). No cóż u mnie też pokutuje sadzenie małych kępek i wszędzie z nadzieją że większe plamy zrobią się same ;), ale uczę się i chłonę ogrodniczą wiedzę więc może kiedyś z dumą zawieszę oko na tym co stworzyłam. A na razie jestem niewolnikiem własnych pomysłów a natura robi swoje ;) i chyba już mnie to przerosło :(
OdpowiedzUsuńPikutku mnie to przerosło dawno temu! Plamy same robią się wolno, niestety. Jestem w fazie nieustającego dzielenia lepszych bylin. Na szczęście czyśćce czy bodzie mnie ratują.
OdpowiedzUsuńI właśnie w bodziszki idę ostatnio żałując nieustannie że nie ma pomarańczowych ;). Ale w ognistej zastępuję je kuklikami więc może kiedyś coś z tego będzie :)
OdpowiedzUsuń