Codziennik - różności listopadowe

Wpisu  nie  powinno  zaczynać  się  od  zdania  "nie na  temat" a  zdania   nie  powinno  zaczynać  się  od  słowa  "więc". Więc tak,  jakoś  tam  egzystujemy w ciągłym  strachu czy  aby  dotrwamy bezawaryjnie  do położenia  nowego  kabelka.  Zdanie  jest słabo  tematycznie powiązane  z  wpisem  bo dziś będzie o  bywaniu, mebelkach   (  nie  wszystkich  bo mła  jest  powolna i  wiecznie opóźniona ) i  troszki o  słojach. Będzie też  o  deprawacji  Mrutka  dokonywanej  przez  Sztaflika i  Epuzera, bo  tego  zjawiska nie należy  zostawić bez opisu. Zresztą od tego   tematu  zacznę - Mrutek  jest  złodziejem! A  nie  był, dostałam  kota  bez  wad  fabrycznych, gotowego  do  użytku.  Zachowywał  się  wzorowo  i bez  zarzutu - kuweta ogarnięta, czekanie  na  posiłek  przy swojej  miseczce  ( szybko  pokumał która  jest jego  ),  miły  stosunek  do innych  zwierząt, otwartość  wobec  ludzi.  Normalnie  zwierz  domowy  jak  się  patrzy. Do  czasu  kiedy  nie  zobaczył  jak Epuzer  sam  się poczęstował wołowiną przygotowaną  do  krojenia w michy (  Epuzer porwał  kawał i udał się za okno biegiem ). Od  tego pamiętnego  zdarzenia  Mrutek  też się  zaczął  częstować i to  wszystkim na  co ma  ochotę, nawet  gdy  to  wszystko znajduje  się  akurat  na moim  talerzu.  Skarcony  pyskuje co  jest zasługą  Sztaflika.  Podłapał od  niej  gadane i zaczął  się  pultać gdy  coś  mu  nie pasi. Prowadzi ze mną  dyskusje  na  różne  tematy, szczęśliwie  jeszcze  głosu  nie podnosi. Czeka  mnie praca wychowawcza bo nie  jest  dobrze  widzieć  kocią  łapkę  wyciągającą pierogi  z talerza.

Mła  nadal  prowadzi życie światowe, znaczy bywa.  Wczoraj  na ten  przykład  była  w  kinie  bo Agniecha  zachwalała  "Boże  Ciało" i słusznie  zachwalała.  Historia  która  niby  jest  szczerzepolska  ale  tak  naprawdę  uniwersalna, na  pewno  warta  była  zobaczenia.  Mła się  teraz  zastanawia leniwie   kto zrobił większy  kawałek  dobrej  roboty (  oprócz  reżysera rzecz  jasna, szczerze pisząc  to nie spodziewałam  się  po  Janku Komasie  aż  tak  dobrego  filmu -   po "Miasto 44" mła  się  długo  odbijało ),  operator  czy odtwórca  głównej roli?   Obaj  się  wznieśli, że  tak  rzecz  ujmę.  Historia inspirowana różnymi  prawdziwymi pieriepałkami podszywających  się  pod  szamana ( nie tylko Patryka  B. ale  i wcześniejszymi  sprawami ) całkiem  zgrabnie  opowiedziana  i  przede  wszystkim świetnie  zagrana i pięknie  sfocona.  Wielowarstwowa, co  kto  z tego  wyciągnie  zależeć  będzie  od  wrażliwości  jaką  posiada -  nie  jest to  kino łopatologiczne.  Mła  zadowolniona  z  seansu postanowiła  sobie  że będzie bywać  w kinie  częściej, bo  filmy  w  spokoju  to  ona może  głównie  nocką  oglądać a zarywanie  nocek  nie służy  jej  urodzie. Mła  zaraz  zakombinuję  jak tu  wyciągnąć  Mamelona, Dżizaasa i  Jądrzeja na   nowy  film  Scorsese. Oprócz ukulturalniań  mła  bywała  w  marketach  budowlanych w celu  nabycia  odpowiedniego zawiasu okiennego  i  puszki  śmieciowej czarnej. Przy okazji  mła  zrobiła interes  stulecia, znaczy  nabyła cebulki "ostatniej  szansy"  za jedyne  2,50 peelena jak  leci za  opakowanie.  Zważywszy  że  mła dopadła za tę  cenę  po 100 cebul  krokusów  botanicznych  w miksie to wyraźnie  się opłacało.  Oczywiście  nie ma  że  nie ma  i cebule  trza  było  wsadzić mimo  tego że  aura to  taka  średnio ogrodowa.  Pod  jarząbkiem  na  Podwórku powinno    po  tym listopadowym  sadzeniu  w marcu  kwitnąć  że  ho, ho!  Za całe 5 złociszy te  200 krokusowych  kwiatków  da  czadu.  Mła  jest  w  tym roku  cebulowo  bardzo usatysfakcjonowana. Ponadto mła  bezczelnie  schowała kolejną  paczuszkę za 2,50 do  lodówki, bo ma  gryplany  jak  to sobie  wiosnę  zimą  w  domu  zapuści.

Na  razie  mła   zapuszcza  dom, bo sprzątać  jej  się  nie  chce. Robi mebelki  i tym robieniem robi  sobie  domowy chlewik.  Niby cóś  tam  sprząta  żeby  się  nie  nosiło ale prawdziwych  porządków  ni ma.  Mła  nie uskutecznia  bo i po co.  W  kolejce  do  czyszczenia i odmalowania czekają  następne  mebelki i  na  tym  mła  się  musi  koncentrować  a  nie  na akcji  sprzątającej.  Poza  tym  mła  nie lubi sprzątać  i  już! Zawsze  ciężko przeżywa  konieczność  sprzątania,  jest  w końcu córką  Tatusia. Do tej  pory mła  odwaliła  dwa  mebelki - komódki  w stylu   Małej  Stabilizacji zrobione  w  Wyszkowie (  wicie  rozumicie  to  czasy kiedy  wchodziło   się  do tzw. meblowego i chciało  się  zamówić  komódkę  z  szafą,  konkretnie  takie  jak  te stojące w sklepie a  sprzedający uprzejmie odpowiadał "To są  wzory.  Szafy  i komody  może  będą  pod  koniec  kwartału ale  mamy  na  stanie kanapę."  ).  Z  podniszczonych  wspomnień  po PRL - u mła  usiłowała  wyczarować  cós  na kształt  "szwedzkiego  designu" ale  wyszedł  jej  "szwecki mybel".  Hym... i tak  lepsze  to od  tego co  do tej pory  stało  na  miejscu zajmowanym  dziś  przez  komódki.  Oczywiście gałeczki  nadal nie zostały  kupione ale  to  nie jest  wina  mła  tylko  tego   że  nie  wie  czy nie będzie  musiała  dołożyć  z własnej  porpony do lekstryczności kamienicznej.  Nie  jestem  tak  do  końca  pewna  czy  Agniecha  będzie  usatysfakcjonowana poziomem  wykonania,  jak  i  ilością  oddanych  do  użytku  mebli  (  co  to  jest  te nędzne  dwie  sztuki?! )  ale  mła  jest  po prostu z natury powolna jak  mucha  w  smole.  Co  do  dopracowania mebelków - mła nie usiłowała  ukrywać  że  one  stare i swoje  przeżyły, nie  szalała  z  superszpachlówkami, pod  kancik  nie  dopracowywała.  Mebelki  wyglądają  hym.. tego.... pseudorzemieślniczo ale  zdaniem  mła  i  tak  lepiej  niż  różne  świeżutkie  okazy  z meblowych  salonów.                                                                                               
Co  do słojowego tematu  dla  Dory  to mła się  zbiera  do napisania.  Kiedy  była  w  Leroju  to uczestniczyła  w pokazie prawilnego  słojowania przeprowadzonym  przez Pana Lerojowego .  Okazało  się że  mła  wszystko  robiła źle i  ona teraz  ma  zgryza  bo  te złe  słoje  własnej  produkcji  cóś się  jej  lepiej  podobały  od  tych  prawilnie  prowadzonych. Mła sobie  musi  jeszcze  raz  temat przegryźć.   A  teraz dla  tych  co majo  jesienno  chandrę - trza  wierzyć  w  wiosnę!