Rodzinne popołudnie

Mła wczoraj bawiła się z familią, szczęśliwa jak  prosię w błocie. Mieliśmy nawet  kurtulę, niestety taką hamerykańską. Byliśmy w kinie na nowym Ridleyu ( pozdrowienia dla karnie zamaseczkowanych przed wejściem do sali kinowej i swobodnie rozmaseczkowanych w niej zasiadłych, he, he, he ) choć pierwotna koncepcja była taka że pójdziemy na "Nuevo Orden". Może to i głupie ale poleźliśmy na ten konkretny tytuł bo w sali studyjnej kina w którym grali  film Michela Franco stoją krzesełka  a mój Tatuś ma swoje lata i lepiej żeby siedział przez  te dwie godziny na czymś  wygodniejszym. Hym... skutek był taki że nasz Tatuś stwierdził że fotele kinowe są do dupy i że nie wiedział że w XIV wiecznej Francji  już kursowało słówko libertyn a rycerze oświadczali że są "spłukani". Zdawa mła się że jedyne co się Tatusiu w filmie Ridleya podobało to zdjęcia. Mła rozumie bo i dla niej atrakcją było  piękne filmowanie rycerskiego pojedynku. Niestety chwyty typu wieczna zima w tym średniowieczu i ledwie  wiosenny promyk dla kobit na nią nie działają, mła zresztą nie przepada  za "historycznym" kinem  Ridleya bo jest publicystyczne. Tak to określam. Nic to, przynajmniej  się ponabijaliśmy z tzw. smaczków a że zdjęcia rzeczywiście cool więc bez specjalnego wstrętu można było oblookać. Nie wiem czy filmidło powtórzy sukces podobnie zrobionego "Gladiatora", przez te dwadzieścia lat,  które minęły od jego premiery publiczność się zmieniła. Mam wrażenie że zmarvelała. Prędzej ludzie  skojarzą z mrokami średniowiecza Daenerys Targaryen niż rzeczywistych królów Francji, czy ich wasali. W ogóle o kim, tfu, o czym ja pisze, co to jest wasal, he, he, he?

Później  był obiadek, Dżizaas postawiła na klasykę - znaczy ziemniaczki pieczone  z ziółkami, kaczka z sosem pomarańczowym i czerwona kapusta. Do tego wychlaliśmy czerwone wino  z Chile i Hiszpanii. Kawusia, ciastuńka i tzw. ożywiona dyskusja ( moja trójeczka żyje w bańce informacyjnej ). Koty szaleli i się popisywali, mła oglądała filmik ze zniszczenia przez Baltazara klosza od lampy ( zwisającej  z sufitu papierowej japońszczyzny - reakcja Jądrzeja, który ćwierkał  "Kto  to chodzi w pelerynce?" a potem się zorientował z czego jest pelerynka spowodowała u mła ból przepony ), widoczki ze Skopelos ( która jest chyba dlatego tak urocza bo jej  mieszkańcy  nie zgodzili się na zafundowanie im  lotniska ). Mła wyszła  od familii po pierwszej w nocy, kiedy  dotarła do domu koty  już na nią czekały z awanturą.  No bo Małgoś podkarmiła  kole czwartej i tyle godzin o suchym pysku  siedziały! Najbardziej pultał się Pasiak, mało nie pękł z oburzenia ( nadymał się operował taką skalą głosu jak Dimash )  Mła usłyszała na swój temat.  Na szczęście miała gościniec dla kotów, więc się obżarły rarytetną puchą i złagodniały. Szpagetka nawet łaskami obdzielała, starannie ocierając  się o mła w celu zabicia zapachów inszych kotów ( ona zawsze to robi kiedy przychodzę od kotów  Dżizaasa i Jądrzeja ). To była miła sobota, mła zadowolona bo Tatuś w formie a Dżizaas i Jądrzej po wakacjach też sobie radzą i nie chyrczą ( walić  covid, oni grypę potrafią przejść z przytupem ). Co prawda Jądrzej nadal walczy z kręgosłupem ale nie jest to  już to co było.  Poza tym wielkim sukcesem jest  to że mimo nieustających remontów, akcji ogródkowych jeszcze żywią, przeca ta dwójka potrafi podziałać.  Mła zawsze drży kiedy pomyśli o tym że  cóś chcą remontować bo nigdy nie wiadomo czy to tylko na SORze się skończy. Mła spotkała tyż Dorotę, u niej  że tak to określę stabilnie. Człowiek się cieszy tym co jeszcze jest i niech te dobre, choć nieczęste chwile trwają.

Dzisiejsze zdjątka to fotki z Alcatrazu niedzierlnego i efekt piątkowego przesadzania roślinków w nowe doniczki. Porozsadzałam niektóre kaktusy a takie eszewerie jednoodmianowe posadziłam  do jednej większej donicy. Kfioty z jedwabiu cóś się nie posuwają, więc nie ma czego focić. W muzyczniku kołyszące klimaty i tekst o radościach szklanki  do połowy pełnej.