Marsjanie uprowadzają zwierzęta domowe czyli świat w okowach paniki

Jak  wiecie  drogie Blogoczytaczki  i  drodzy  Blogoczytacze ulubionym  powodem do  paniki  dla  mła   są  wiosenne  przymrozki w  kwietniu, sytuacja  naszej  energetyki  oraz  postępujące  od  lat  stepowienie  kraju. Wszystkie insze strachy  nie  mieszczą się w zjawisku  pod  tytułem  panika. Rządowe ustawki, opozycyjne  gierki, teatrzyk wystawiający   przedstawienie "Polityka  dla  mas i intelektualnie sprawnych inaczej" kręcą  mła  tyle  o  ile, tzn. mła  jest  świadoma że  tak  naprawdę  wszystkie  primadonny  i  inne  primabalerony politycznego teatrzyku   pograją  sobie   na  tyle  na  ile  będzie  pozwalała  im  cena  chlebka  i  cena czegóś  do  tego  chlebka. Jak   będzie  za  wysoka   to  publiczka zdejmie  przedstawienie  i zażąda zmiany  obsady albo żeby  było  weselej,  wystawienia inszej  sztuki. Mła  się  czasem populta kiedy  aktorzy  teatrzyku  zaczynają  wierzyć że  oto nie  grają  a są   Juliuszem  Cezarem, Hamletem  czy Henrykiem IV na  łowach, ale  w  głębi  duszy  mła  wie że  tylko  para   z  niej  ujdzie  bo  dla  przedstawienia  nie  ma  to  znaczenia.  A  nie ma  dlatego że cud rozmnożenia  chleba w  Kafarnaum  jest tak  naprawdę nie  do  opanowania przez  politycznych mimo tego że  są oni od  podaży i popytu  na  chlebek zależni.  Polityczni jak  niby opanowują mnożenie  chlebka  to  zawsze  na  krótko i  to  żaden  cud  bo  odbywa się  czyimś  kosztem. Niestety  wiara  w  to że  się  jest  Juliuszem  Cezarem przedstawieniu nie służy, kończy  się  szkodami  dla  widzów, teatrzyku oraz wszechświata i dlatego  wszelkie  przejawy  podejścia  do  granej  postaci  w  stylu szkoły  Stanisławskiego powinny  być  natychmiast tępione  przez  inspicjenta  i  suflera. Dla  dobra  przedstawienia. Wracając do paniki, mła  znaczy spektakl  polityczny ogląda, nawet  przeżywa ale  ciągle  wie  że to  nie jest  tak bardzo naprawdę. a  jak  nie  jest  naprawdę to  panika  nie ma  się  gdzie  zaląc. Może lekki straszek co najwyżej i to  taki ustępujący fali  wkurzenia.

Za to mendia  usiłujo  mła straszyć na poważnie. Współczesne mendia  cóś nie  lubio myślenia, one  się  trochę  robią  jak  ten  teatrzyk. Emocje, emocje i  jeszcze raz  emocje. Nieważne  czy  to  co je  wywołuje  ma  podstawy  w  faktach  czy  nie, przekaz  ma  być  emocjonalny. Jak polityk  wygłosi  przemówienie  wyciskające  łzy z ócz  to  mendia  będą  z   nim  płakać zamiast  odrzeć  je  z  emocji  i  przedstawić "na  czysto", bez  szumów  uczuciowych. Jak  młodziutka  aktywistka walczy  w  słusznej  sprawie to  mało  cóś  głosów że słuszność  sprawy nie  usprawiedliwia  w  niczym wciągania dzieci w politykę. Mła z  doświadczenia  wie że  każda indoktrynacja  dzieci  jest  zła, każda. Wychowanie  a  indoktrynacja    to  nie  jest  to  samo, Hunwejbina się  nie  wychowuje do  samodzielnego  bytu tylko  indoktrynuje  w  określonym  celu. Niestety  prawdziwe jest to że  każda  słuszna  sprawa  w  którą angażowano  dzieci okazywała  się  wielkim  ludzkim  syfem.  Mła to  wie  a  mendia  jakoś  nie  chcą  wiedzieć i  grecizm  się  szerzy  zamiast  myślenia.   Emocje  po  raz  kolejny a  nie  choćby cień  próby  intelektualnego  zmierzenia  się  z  tematem. Tylko czekać aż się wytworzy antygrecizm z jakimś inszym cudownym dzieckiem, z bezmózgą emocjonalnością w tle. Obecnie na  tapecie mamy  zarazę.  Mendia  kwiczą ze  szczęścia -  dyskretnie  wplecione  fake  newsy, dane  z  dupy, słuszne  skądinąd  podejrzenia  wobec  chińskich  władz przeplatają  się  z  informacjami typu "wymarli  wszyscy  oprócz  naszego  korespndenta", zdroworozsądkowymi zaleceniami  WHO, rzetelnymi  statystykami. Mój  boszsz... to  nie  przypomina w  niczym normalnego  obiegu  informacji, to  natłok info bez  selekcji podawany  ludziom  z  których  większość  tej  selekcji  sama  z  się  zrobić  nie  umie. Mła  to  zaczyna  przypominać  horror ale  nie  ten  zarazowy  tylko  ten  o niebezpieczeństwach  epoki  informatycznej. Mła  czeka  kiedy  mendia  głównego  nurtu  zapieją że  Marsjanie  uprowadzajo zwierzęta  domowe, to  będzie  dla  niej  znak  że  należy  się  odciąć  od  sieci, wynieść do lasu  i  żyć  zbierając  runo leśne i  polując  na  myszy.

Dzisiejszy wpis jest ozdobiony karnawałowo, wszak to ostatki. Włoski artysta Giandomenico Tiepolo ( 1727-1804 ) był jednym z dziewięciorga dzieci wielkiego XVIII-wiecznego mistrza weneckiego, Giovanniego Battisty Tiepolo ( 1696-1770 ). Pierwszą połowę życia spędził u boku ojca, ucząc się rzemiosła. Gdzieś tak po roku 1770, kiedy jego ojciec zmarł w Madrycie, sztuka Domenico stała się wyjątkowa, szczególnie dzięki trzem wielkim seriom lawowanych rysunków piórkiem. Za arcydzieło uchodzi "Divertimento per li regazzi" ( "Rozrywka dla dzieci" ), znany również jako seria "Punchinello". Cykl składa się ze 104 podpisanych i ponumerowanych stron (oraz strony tytułowej przechowywanej obecnie w Muzeum Sztuki Nelsona-Atkinsa w Kansas City ). Powstał w latach 90 XVIII wieku, opowiada o życiu Punchinello, garbatego ktosia z długim nochalem, postaci rodem z commedia dell' arte. Punchinello było inspiracją dla brytyjskiej postaci marionetkowej Punch, z duetu Punch i Judy.