Alcatraz w ostatnim tygodniu lutego

Jeszcze zimowo, jeszcze   śniegi zalegające w ogrodzie. Ale słońce daje jak farelka czyli słoneczko, śnieg ma konsystencje granity, ptocy śpiewajo razem z fabrycznymi kotami, domowe koty są bardzo niedobre a spod  śniegu wychodzą pierwsze cebulaczki i ciemiernikowe kfioty.  Na nagich pędach oczaru  pojawiły się  też pierwsze "pajączki",  liderem oczarowych kwitnień okazała się w tym roku odmiana 'Arnold Promise'.  Kfiotki jak na razie nie wyglądają jakoś  szokująco spektakularnie  ale mła się cieszy ich słoneczną barwą  bo straszliwie spragniona jest  kolorów po śnieżnej  zimie. W końcu ile można oglądać różnych odcienie bieli? Hym... co inszego biel kfiotków śnieżyczki przebiśnieg, w końcu to jest biel z zielenią, całkiem  co inszego niż biały puch. Na razie mła obserwuje pojedyncze kfiotki przebijające  się przez   śniegi, może wzrost temperatury spowoduje  że  w miarę prędko ujrzy  całe śnieżyczkowe kępki. Bardzo jest ciekawa kwitnień swoich zeszłorocznych niderlandzkich zakupów.

Oczywiście oczami wyobraźni to mła już widzi te śnieżyczkowe łany, które  w przyszłości opanują  Alcatraz ale na razie z niecierpliwością wygląda pierwszych kfiotków nowo zakupionych  śnieżyczek. Szczególnie trzyma kciuki za odmiany pełnokwiatowe, które jakoś  do tej pory nie chciały za dobrze  rosnąć w Alcatrazie  ( określenie "za dobrze" to eufemizm, odmawiały małpy współpracy z ogrodem i tyle ). Mła zajrzała też na stanowisko które wybrały sobie  cyklamenki czyli na bluszczowisko pod kasztanowcem w ogrodzie. W tym miejscu śniegi już  zeszły a mła odkryła szykujące  się do startu pączki cyklamenów. Na razie  jeszcze mocno zwinięte ale pędy już  ruszyły w górę, jeszcze trochę i mła zobaczy pierwsze różowe kfiotki ( odmiana biało kwitnąca jakoś  wolniej u mła wchodzi w okres kwitnienia,  nie wiem czy to wina stanowiska  czy po prostu odmiany biało kwitnące  tak mają ).

Jedyne  czego mła się ogrodowo  teraz boi to nagłej zmiany temperatur w marcu. Mało co jest paskudniejszego   dla ogrodnika niż  zmrożona wiosna.  Jakby zamrozić  nadzieję. Mła się "pociesza"  tzw. globalnym ociepleniem  czyli prognozowaną wyższą temperaturą w marcu.  Z drugiej strony tak się jej  niemile przypomina  że ostrej zimy to w tym roku niby miało nie być. No cóż, w końcu spora część  meteorologii to zabawa z modelami a jak nieraz wygląda  stosunek modeli do   rzeczywistości to sobie możemy poobserwować na podstawie tzw. pandemii koronawirusa, gdzie o  modelach nie tak dawno lansowanych  w mediach jako jedynie słuszne prognozy  rozwoju sytuacji epidemiologicznej, chcą  najszybciej zapomnieć  zarówno ich autorzy jak i ci którzy owe  modele  lansowali. Tak więc mła z lekkim niepokojem  czeka na marzec.