Państwo Kotostwo

Właściwie ten wpis powinien być zatytułowany Jaśnie Państwo Kotostwo, bowiem kociszony zachowują się jak francuska arystokracja na dworze Ludwika XV ( tak, tak, po nich to też tylko potop ). Nieuświadomione historycznie bestie nie czują jak kiełkuje we mnie myśl rewolucyjna ( wybudowanie kociej budki na podwórzu -  no zawsze to lepsze niż gilotynka, he, he  ). W mijającym tygodniu dały mi popalić jak rzadko, byłam uziemiona w domu ( od czego przybyło wpisów ) i uwięziona z nimi 24 godziny na dobę. Wiedziałam że mieszkam z bandą egoistów i szumowin, jednak zaskoczył mnie stopień bezwzględności w egzekwowaniu żądań. Choćbym na ryj upadła  nie mam prawa odstąpić od odpowiedniego poziomu usług świadczonych Jaśnie Państwu. Jaśnie Państwo w ramach wyrażania dezaprobaty dla mojego powolnego grajdania się przy obsłudze jaśnie pańskich tyłków posunęło się do pazuro i zęboczynów. Zdaje się że przed nami solidne pranie Jaśnie Państwa i grupowa sesja socjalizująca w zamkniętej łazience. Nie dość że żądają ciągłych usług to jeszcze rzadkie chwile spokoju wcale nie są spokojne. Czarne dziewczynki są na etapie Xeny, wojowniczej księżniczki - mam gdzieś ich walki o ile nie odbywają się one na mojej leżącej osobie. Niestety, czarnule uważają że bitwa beze mnie występującej w charakterze pola bitwy to nie jest  dobrze prowadzona kampania. Stąd tzw. przypadkowe rany będące moim udziałem.  Jeszcze gorzej jest z Felicjanem, który jak wiadomo zawsze miał coś z główką.  Tak przynajmniej do tej pory uważałam zwalając winę za jego odloty na kocie ADHD i tym podobne zaburzenia ( koci zespół  Tourette'a! ). Teraz jednak skłaniam się ku poglądowi że Felicjan jest po prostu złym kotem, charakter u niego wredny jak u kiplingowskiego Shere Khana. Wszelkie żądania w stosunku do mojej osoby Felicjan okrasza bitewnym prychaniem, apogeum tej ekspresji wojennej  następuje przy otwieraniu okien ( na jego nieustające żądania, że się tak wypiszę ). Prychanie, rzucanie się na moje ręce,  na klamkę, ataki na parapet - normalnie wścieklizna. Dodatkowo podgryza moje palce jak ładuję żarcie do misek, bynajmniej nie przez pomyłkę! Na tym tle nielegalne podżeranie w wykonaniu Lalka i  Okularii zwanej obecnie Chomikiem to prycho, choć jestem wściekła jak ktoś się po chamsku dobiera do mojej jajecznicy ( ta dwójka jest wszystkożerna, pewnie dobrałyby się i do suchych pyrów ). Energia rozsadza moje stadko, ostatnio grupowo atakowały padający śnieg, Lalek  i Okularia czyniły to z wdziękiem mastodontów. Małgoś - Sąsiadka, która też zauważyła wzrastającą falę kociej upierdliwości, twierdzi że to wina diety, krótko pisząc za dobry futer dostają. No nie wiem - głodzić je wychowawczo? Nie dostają wielkiej ilości żarcia, karmię dobrze ale bez przesady. Na szczęście szykuje się wyzwolenie z domowych pieleszy, więc nie będę skazana na ciągłe przebywanie z tą bandą. Może rozsądne dawkowanie kociego towarzystwa pozwoli złapać oddech ( qrcze, normalnie matka wielokotna przed wymarzonym końcem urlopu macierzyńskiego   ).
Na koniec podzielę się smutkiem - niespodziewanie odszedł koci kolega Jantarek. Piszę niespodziewanie, choć rudy Jantarek żył w pożyczonym czasie.W zeszłym roku zimą przeszedł poważną operację. Doszedł do siebie w miarę szybko i w bardzo dobrej formie przeżył ten rok ( też radośnie lubił czasem przykatować swoją pańcię ). Niestety parę dni temu Jantarek przeszedł wylew i  odszedł do Wielkiego Kotowego. Bardzo kibicowaliśmy Jantarkowi,  lubimy jego panią i jest nam cholernie  przykro. Na szczęście w potrzebie ( wiem że to głupio wygląda ) okazała się niejaka Milenka, kocica, która potrzebowała domu. Będzie dyżurowała na stanowisku Jantarka.