Koci grudzień

W domu trwa akcja Świąteczne Porządki w związku z którą mam ochotę przetrzepać skórę kotom.  Towarzystwo czterołape kombinuje  jakby tu zniweczyć mój sprzątalniczy trud. Nie dość że bezczelnie usiłuje skakać na "zakazane" kuchenne blaty to jeszcze przesiaduje  w komorach zlewozmywaka. Eksmitowane wraca  z miauczeniem pełnym pretensji, ba, nawet zdarzały się już harde pomruki w moim kierunku. Znowu wyjęłam ścierę dyżurną ( taka specjalna, tylko na koty przeznaczona ) i zaczynam kociarstwo nią  trzepać. To sprawdzona metoda,  niemal tak skuteczna jak akcja ze spryskiwaczem. Nawiasem pisząc zadziwiające jest że moje koty lubią  zabawy z wodą, te wszystkie łapanie ściekającej z kranu wody,   podstawianie ciałek pod ciepły strumień,  brodzenie w  napełnianej wannie ( stanowczo zakazane ),  a  wody ze spryskiwacza nie cierpią. Nie dodaję do niej niczego, czysta woda ale koty  zwiewają jakbym je traktowała gazem pieprzowym. W  przypadku Lalka wystarczy samo sięgnięcie  po spryskiwacz, reszta  żywi  jeszcze złudzenia że  ten przedmiot w  moich  rękach nie koniecznie znaczy że zaraz będzie pryskanie  po obrzydliwie bezczelnych sznupach. Jak orientują  się że nie ma zmiłuj przy wejściu do pokoju ( miejsce  ich kryjówek ) mam tzw. korek ucieczkowy - wszystkie bestie naraz usiłują przedrzeć się przez  uchylone drzwi. Przez  jakiś czas jest spokój ale nie na długo,  po chwili któreś z  bandy zapuszcza  mało dyskretnego żurawia do kuchni. Jak nie zamknę drzwi albo nie  będę furczeć  ścierą w ich kierunku za  pół godziny najpóźniej, będę miała całą piątkę  asystującą mi przy  porządkach

Przed nami jest coroczna pogadanka bombkowa - koty a świecidełka choinkowe to dramat i to niemal szekspirowski (  jeszcze trochę i  tak jak u angielskiego mistrza, tylko sufler pozostanie żywy, wrrrr.... ).  Miło wspominam te czasy kiedy w pokoju  w którym  stoi choinka  rezydowała Azalska z Tabisią. Poza jednym incydentem ( wyżarcie przez psice pierniczków powieszonych na choince ) nie było ekscesów. Koty doskonale wiedziały że pokój choinkowy  należy do suczek, które pilnują świętości choinki i nie ma się tam co zapuszczać w celach rozrywkowych  ( kociarstwo zadowalało się wówczas złodziejstwem gwiazdek używanych do ozdabiania prezentów  - potem się je turlało po podłodze, sama radość ). Generalnie obchody świąt Bożego Narodzenia z towarzystwem  mieszanym czyli kocio  psim  były mniej dla  mnie stresujące. Od  kiedy koty stały się jedyną żywiną  w domu,  pozwalają sobie na "o wiele za dużo". Co prawda Lalek jako najstarszy i najlepiej wychowany z moich kotów już dawno ogłosił tzw. desinteressment w kwestii bombkowej, ale pozostałe działają z taką energią że  lalkowy brak aktywności nie wpływa znacząco na ilość potłuczonych bombek.  Co roku odnotowuję stłuczki pokotowe i mam stracha przed zawieszaniem najładniejszych bombek. Próbowałam ubierać choinkę w  innych stylach ( eko - słomianki, papierowe cudeńka, choinka z wikliny w  stylu "modern" ) ale najbardziej mnie chwyta  za serducho choinka zabombkowana szklanymi bombkami - wspominkowa z dzieciństwa.

Jeżeli koty nadal będą  uniemożliwiały mi ubieranie drzewka  "po mojemu" to znajdą  pod  przyszłoroczną choinką.......psa, ha, ha! Skończą  się wtedy dzikie ekscesy  i szarogęszenie. Szpagetka,  Sztaflik, Okularia  i Felicjan  będą  wówczas chodziły jak w zegarku  ( Felicjan to może wtedy pochodzić sobie i na  Wysoki Zamek albo  Kopiec Kościuszki ). Zajadły kundelek to jest osoba, która przydałby się  kotom. Niezbyt duży ale i nie mały,  tak żeby w piątkę  ( bo nie mam złudzeń że  Lalek nie dołączy do próby buntu ) nie dały mu rady. Master and Commander, kapitan zespołu,  delikatnie podgryzający kocie tyłki szefunio.
Tak, tak luba ta wizja serduszku - w domu zaczyna panować porządek, nie żeby tam zaraz  pruski dryl ale poszanowanie dla mojego zdania i mojej własności. Koty ułożone, bombki bezpieczne, sprzątanie  łatwiejsze. Psia "prawa ręka" pilnuje stadka, rozstrzyga spory,  udziela  reprymend i łask.Wykonuje wszystko to co tak dzielnie i wspaniale robiła Azunia  ( Tabisia była od polityki międzynarodowej, znaczy załatwiała sprawy z sąsiedztwem ). Ja występuję w mojej  ulubionej roli dobrej carycy matuszki, która to ma złych bojarów. Sam miód i niewinność ze mnie, he, he! Zero ściery, spryskiwacz pracuje  nad  araukarią i żadnych stresów bombkowych. W jutrzejszej pogadance przedświątecznej  przy przeglądzie bombek oznajmię kotom dobrą nowinę - Mikołaj w  przyszłym roku przyniesie im pod  choinkę psa! Za karę!!! He, he, he.