Zarażanki i powiastki kwarantannowe

Mła  nie dowierza, pytania okołokoronawirusowe, że tak je określi, pojawiły się  wcześniej  niż sądziła że się pojawią. Pewnie z powodu statystyk i takich tam różnych dziwnych rzeczy które zaczynają wyłazić  wytropione nie przez nawiedzonych blogerów ( he, he, he ) tylko dziennikarzy śledczych. Nie przebiło się  to jeszcze  do mainstreamu na dobre ale są już pierwsze krople drążące skałę. Mła  czuła  że  będzie śmierdzieć, jednak  zdaje  się że skala smrodu może zaskoczyć nawet ją, nawykłą do smrodów  wszelkiego typu z racji  że  podejrzewa niecne zamiary niemal u  wszystkich zarzundzających wynikające  z  tego że władza działa na ludzi jak  narkotyk ( rany, wychodzi na to że mła  jest anarchistką ). Oczywiście  zaczyna się jak  zwykle od tzw. ekspertów  WHO i  zaleceń ( mła  się natentychmiast włącza cóś jak deja vu ) ale dalej jest coraz ciekawiej. Jeszcze trochę a mła się poczuje jak ten głupek grany przez Jude Law, któren  "forsycją"   handlował w jednym z hollywoodzkim filmów o  zarazach. No bo z jednej strony wierzyć się nie chce  a z drugiej twarde liczby, konkretne procedury zawieszane z nie wiadomo jakich medycznych względów, coraz głośniejsze ćwierkania medyków epidemiologów ( podkreślam tę specjalizację ) o tym że jest nie halo i epidemia owszem jest ale ona cóś  inna  niż ta mendialna, itd. . Mła  się  zastanawia czy nie lepiej by dla niej  było żeby ona też uwierzyła  w ciężką zarazę a nie w taki tam kolejny patogen, jakie  co  roku pojawiają się w sporej ilości, w  końcu  to by było łatwiejsze  bo mogłaby się bać razem ze wszystkimi bojącymi a nie czuć się jak nawiedzona  od teorii spiskowych.

U nas panikę koronawirusową wykorzystuje się łopatologicznie, ćwierka się o  wyborach coby maluczkich zająć innym tematem niż rozpiendrolenie państwa, nieważne  czy wynikające z zetknięcia z prawdziwą czy z urojenia groźną chorobą bo realnie istniejące, o czym można  się  teraz niemalże  namacalnie  przekonać. No bo jak  staje onkologia z powodu walki z koronawirusem a ludzie zaczynają się bać szpitali bo wg. nich  sieją zarazę  to nie świadczy to o tym że państwo  kontroluje sytuację. Uspokajający głos ministra  zdrowia to może  i  działa  na  zdrowych ale chorzy na choroby nowotworowe będą mieli głęboko gdzieś ten spokój. Ich rodziny też i jeszcze moment a takie sprawy jak stan służby  zdrowia i brak faktycznych zabezpieczeń finansowych ze  strony państwa a nie wybory zaczną ludzi na poważnie zajmować. Oczywiście te wszystkie  wyborcze bajdy, nowe zakazy i insze pozory kontroli lekko już wkurzonego społeczeństwa ( miało się  spłaszczać a się nie spałszcza, co zresztą było  do przewidzenia ) to jest igranie z ogniem ale w destrukcjach i  rozkładach zawsze byliśmy dobrzy, jak to  stwierdził dawno temu  wieszcz, mamy pewien problem jako społeczeństwo. Ciekawe jest jak bardzo rozjeżdżają się teraz oczekiwania ludzi  i  władzy, źle to  wróży obecnie  zarzundzającym z czego oni  zdajo sobie sprawę. Doły spanikowane, nawet  te  z  władzą związane,  zaczynajo mieć  w dupie  co mówi góra, będzie się działo. Mła zakupi popcorn i będzie oglądać.

À propos, mła ostatnio obejrzała na  ekranie kompa najnowszy film  Komasy. Polecam! Nie jest taki wielowymiarowy jak "Boże Ciało" ale w sam raz na czas epidemii ukochanej przez masowe media. Dżizuu, pan Janek ma rękę do  aktorów, dla mła kolejne  łodkrycie  grające rolę główną. Mła  się zastanawia jak Komasa robi ten numer z oczami bohaterów - charakteryzacja, oświetlenie, operatorska robota? W jego poprzednim filmie i  w  tym nowym główni  aktorzy grają spojrzeniem, cóś pięknego. Dla mła  wreszcie  cóś do przegryzienia, ileż można szukać  czegoś  nowego do obejrzenia wśród  seriali  produkcyjniaków i filmów  typu zabili go i uciekł? Mła  czuje  się po przeglądaniu ofert platform jak jaka elita, ma nieuzasadnione poczucie wyższości nie tyle intelektualnej  co estetycznej. Wiadomo, poczucie  wyższości pierwszy krok do robienia głupot, więc mła z  tym walczy. Tylko cóś  ciężko jej idzie jak  Avengersy atakujo!  W domu po staremu, Ciotce Elce powolutku schodzi z  twarzy opuchlizna i lżej  się jej oddycha,  Małgoś -  Sąsiadka przestraszona wizją pięcioosobowego pogrzebu wyłazi tylko   na Podwórko i  do Alcatrazu, Cio Mary nas nawiedziła i uraczyła  historyjkami o  tym jak  Wujek  Jo  walczy z  zarazą ( mła rżała  tak że brzuch ją zaczął boleć, przepona się przepracowała ). Z nadzwyczajnych domowych wieści to mama Wujka Jo kończy jutro 100 lat. Znaczy tak w  sposób zgodny z oficjalną metryką, 100 lat temu ludzie się tak papierami specjalnie nie przejmowali. Jest cinżko  wkurzona na okoliczności bo  była planowana impreza ( Danka, mama Wujka Jo uwielbia imprezy, miała  gryplany niemalże weselne ). No ale co robić? Cio Mary i Wujek Jo pocieszają ją że imprezową kasę wyda na dłuższy pobyt nad morzem ( Danka jeździ do  wód  co  roku, ponieważ dobrze się tam czuje i nabiera sił na życie w mieście ). Podobno  zaczyna się oswajać z tą myślą i nawet jakby się cieszyła, znaczy snuje wypoczynkowe plany.

Wieści ogrodowe praktycznie żadne - w nocy przymrozki, w  dzień  niskie temperatury to mła  się  wyżyć  w ogrodzie nie  wyżyje. Zaczęła  przedświąteczne porzundki w domu ale porzundki  domowe nie  są tak miłe  jak porzundki ogrodowe. Mła ich nie lubi bo nie  znajduje  w  nich przyjemności ( no taka już jest ).  Dzisiejsze ozdobniki to wspomnienia jej dzieciństwa. Wychowała  się na  tych pocztóweczkach, które  dostała od  babci  Wiktorii, uwielbiała słodkie dzieci, pieski, kotki i  kaczątka. Jak  była  starą krową odkryła że ukochane przez nią obrazki to narzędzia nazi propagandy a ich autorka , Ilse Wenge Lungerhausen była tak umoczona w system że aż uszami wypływało. Obrazeczki słodkie i niewinne ale Ilse ilustrowała tymi słodyczami nazistowskie książki propagandowe dla dzieci napisane przez jej męża Bernharda. Bernhard Wende  był  zresztą wyznawcą ideologii  wujka Adiego, jego postawę  trudno inaczej określić. Już mniej słodko, co? Inaczej się patrzy na rozkosznego bobasa w hełmie na główce. Ilustracje jak raz  pasujo do  dzisiejszego wpisu. Teraz już wiecie dlaczego mła  taka podejrzliwa, od wczesnego  dzieciństwa miała  do  czynienia z nieciekawej proweniencji słodyczą  i teraz  z niej na  starość niedowiarstwo wychodzi razem z włosami i zębami.