Piękny miesiąc maj

Majowo  choć rankiem chłodnawo. No ale to dobrze  bo mła może przeprowadzać dłuższe poranne sesje z Najsłodszą. Niestety mła musi spać przy zamkniętych oknach ze względów wiadomych, znaczy żeby niektórzy się nie wykazali olewaniem terapii, w związku z czym nie może nacieszyć  się zapachem lilaków ani kalin.  Związku ze związkiem powróciła do olejkowania i po chałupie niesie się upojna woń bergamoty, olibanum, neroli i bobu tonka.  Hym... a może  mła powinna sobie zapuścić woń mirtu i tataraku, tak bardziej majowo?  No bo wicie rozumicie, ten mirt z komunijnych wianków i ten tatarak zielonoświątkowy.  Taa...   mirt  trza zapodawać minimalnie coby  był przyjemny a tatarakowego  olejku mła nie kupiła kiedy jeszcze miała za co.  No ale to takie duromyśli, tak naprawdę to mła by chciała odetchnąć tymi bzowymi i kalinowymi zapachami a nie ersaztem majowym  zrobionym z olejków.

Niedługo będziemy się zbierać i jechać do  Pana Dohtora, na drugi koniec  miasta Odzi będziemy podróżować. Jak na razie  to transport mła wyniósł tyle że zaczyna to konkurować z ceną terapii, no ale rady nie ma.  Szpagetka może wracać autobusem i tramwajem, bo wtedy jest  już spokojna, niestety jazda  do lecznicy  musi się odbywać samochodem czyli najczęściej taksówką. Szpagetka  wie  że jest kotką kosztowną w obsłudze i zachowuje się stosownie, znaczy grymasi i pokazuje rogi. W taryfie ryki coby otworzyć koszyk, potem branie koszyka na kolana i uchylanie  wieczka  coby było wyglądanie  z koszyka przez okienko, łaskawie przyjmowane zachwyty taksówkarzy ( "Jaka ona grzeczna." o  małym potworku który właśnie postawił na swoim  ). Na fotce obok macie damę w pościeli, tak właśnie wygląda poranek  Szpagetki, ten wzrok karcący to dla mła znak  że nielegalnie przerwała głaskanie.  Oprócz Szpagetki wyro zasiedlają i inne bestyje  ale one kurtularnie na narzucie  odpoczywają a nie  w samej pościeli. I jedno szczęście bo niektórzy za punkt honoru poczytują sobie właściwe utytłanie przedłóżeczne.

Wróciłyśmy i mła właśnie  pije uspokajającą kawę a Szpagetka skończyła swoją uzdrawiającą wątróbkę nadziewaną  rutinoscorbinem i ryczy pod  drzwiami wyzywając mła od więzicielki. Dobra, od początku. Szpagetka już u  Pana Dohtora w gabinecie pokazała rogi . I to jakie! Lejeń rekordzista normalnie, groza w odcinkach bo przeca  nas jeszcze wizyty czekają. Mła miała Szpagetkę na plecach, Pan Dohtor  łapsko z pazurem w okolicy oka, małpi skrzek był niósł  się po lecznicy jakby kto wzmacniacz  solidny podłączył. Pełen program pod tytułem kot z piekła rodem. Mła się wstydała a Pan Dohtor nieświadomie podjudzał  Szpagi chwaląc  kotę że tak ładnie zdrowieje, zdrowiejąca poczuła się w związku z tym  w obowiązku wleźć mła na łeb i stamtąd wydawać te swoje odgłosy  dżungli. Wcale nie było łatwo  ją złapać  coby  obejrzeć szwy, jak  już  się ją złapało warczała  jak taki jeden afrykanski bęben. 

Pięć szwów zostało zdjętych, z tego jeden  tak naprawdę został "wykończony" bo Szpagi sobie z nim wcześniej poradziła. Dohtor zawołał "swoich" coby oglądali jak szybko i ładnie się  zrasta, mła była wypytywana  co kota dostaje do żarła i o stosowanie probiotyków.   Jak zajmowali się nią wszyscy Szpagutek darzyła  łaskawością, kiedy tylko odeszli usiłowała kombinować  ze skakaniem po stołach. Na zakończenie wizytki Pan Dohtor oświadczył mła  że jak na jego oko rokowania są dobre. Szpagetka z radości włączyła taką  syrenę jakby ogon drzwiami przycięli. Droga  do domu  minęła prawie cała spokojnie, dopiero przystanek  przed domem  Szpagetka raczyła poinformować  cały tramwaj że oto wiozą biednego, więzionego kota. Teraz  jest wojna psychologiczna, Szpagi usiłuje załatwić sobie wyjście na dwór, jednakże mła  wie że trza kotę jeszcze troszki potrzymać w chałupie. Obiecuje Szpagutkowi poniedziałkowe rozkosze ale Szpagtuek ma je głęboko gdzieś. Wyjście ma być natentychmiast. Są skrzeki ciężkiego niezadowolnienia. Mła zaraz wyjdzie z siebie a potem do sklepu.

Wymusiła, byłyśmy  pół godziny. Ona oczywiście w trawach usiłowała pozbyć  się reszty szwów, ja fociłam i co i raz dolatywałam żeby poryczeć na niesubordynowaną, która te moje wrzaski miała gdzieś.  Przyniosłam ją teraz  do domu gdzie zeżarła troszki  twarożku, mini mini żeby się nazywało że na smaczek. Teraz mła zaiwania po kocie żarło i chipsy dla Małgoś. Jejku, ledwie druga po południu  a ja cóś taka zmęczona.

Ostatnia wrzuta dziś, podsumowująca. Kota obżarta śpi. I dobrze.  Kiedy wracałam  do domu Gwiazda witała mła na parapecie w okienku, nadal kombinowała coby wyleźć do ogrodu  ale nakarmiona zdecydowała się na głaskanie i piescoty, po czym oko jej się przymknęło. Mła tyż się mało podczas tych piescot  powieki na oczy nie zsunęły. Dziś mła jeszcze tylko zapodaje  wieczorkiem zawiesinę i szlus, może pospać  do piątej rano.  Przed nami  tzw. upojny weekend, mła  ma gryplany związane  z upojeniem, trza odreagować. Jakby nie lało zbyt mocno mła zamierza udać  się w piel, jeżeli będzie padało no to nie ma zmiłuj, trza myć podłogi w chałupie. Jutro mła też musi ubłagać  hydraulika coby Małgoś pływak założył w kibelku, odebrać co jej piniężnego, zadzwonić  do szpitala jak  tam Gienia po operacji bo Ciotka Elka, obecny Gieniowy  wróg nr  1,  już dziś usiłowała to na mnie wymóc ( dałam odpór bo zabieg  był  dziś rano  ).  Na szczęście oprócz muszenia są sprawy przyjemne - Cio Mary jutro przychodzi z cotygodniową wizytką, Szpagutek będzie hołubiona a zaraz potem reszta kotów.  Cio Mary uwielbia do nich przemawiać, koty z  kolei uwielbiają przy tych  przemowach drzemać. Wyhaczyłam  kartony, muszę teraz zrobić listę co dla kogo.  No i przejść  się jutro w stronę paczkomatu, w necie powinien  być jego numer ale mła  cóś ostatnio nie dowierza netowym wpiskom  po sprawie z darmowym bankomatem dla Pana Dzidka.

Hym... niby nic  do roboty ale zajęcia są. W niedzierle mła ma zamiar leżeć  do góry brzuchem po upojeniu, to nie jest gryplan tylko taka możliwość. Gryplanów odpoczynkowych  to lepiej mła nie robić bo jak sobie wyplanuje to lubi się cóś wykluć. Cóś co  wymaga od mła uczestnictwa, wyjścia, roztaczania czaru albo chamskiego  prucia mordy, albo stawania na głowie i parcia przed się z zamkniętymi oczkami. No to mła nie gryplanuje tego wolnego. Poniedziałek należy do Szpagetki  bo jedziemy na zdjęcie szwów i wizytę kontrolną, oby ostatnią po pożegnaniu z nóżką. Takie to nasze majowanie w pięknym   miesiącu maju. Ostatnie fotki  w tym wpisie  to drzemka popołudniowa, zwróćcie uwagę na wycyckane  błękitne  frędzelki. To resztki resztek szwów. W muzyczniku "Przedostatni Walc"  Wojciecha Młynarskiego.