A co tam w ogrodzie?

A w ogrodzie jesień! Taka sucha. Słońce dające czadu we wrześniu fajna sprawa  ale  choć trochę wilgoci by się przydało. Nerwowo przeglądam prognozę  i owszem, widzę że temperatury jakby jesiennieją,  ale wody z nieba spadające to widzę dopiero w okolicy początku października. Niech to szlag! Przyjdzie mi wykonywać podlewanie wodociągowe, które jest  kosztowne i nie tak skuteczne jak to  podlewanie  z nieba. Staram się pocieszać myślą że suchy wrzesień sprawi że w przyszłym roku zawilce gajowe będą kwitły jak marzenie, taka terapia potrzebna gdy patrzy się na przysychające owoce jarzębin ( na szczęście nie wszystkich ).  Moim zdaniem to w ogóle w tym roku owoce na drzewach i krzewach nie są najwyższej jakości i dość  szybko przechodzą w fazę smętnej mumii.

Na szczęście jesienne kwitnienie róż odrywa człowiek  od przykrych rozmyślań  na temat wpływu klimatu na ogrodowe nasadzenia. Krzewom różanym wyraźnie taka pogoda jaką mamy  teraz  służy. Bezczelnie przyznaję że drugie kwitnienie róż je powtarzających zazwyczaj robi na mnie  większe wrażenie niż kwitnienie czerwcowe.  Kolory jesienne wielu odmian jakoś bardziej do mnie przemawiają. W dodatku marcinki robią tło a to zawsze urodzie  różanych kwiatów służy. W październiku czekają mnie  przesadzenia niektórych krzewów na opuszczone przez zawirusowane lilie miejsca. W ogóle przede mną jeszcze sporo przesadzania.

Najlepiej prezentuje się obecnie podwórko, głównie za sprawą kwitnących marcinków i traw, czadu dają rozplenice i prosa. Palczatkę i sporolobusa posadziłam tak  że przyjdzie mi jeszcze sporo poczekać na olśnienia. W ogóle chętnie dokupiłabym niebieskiej palczatki, czuję się palczatkowo niedopieszczona. Uwijam się  jak ten pszczółek usiłując ogarnąć Alcatraz, jestem podrapana, pokłuta i pogryziona przez mrówki. Wielkiego postępu nie widać, Alcatraz ma tylko odgruzowane  fragmenty.  Na byłym trawniku kupy wyrwanego zielska, darń i szczątki starego  grilla ( cześć jego pamięci! ). Na owych  kupach siedzą koty i porykują na mnie  jak banda ekonomów na chłopa pańszczyźnianego. Od czasu do czasu usiłują "pomagać" czyli zapraszają do zabawy  wykopując  świeżo wsadzone cebule albo ocierają się namiętnie o mój urodzinowy szpadel ( jeszcze nie złamany, choć lekko podgięty ). Pilnie wkopuję cebule, łupy z Lidla i marketów budowlanych. Przyznaję bez bicia że w tym roku  cebulowo przyszalałam - głównie narcyzowo - hiacyntowo, mea culpa bo sobie przyrzeczenia składałam na temat abstynencji hiacyntowej ( ale jak tu się nie skusić na 20 cebul w cenie  piętnastu złociszy ). W  związku z cebulowaniem pleców nie czuję, sama zaleciłam sobie smarowanie mazidłem rozgrzewającym ( ależ będę pięknie śmierdziała! ) i zaraz udam się  na tzw. spoczynek. Rzecz jasna obłożę się kotami w ramach podleczenia krzyży. To  moja msta za to porykiwanie na mnie z kup i "zabawy" ogrodowe.