Będzie sobie maj........

Styczeń powolutku zbliża się do połowy  i zaczynam odczuwać brak Alcatrazu w moim codziennym bytowaniu. Dyskretny  kurzyk jaki  niesie ze sobą upływ czasu "zmiękczył" w moim myśleniu o ogrodowych sprawkach wszystkie te kanty, ostre krawędzie i niepolerowany "wygląd  ogólny", którymi tak lubi dokładać mojemu ego nasz  ukochany ogród. Zacierają się wspomnienia  jazdy z oczkiem wodnym, załamki pieleniowej  i opadania macek z powodu  niepowodzeń  uprawowych. Jakoś ostrzej  i wyraźniej rysuje się za to cała galeria  uroczych alcatrazowych landszaftów z dyskretnym sztafażem w postaciach  mojej i kotów. A to zalegiwanie w trawce damy przyodzianej  jedynie w ogrodowe desouss,  z miauczącym ansamblem  i bezczynne (  o zgrozo! ) obserwowanie rozsiewania się dmuchawców, a to radosne łowienie uchem odgłosów pszczółkowego zbierania kwiatowych dobrutek, mało dyskretne,  że nie  napiszę iż ostentacyjnie chamskie podglądanie owadziego bunga - bunga. Podsumowując  krótko -  pamięć  podsuwa mi majowe fêtes galantes wykonywane  przeze mnie i koty na niechlujnym łonie Alcatrazu a wszelkie ogrodowe  problema  topi w mętnych i stojących wodach rzeki Sklerozy.

Depresyjny, wietrzny  i paskudnie mokry styczeń powoduje większą niż zazwyczaj ma to miejsce o tej porze roku, tęsknotę za słońcem, zielenią , odgłosami i zapachami życia. No śni mi się już niemal  ta bajka że  jest sobie maj!  Uciekam myślami do przodu przed tą dziwną zimową  zgnilizną, żeby tylko nie dać się złapać oblepiającej i obezwładniającej człowieka depresji ( Barashkon ma beacine anioły,  ja podróże in spe ). Poczyniłam  pierwsze roślinne zakupy w tym roku - spokojnie, bezekscesowo było.  Oczywiście grzeszenie solo nie jest tak miłe jak grzeszenie grupowe, mniejsze wyrzuty sumienia człowieka dręczą bo grzeszek dzielony. Kupiłyśmy z Mamelonem ( he, he, he ) parę liliowych cebul, żadne tam rarytasy czy niezwykłe niezwykłości. Wybrałyśmy orienpety bo w naszych warunkach są mało kłopotliwe w uprawie  i długo kwitną.  W moim wypadku dochodzi jeszcze do tego chęć podlizania się  Ciotce  Elce, która uwielbia te olbrzymie lilie. No i będzie nam w lipcu pachniało aż do zakręcenia się w głowie.  Do Alcatrazu  przyjadą  kolejne cebule odkrytej  przeze mnie w zeszłym roku prześlicznej  'Grande Affaire' i dwie debiutantki - 'Boogie Woogie' i 'Pretty Woman'. Jak widzicie jest kremowo i z lekka różowawo, pastelowe  odcienie lilii jakoś najbardziej mnie kręcą. Przeglądam też oferty handlowe dotyczących  innych niż lilie roślin, ale do zakupów  jeszcze nie dojrzałam. Nie wiem zresztą czy jest sens kupować w tym roku rarytetniejsze byliny ( karłowate irysy bródkowe inna bajka, tralala  ), bo to  będzie rok  zakrzewiania, budowania nowego "stelażu" ogrodu.Co prawda oko mi gdzieś tam zabłądziło w okolice japońskich odmian kokoryczek, ale kokoryczki nie zając, gdzieś tam je zawsze dorwać można a ja tu mam pilniejsze ogrodowe sprawy na głowie.

Koty też mają swoje wiosenne tęsknoty, na dwór  wychodzą jednak niechętnie, bo zacinający deszcz moczy im futra.  Usiłują wyżywać się za to na domowej araukarii  ( ku mojej nieopisanej wściekłości! ). Dzisiaj w doopsko, jeszcze  poddrutowane, zarobiła Szpagetka.  Cud  że drzewko się nie połamało , kiedy usiłowała skoczyć na nie z najwyższej szafy w domu! Jeden  "konarek" z lekka ucierpiał ale większych szkód nie  było, może dlatego że  Szpagetka została w ostatniej chwili  za pomocą ręcznika zmuszona do zmiany toru lotu. Na szczęście kocie  łapy też nie ucierpiały w wyniku tych ewolucji powietrznych, zakończonych lądowaniem w nieplanowanym miejscu.Pewnie dlatego że  Szpagetka zastosowała metodę lotu "na Batmana skrzyżowanego z lotopałanką". Uff, dała mi dzisiaj popalić! Reszta  kotów zachowuje się w granicach  średniego stopnia  bezczelności  ( mój bosz..... i ja to uważam za sukces ).  Na zakończenie wklejam obrazek majowo - czerwcowego bukietu, niech Wam się też  marzą pachnące  kwiaty późnej wiosny.